Tot voor enkele jaren was januari de maand van de vele nieuwjaarsrecepties. Nieuwjaarsrecepties die steevast gepaard gingen, en in de toekomst nog zullen gaan, met de nodige alcoholconsumptie.

Alcohol zit ingeburgerd in de maatschappij. Het hoort erbij. Hebben we iets te vieren, of zoeken we troost? Alcohol biedt soelaas. Het is een vriend van velen, maar ook een vijand voor sommigen. Voor wie alcohol een probleem is, is diezelfde maatschappij keihard. Woorden als "eigen schuld, dikke bult", "geen karakter" vallen snel. Verzekeringsmaatschappijen trekken zich terug als alcohol aan de basis ligt van de te verzekeren (gezondheids)schade. Een hospitalisatieverzekering zal niet tussenbeide komen als de hospitalisatie gaat om een alcohol gerelateerd probleem. Diezelfde maatschappij heeft er thans geen enkel probleem mee om tussenbeide te komen in gezondheidsproblemen in het kader van andere gedragsgerelateerde aandoeningen zoals obesitas of roken. Daar wordt veel minder stigmatiserend over gedaan.

De maatschappij dringt alcohol al te vaak op, maar o wee als alcoholgebruik overgaat in alcoholmisbruik

Het valt mij op hoe men in de maatschappij het gebruik van alcohol vergoelijkt door het gebruik van verkleinwoorden of sussende adjectieven. Een biertje? Een aperitiefje? Een goed glas wijn? Alcohol hoort bij een normaal sociaal leven. Weinigen stellen zich vragen wanneer iemand na een receptie en een aantal glazen cava met de wagen naar huis rijdt. Iemand die bewust geen alcohol drinkt moet zich verantwoorden voor zijn keuze. In de overigens zeer goede podcast Welcome to the AA spreekt mediafiguur Evi Hanssen over haar volledige alcoholonthouding. Ze sprak over "soberschaamte". Je moet met andere woorden een goede reden hebben om niet te drinken. Alle redenen zijn goed om het wel te doen.

De maatschappij dringt alcohol al te vaak op, maar o wee als alcoholgebruik overgaat in alcoholmisbruik. We zouden best met zijn allen beseffen dat alcoholverslaving een ziekte is. Bovendien is het vaak een verborgen ziekte. Niet iedere alcoholverslaafde ligt iedere dag laveloos dronken in de goot. Veel alcoholverslaafden weten zich te handhaven in de maatschappij. Alleen heeft alcohol zo'n impact op hun leven dat heel hun leven rond alcohol wordt georganiseerd.

We mogen een alcoholverslaafde niet afschilderen als iemand zonder karakter. Iemand die rookt wordt toch ook niet als karakterloos beschouwd? Gaan we tegen iemand met een hartinfarct die rookt of obees is ook zeggen dat hij een gebrek aan wilskracht heeft? Wat met een patiënt met obesitas en de daarbijhorende ziekten als diabetes type 2 of hoge bloeddruk? Wat met de rokende longpatiënt? Iemand die obees is, praat dat nog al eens goed met de opmerking dat het in de familie zit. Genetica als ultieme goedprater. Hetzelfde kan toch gezegd worden voor een alcoholverslaafde? Niet zelden komt het familiaal meer voor.

Het is de vrije keuze van ieder om al dan niet alcohol te drinken. Er is echter een fractie mensen die er niet bewust voor kiest om te veel alcohol te consumeren. Deze mensen hebben een ziekte en een ziekte moet behandeld worden. Ik zie in mijn klinische praktijk dagelijks de fysieke, psychische en relationele gevolgen die alcohol aanricht. Er is bovendien ook veel nevenschade. Niet alleen de alcoholverslaafde deelt in de klappen, ook zijn of haar partner en kinderen moeten omgaan met de ziekte en het stigma dat rond deze ziekte hangt.

Een alcoholverslaafde heeft even veel recht op behandeling van zijn aandoening als iedere andere zieke, wat ook de reden van deze ziekte is. Deze discriminatie mag toch eens gaan stoppen. En als men vraagt "Een pintje?" dan is "Neen, bedankt" geen fout antwoord.

De auteur schrijft in eigen naam.

Tot voor enkele jaren was januari de maand van de vele nieuwjaarsrecepties. Nieuwjaarsrecepties die steevast gepaard gingen, en in de toekomst nog zullen gaan, met de nodige alcoholconsumptie. Alcohol zit ingeburgerd in de maatschappij. Het hoort erbij. Hebben we iets te vieren, of zoeken we troost? Alcohol biedt soelaas. Het is een vriend van velen, maar ook een vijand voor sommigen. Voor wie alcohol een probleem is, is diezelfde maatschappij keihard. Woorden als "eigen schuld, dikke bult", "geen karakter" vallen snel. Verzekeringsmaatschappijen trekken zich terug als alcohol aan de basis ligt van de te verzekeren (gezondheids)schade. Een hospitalisatieverzekering zal niet tussenbeide komen als de hospitalisatie gaat om een alcohol gerelateerd probleem. Diezelfde maatschappij heeft er thans geen enkel probleem mee om tussenbeide te komen in gezondheidsproblemen in het kader van andere gedragsgerelateerde aandoeningen zoals obesitas of roken. Daar wordt veel minder stigmatiserend over gedaan. Het valt mij op hoe men in de maatschappij het gebruik van alcohol vergoelijkt door het gebruik van verkleinwoorden of sussende adjectieven. Een biertje? Een aperitiefje? Een goed glas wijn? Alcohol hoort bij een normaal sociaal leven. Weinigen stellen zich vragen wanneer iemand na een receptie en een aantal glazen cava met de wagen naar huis rijdt. Iemand die bewust geen alcohol drinkt moet zich verantwoorden voor zijn keuze. In de overigens zeer goede podcast Welcome to the AA spreekt mediafiguur Evi Hanssen over haar volledige alcoholonthouding. Ze sprak over "soberschaamte". Je moet met andere woorden een goede reden hebben om niet te drinken. Alle redenen zijn goed om het wel te doen. De maatschappij dringt alcohol al te vaak op, maar o wee als alcoholgebruik overgaat in alcoholmisbruik. We zouden best met zijn allen beseffen dat alcoholverslaving een ziekte is. Bovendien is het vaak een verborgen ziekte. Niet iedere alcoholverslaafde ligt iedere dag laveloos dronken in de goot. Veel alcoholverslaafden weten zich te handhaven in de maatschappij. Alleen heeft alcohol zo'n impact op hun leven dat heel hun leven rond alcohol wordt georganiseerd. We mogen een alcoholverslaafde niet afschilderen als iemand zonder karakter. Iemand die rookt wordt toch ook niet als karakterloos beschouwd? Gaan we tegen iemand met een hartinfarct die rookt of obees is ook zeggen dat hij een gebrek aan wilskracht heeft? Wat met een patiënt met obesitas en de daarbijhorende ziekten als diabetes type 2 of hoge bloeddruk? Wat met de rokende longpatiënt? Iemand die obees is, praat dat nog al eens goed met de opmerking dat het in de familie zit. Genetica als ultieme goedprater. Hetzelfde kan toch gezegd worden voor een alcoholverslaafde? Niet zelden komt het familiaal meer voor. Het is de vrije keuze van ieder om al dan niet alcohol te drinken. Er is echter een fractie mensen die er niet bewust voor kiest om te veel alcohol te consumeren. Deze mensen hebben een ziekte en een ziekte moet behandeld worden. Ik zie in mijn klinische praktijk dagelijks de fysieke, psychische en relationele gevolgen die alcohol aanricht. Er is bovendien ook veel nevenschade. Niet alleen de alcoholverslaafde deelt in de klappen, ook zijn of haar partner en kinderen moeten omgaan met de ziekte en het stigma dat rond deze ziekte hangt. Een alcoholverslaafde heeft even veel recht op behandeling van zijn aandoening als iedere andere zieke, wat ook de reden van deze ziekte is. Deze discriminatie mag toch eens gaan stoppen. En als men vraagt "Een pintje?" dan is "Neen, bedankt" geen fout antwoord.