Zoals vaak in dergelijke 'ondertekende verklaringen' zijn de belangrijkste dingen achteraan terug te vinden. De financiën. Daar draait het om. Een nieuw financieringsprincipe wordt afgesproken. Dat nieuw financieringsmodel wordt meteen aangekondigd als een "stabiel en adequaat budgettair meerjarenkader". Meteen valt op dat het vaste deel van de financiering, "de evolutie van salarissen in de bank- en verzekeringssector", zal volgen. Bij de artsen wordt intussen aan de index gemorreld. Nochtans, vele artsen zouden ook tevreden zijn met "een stabiel budgettair meerjarenkader dat de evolutie van salarissen in bank- en verzekeringssector volgt"...

Controleorgaan

De hoofdbrok van het pact/farce wordt uiteengezet in hoofdstukjes die aangeduid worden als moderniseringsassen. Het lezen van de teksten onder de ronkende titels (Informatieverlening ; Kennisopbouw ; Handhaving ; Adviserende geneesheren ; Aanvullende verzekering ; Bestuurskracht, goed bestuur en transparantie ) maakt ons niet veel wijzer. Integendeel: bij elke passage blijkt in de eerste plaats dat er vooral niet mag geraakt worden aan de verschillende domeinen en taken waar ziekenfondsen zich nu al hebben in vastgenesteld!

Iedereen is het eens over een principieel "scheiden van bevoegdheden" wanneer voor een bepaalde opdracht 'het financieren', 'het uitvoeren' en 'de controle daarop' ter sprake komen. Maar enkel de ziekenfondsen krijgen met dit 'toekomstpact' de toestemming om verder tegelijk de financiën in de gezondheidszorg te beheren, en tegelijk zelf op te treden als zorgverstrekker! En daar bovenop blijven ze bevestigd in hun rol als controleurs! Er staat letterlijk in het pact: "Het Toekomstpact heeft niet tot doel de rol en opdrachten van de verzekeringsinstellingen inzake gezondheidszorgen of uitkeringen ten gronde te herzien". Daarom zeg ik: een gemiste kans.

Financieel afhankelijk

Met de ambitieuze naam 'toekomstpact' kan men uiteraard ook de 'digitalisering' niet over het hoofd zien. Ook huisartsen zijn - mede door de druk van de recente conventies - steeds meer ingeschakeld in alle 'e-health-aspecten'. De realiteit vandaag is dat door digitalisering huisartsen zelf een heel pak van de administratie van ziekenfondsen 'al klikkend' quasi pro deo uitvoeren. De realiteit van vandaag leert dat via de Mycarenet-tools in feite de tussenschakel 'ziekenfondsen' gewoonweg zou kunnen overgeslagen worden. Een enorme besparing kan daar gerealiseerd worden. Toch zien we dat voor besparingen zedig naar andere richtingen wordt gekeken. Opnieuw een gemiste kans.

Als huisartsen hebben we intussen de harde realiteit wel begrepen: financieel zijn we volledig afhankelijk gemaakt van de ziekenfondsen. Zij zijn immers degenen die nu onze GMD's beheren: de 'eGMD-tool' maakt huisartsen machteloos... ze kunnen slechts hopen op een correcte afhandeling via de ziekenfondsen.

Als huisartsen hebben we intussen de harde realiteit wel begrepen: financieel zijn we volledig afhankelijk gemaakt van de ziekenfondsen

Ook in de hele omvorming van GMDplus is elke mogelijke controle door de huisarts zelf onmogelijk gemaakt: via Mycarenet is het nog altijd zo goed als onmogelijk om correct in te schatten wie er nu al dan niet een statuut 'chronisch ziek' heeft. Hier spreek ik helemaal niet van een gemiste kans. Dit is bewust een farce die ziekenfondsen ons aansmeren.

Evolutie van salarissen

Wanneer onze maatschappij het beheer van de financiële middelen dan toch wil toevertrouwen aan ziekenfondsen, dan willen we als huisartsen dat ook aanvaarden. En een 'moderniseringspact' zou kunnen bijdragen om die taak dan juist te omschrijven... Nieuwe opportuniteiten komen dan automatisch te voorschijn. We deden de suggestie reeds twee jaar geleden [1]. In het kader van uitbetalingsmodaliteiten bij derdebetalersregeling suggereerden we dat ziekenfondsen aan artsen het volledige honorarium zouden uitbetalen. Door zelf het remgeld bij hun leden op te vragen zouden ze echt te weten komen waar patiënten met financiële nood zijn. Ze zouden hun sociale rol nog sterker kunnen vervullen. Dat deze suggestie niet wordt opgenomen: ook dat is een gemiste kans.

Over het sociale werk van de ziekenfondsen - waar ze nochtans met hun sociale en maatschappelijke assistenten momenteel wel degelijk goed werk leveren - wordt echter in het toekomstpact met geen woord gerept. Is dit de ultieme gemiste kans? Of is het slechts het afvallen van de maskers? Want het "stabiel budgettair meerjarenkader" dat de evolutie van salarissen uit de bankwereld volgt, is veel belangrijker. Daar draait het dus om.

[1]http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/huisartsengeneeskunde-geen-1-euro-deal

Zoals vaak in dergelijke 'ondertekende verklaringen' zijn de belangrijkste dingen achteraan terug te vinden. De financiën. Daar draait het om. Een nieuw financieringsprincipe wordt afgesproken. Dat nieuw financieringsmodel wordt meteen aangekondigd als een "stabiel en adequaat budgettair meerjarenkader". Meteen valt op dat het vaste deel van de financiering, "de evolutie van salarissen in de bank- en verzekeringssector", zal volgen. Bij de artsen wordt intussen aan de index gemorreld. Nochtans, vele artsen zouden ook tevreden zijn met "een stabiel budgettair meerjarenkader dat de evolutie van salarissen in bank- en verzekeringssector volgt"... ControleorgaanDe hoofdbrok van het pact/farce wordt uiteengezet in hoofdstukjes die aangeduid worden als moderniseringsassen. Het lezen van de teksten onder de ronkende titels (Informatieverlening ; Kennisopbouw ; Handhaving ; Adviserende geneesheren ; Aanvullende verzekering ; Bestuurskracht, goed bestuur en transparantie ) maakt ons niet veel wijzer. Integendeel: bij elke passage blijkt in de eerste plaats dat er vooral niet mag geraakt worden aan de verschillende domeinen en taken waar ziekenfondsen zich nu al hebben in vastgenesteld!Iedereen is het eens over een principieel "scheiden van bevoegdheden" wanneer voor een bepaalde opdracht 'het financieren', 'het uitvoeren' en 'de controle daarop' ter sprake komen. Maar enkel de ziekenfondsen krijgen met dit 'toekomstpact' de toestemming om verder tegelijk de financiën in de gezondheidszorg te beheren, en tegelijk zelf op te treden als zorgverstrekker! En daar bovenop blijven ze bevestigd in hun rol als controleurs! Er staat letterlijk in het pact: "Het Toekomstpact heeft niet tot doel de rol en opdrachten van de verzekeringsinstellingen inzake gezondheidszorgen of uitkeringen ten gronde te herzien". Daarom zeg ik: een gemiste kans. Financieel afhankelijkMet de ambitieuze naam 'toekomstpact' kan men uiteraard ook de 'digitalisering' niet over het hoofd zien. Ook huisartsen zijn - mede door de druk van de recente conventies - steeds meer ingeschakeld in alle 'e-health-aspecten'. De realiteit vandaag is dat door digitalisering huisartsen zelf een heel pak van de administratie van ziekenfondsen 'al klikkend' quasi pro deo uitvoeren. De realiteit van vandaag leert dat via de Mycarenet-tools in feite de tussenschakel 'ziekenfondsen' gewoonweg zou kunnen overgeslagen worden. Een enorme besparing kan daar gerealiseerd worden. Toch zien we dat voor besparingen zedig naar andere richtingen wordt gekeken. Opnieuw een gemiste kans. Als huisartsen hebben we intussen de harde realiteit wel begrepen: financieel zijn we volledig afhankelijk gemaakt van de ziekenfondsen. Zij zijn immers degenen die nu onze GMD's beheren: de 'eGMD-tool' maakt huisartsen machteloos... ze kunnen slechts hopen op een correcte afhandeling via de ziekenfondsen. Ook in de hele omvorming van GMDplus is elke mogelijke controle door de huisarts zelf onmogelijk gemaakt: via Mycarenet is het nog altijd zo goed als onmogelijk om correct in te schatten wie er nu al dan niet een statuut 'chronisch ziek' heeft. Hier spreek ik helemaal niet van een gemiste kans. Dit is bewust een farce die ziekenfondsen ons aansmeren. Evolutie van salarissenWanneer onze maatschappij het beheer van de financiële middelen dan toch wil toevertrouwen aan ziekenfondsen, dan willen we als huisartsen dat ook aanvaarden. En een 'moderniseringspact' zou kunnen bijdragen om die taak dan juist te omschrijven... Nieuwe opportuniteiten komen dan automatisch te voorschijn. We deden de suggestie reeds twee jaar geleden [1]. In het kader van uitbetalingsmodaliteiten bij derdebetalersregeling suggereerden we dat ziekenfondsen aan artsen het volledige honorarium zouden uitbetalen. Door zelf het remgeld bij hun leden op te vragen zouden ze echt te weten komen waar patiënten met financiële nood zijn. Ze zouden hun sociale rol nog sterker kunnen vervullen. Dat deze suggestie niet wordt opgenomen: ook dat is een gemiste kans. Over het sociale werk van de ziekenfondsen - waar ze nochtans met hun sociale en maatschappelijke assistenten momenteel wel degelijk goed werk leveren - wordt echter in het toekomstpact met geen woord gerept. Is dit de ultieme gemiste kans? Of is het slechts het afvallen van de maskers? Want het "stabiel budgettair meerjarenkader" dat de evolutie van salarissen uit de bankwereld volgt, is veel belangrijker. Daar draait het dus om. [1]http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/huisartsengeneeskunde-geen-1-euro-deal