Bij de reorganisatie van het eerstelijnslandschap wordt uitgegaan van het principe dat de ondersteuning van de zorgaanbieders, wij dus ook, zo dicht mogelijk bij de patiënt wordt gesitueerd.

De zogenaamde eerstelijnszone (vroeger ook wel zorgregio genoemd) zal worden aangestuurd door een zorgraad. In deze zorgraad zetelen vertegenwoordigers van verschillende zorgdisciplines, van OCMW tot zorgverstrekker. Men stelt dat het bij voorkeur een lokale huisarts is, die het voorzitterschap opneemt. Echter, niets sluit uit dat dit ook door iemand anders wordt opgenomen. De huidige SEL's, GDT's en LMN's zullen opgaan in deze eerstelijnszones en beslaan een populatie van 75.000 à 125.000 inwoners. De uitdaging voor ons, zorgverstrekkers, bestaat er in om één of meerdere vertegenwoordiging te hebben in deze zorgraad. Maar, geen paniek, men voorziet een transitieperiode tot 2021. Laat ons ook hier lokaal de handen in elkaar slaan.

De regionale zorgzones omschrijven een gebied van om en bij de 400.000 inwoners. Bedoeling is om de LOGO's, palliatieve netwerken, expertisecentra dementie,... te laten migreren naar één rechtspersoon. Ten slotte werd het voorstel geformuleerd om een Vlaams Instituut voor de Eerste Lijn op te richten. Het Vlaams expertisepunt Mantelzorg, alsook het project eenlijn.be, zullen structureel in dit instituut worden verankerd.

In Vlaanderen kiest men resoluut voor een bottum-up aanpak. Volledig mee eens, mocht het niet zijn dat er momenteel wel heel erg veel van onderuit wordt gevraagd

Deze veranderingen zullen tijd en energie vragen, en houden een aantal randvoorwaarden in. Een ding is wel duidelijk, in Vlaanderen kiest men resoluut voor een bottum-up aanpak. Het moet van onder uit komen, weet je wel. Volledig mee eens, mocht het niet zijn dat er momenteel wel heel erg veel van onderuit wordt gevraagd. 20 pilootprojecten in België zwoegen al maanden van onderuit en schrijven naarstig verder aan een toekomstig scenario "geïntegreerde zorg". Deadlines worden keer op keer uitgesteld, engagementen worden keer op keer toch weer vernieuwd, creativiteitszin en innovatieve verdienmodellen worden telkens weer opnieuw uitgevonden. Laat ons hopen dat we eind november witte rook uit de schouw van geïntegreerde zorg zien komen, want anders zouden al die mooie ideeën weleens in rook kunnen opgaan. De bottum-up benadering voor de vorming van de eerstelijnszones lijkt momenteel dezelfde richting uit te gaan. De voorbije weken en maanden zijn er in Vlaanderen al menige snuffelvergaderingen, verkenningstochten gehouden. De SEL's, LMN's, de lokale besturen leren elkaar kennen, besnuffelen elkaar en zoeken voorzichtig naar gemeenschappelijke voedingsbodem.

Goed toch, hoor ik jullie denken? Zeker en vast! Mag ik toch een grote bezorgdheid meegeven? Naast al deze organisaties en structuren zorgen heel wat zorgverstrekkers in Vlaanderen elke dag opnieuw voor het welzijn en gezondheid van de Vlaamse burger. De patiënt mee aan het stuur van zijn zorg is geen loze slogan meer. En toch stel ik vandaag vast dat men - alle goede bedoelingen ten spijt - vaak voorbijgaat aan al die zorgverstrekkers. Alstublieft, betrek hen in de gesprekken, nodig hen uit, en luister naar hen. Zoek naar overlegmomenten die ook passen voor de zorgverstrekkers. Ik lees ook graag dat men transitiecoaches zal aanwerven. Goede zaak, hoor ik u denken! Ik vind dit met u, op één grote voorwaarde: deze transitiecoaches moeten ervaring hebben van onderuit, meer nog wat mij betreft moeten ze van onderuit komen. Bij de zorgverstrekkers zijn heel wat mensen die zich de voorbije jaren gesmeten hebben in de vele innovatieve projecten. Geef hen de kans om mee deze transitie te begeleiden. We hebben geen managers of consultants nodig, we hebben mensen nodig met gezond verstand en kennis van onderuit!

Het duidelijk dat het laatste woord hierover nog niet is gezegd.. Mag ik de hoop uitdrukken dat de zorgverstrekker op deze hervormde eerste lijn gehoord wordt van in het begin? En dan, beste Minister, ben ik er zeker van dat het anders zal worden. Ten goede en met de volle overtuiging en steun van onderuit.

En nu nog snel de propere was in de valiezen, ik heb een vliegtuig te halen. Ik wens jullie een zomerse tijd met heerlijke terrassen!

Bij de reorganisatie van het eerstelijnslandschap wordt uitgegaan van het principe dat de ondersteuning van de zorgaanbieders, wij dus ook, zo dicht mogelijk bij de patiënt wordt gesitueerd.De zogenaamde eerstelijnszone (vroeger ook wel zorgregio genoemd) zal worden aangestuurd door een zorgraad. In deze zorgraad zetelen vertegenwoordigers van verschillende zorgdisciplines, van OCMW tot zorgverstrekker. Men stelt dat het bij voorkeur een lokale huisarts is, die het voorzitterschap opneemt. Echter, niets sluit uit dat dit ook door iemand anders wordt opgenomen. De huidige SEL's, GDT's en LMN's zullen opgaan in deze eerstelijnszones en beslaan een populatie van 75.000 à 125.000 inwoners. De uitdaging voor ons, zorgverstrekkers, bestaat er in om één of meerdere vertegenwoordiging te hebben in deze zorgraad. Maar, geen paniek, men voorziet een transitieperiode tot 2021. Laat ons ook hier lokaal de handen in elkaar slaan.De regionale zorgzones omschrijven een gebied van om en bij de 400.000 inwoners. Bedoeling is om de LOGO's, palliatieve netwerken, expertisecentra dementie,... te laten migreren naar één rechtspersoon. Ten slotte werd het voorstel geformuleerd om een Vlaams Instituut voor de Eerste Lijn op te richten. Het Vlaams expertisepunt Mantelzorg, alsook het project eenlijn.be, zullen structureel in dit instituut worden verankerd.Deze veranderingen zullen tijd en energie vragen, en houden een aantal randvoorwaarden in. Een ding is wel duidelijk, in Vlaanderen kiest men resoluut voor een bottum-up aanpak. Het moet van onder uit komen, weet je wel. Volledig mee eens, mocht het niet zijn dat er momenteel wel heel erg veel van onderuit wordt gevraagd. 20 pilootprojecten in België zwoegen al maanden van onderuit en schrijven naarstig verder aan een toekomstig scenario "geïntegreerde zorg". Deadlines worden keer op keer uitgesteld, engagementen worden keer op keer toch weer vernieuwd, creativiteitszin en innovatieve verdienmodellen worden telkens weer opnieuw uitgevonden. Laat ons hopen dat we eind november witte rook uit de schouw van geïntegreerde zorg zien komen, want anders zouden al die mooie ideeën weleens in rook kunnen opgaan. De bottum-up benadering voor de vorming van de eerstelijnszones lijkt momenteel dezelfde richting uit te gaan. De voorbije weken en maanden zijn er in Vlaanderen al menige snuffelvergaderingen, verkenningstochten gehouden. De SEL's, LMN's, de lokale besturen leren elkaar kennen, besnuffelen elkaar en zoeken voorzichtig naar gemeenschappelijke voedingsbodem. Goed toch, hoor ik jullie denken? Zeker en vast! Mag ik toch een grote bezorgdheid meegeven? Naast al deze organisaties en structuren zorgen heel wat zorgverstrekkers in Vlaanderen elke dag opnieuw voor het welzijn en gezondheid van de Vlaamse burger. De patiënt mee aan het stuur van zijn zorg is geen loze slogan meer. En toch stel ik vandaag vast dat men - alle goede bedoelingen ten spijt - vaak voorbijgaat aan al die zorgverstrekkers. Alstublieft, betrek hen in de gesprekken, nodig hen uit, en luister naar hen. Zoek naar overlegmomenten die ook passen voor de zorgverstrekkers. Ik lees ook graag dat men transitiecoaches zal aanwerven. Goede zaak, hoor ik u denken! Ik vind dit met u, op één grote voorwaarde: deze transitiecoaches moeten ervaring hebben van onderuit, meer nog wat mij betreft moeten ze van onderuit komen. Bij de zorgverstrekkers zijn heel wat mensen die zich de voorbije jaren gesmeten hebben in de vele innovatieve projecten. Geef hen de kans om mee deze transitie te begeleiden. We hebben geen managers of consultants nodig, we hebben mensen nodig met gezond verstand en kennis van onderuit!Het duidelijk dat het laatste woord hierover nog niet is gezegd.. Mag ik de hoop uitdrukken dat de zorgverstrekker op deze hervormde eerste lijn gehoord wordt van in het begin? En dan, beste Minister, ben ik er zeker van dat het anders zal worden. Ten goede en met de volle overtuiging en steun van onderuit.En nu nog snel de propere was in de valiezen, ik heb een vliegtuig te halen. Ik wens jullie een zomerse tijd met heerlijke terrassen!