...
Van zijn tijd in het ziekenhuis van Auvelais, onthoudt dr. Dekeuleneer senior vooral zijn excellent team en het respect voor de overdracht van kennis. "Stagemeester zijn, dat was heel bijzonder. Ik kreeg te maken met jonge artsen met wie ik mijn ervaring en kennis kon delen. Ik wil overigens graag in contact blijven met het ziekenhuis en met de geneeskunde. Misschien als raadgever?"Zeldzame ziekten? Eén aspect van de geneeskunde brengt vader en dochter samen, ook al verschillen hun omschrijvingen van dat aspect: zeldzame aandoeningen. Zeldzame kankers voor de ene arts en zeldzame huidziekten voor de andere. "België loopt een beetje achter op andere Europese landen wat het plan voor zeldzame ziekten betreft", zo betreurt dr. Valérie Dekeuleneer. "Er zit wel al wat schot in de zaak, maar voor terugbetalingen en hulp is het nog altijd moeilijk. Wij van onze kant moeten aantonen dat de structuur werkt." Het centrum is officieel actief sinds maart en tot nu toe is de respons positief. De vader heeft vooral bestelling voor zeldzame kankers. "Het is een uitvinding van het KCE", weet de chirurg. "Het is een nieuwe term, een benaming die mij niet bevalt. Onder de 5.000 geregistreerde gevallen in België, wordt een kanker zeldzaam genoemd. Dat zijn vooral kankers van het spijsverteringsstelsel, van de pancreas of de slokdarm maar ook kankers van de schildklier en cervico-faciale kankers. En nu zegt men dat die kankers niet meer behandeld mogen worden in 'kleine' centra. Daar ben ik het niet mee eens. Wat belangrijk is in de chirurgie is de kwaliteit van de zorg en niet alleen het aantal patiënten. Men moet rekening houden met de ervaring van de chirurg, zijn opleiding en ook met de logistiek. Daarmee bedoel ik anesthesisten, intensive care, beeldvorming, etc. En men moet ook rekening houden met de patiënt die liever behandeld wordt in zijn streek. De patiënten mogen niet het slachtoffer worden."