Toen ik een klein meisje was, met twee blonde vlechtjes, waren er drie grote zekerheden voor mijn toekomst: ik zou mensendokter worden (na mijn eerdere roeping als dierendokter), ik zou altijd een boek meedragen en de man van mijn leven, die was ik al tegen gekomen in een stoffenwinkel. Ik wil u niet in spanning houden. De zekerheden van dat kleine meisje zijn intussen uitgekomen.
Ik ben intussen 22 jaar arts en ik begin nog elke dag vol goesting aan mijn werkdag.
Ik lees nog altijd veel. Niet zoveel meer als vroeger natuurlijk, maar er ligt altijd een boek naast mijn bed (en daar wordt in gelezen), en in mijn vakantiekoffer worden de zomerse kleedjes en topjes verpletterd en verrimpeld door de te grote stapels boeken die ik op vakantie meesleep. En die jongen uit de stoffenwinkel is nog steeds de liefde van mijn leven. Zonder hem zou ik nooit de arts kunnen zijn die ik ben. En hij leert me boeken kennen die mijn leven hebben getekend en veranderd.
Sinds kort zijn die zekerheden zelfs nog meer verweven. De boeken hebben hun weg naar het ziekenhuis gevonden. Twintig studenten van de Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen van UGent lezen ze voor.
Durf te lezen als arts. En geef voorlezen een plaats in de warme zorg voor de patiënt
De studenten kregen in februari een opleiding tot voorlezer door Het Lezerscollectief (www.lezerscollectief.be). We koppelen hen aan een patiënt die we hier behandelen voor een kwaadaardige ziekte. De student leest een boek voor aan de patiënt, één op één.
Als ik het enthousiasme van de studenten en de voorzichtige hunkering van de patiënten zie, dan ontroert me dat telkens opnieuw. Voorlezen verwarmt, verrijkt, ontroert, verlucht en verblijdt de patiënt. Ook de jonge studenten zullen deze ervaring nooit vergeten. Het zal van hen andere artsen maken.
Dit project trok aan me als een magneet. Samen met collega's heb ik er onmiddellijk mijn schouders onder gezet. Ik ben ervan overtuigd dat artsen die lezen, betere artsen worden. Door te lezen, krijg je op een unieke manier de kans je te verplaatsen in het denkpatroon van iemand anders. En het vergroot je empathie. Zou het door mijn vele lezen komen, dat ik patiënten zo goed begrijp? Dat ik begrip kan opbrengen voor wat ze doen en hoe ze het doen, ook al volgen ze niet altijd onze regels? Komt het door de boeken dat ik zo van de mens ben gaan houden? Dat ik ervan overtuigd ben dat je het beste uit een mens naar boven haalt door hen met respect en openheid en wat humor tegemoet te treden?
Durf te lezen als arts. En geef voorlezen een plaats in de warme zorg voor de patiënt.
Ik ben intussen 22 jaar arts en ik begin nog elke dag vol goesting aan mijn werkdag. Ik lees nog altijd veel. Niet zoveel meer als vroeger natuurlijk, maar er ligt altijd een boek naast mijn bed (en daar wordt in gelezen), en in mijn vakantiekoffer worden de zomerse kleedjes en topjes verpletterd en verrimpeld door de te grote stapels boeken die ik op vakantie meesleep. En die jongen uit de stoffenwinkel is nog steeds de liefde van mijn leven. Zonder hem zou ik nooit de arts kunnen zijn die ik ben. En hij leert me boeken kennen die mijn leven hebben getekend en veranderd. Sinds kort zijn die zekerheden zelfs nog meer verweven. De boeken hebben hun weg naar het ziekenhuis gevonden. Twintig studenten van de Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen van UGent lezen ze voor. De studenten kregen in februari een opleiding tot voorlezer door Het Lezerscollectief (www.lezerscollectief.be). We koppelen hen aan een patiënt die we hier behandelen voor een kwaadaardige ziekte. De student leest een boek voor aan de patiënt, één op één. Als ik het enthousiasme van de studenten en de voorzichtige hunkering van de patiënten zie, dan ontroert me dat telkens opnieuw. Voorlezen verwarmt, verrijkt, ontroert, verlucht en verblijdt de patiënt. Ook de jonge studenten zullen deze ervaring nooit vergeten. Het zal van hen andere artsen maken. Dit project trok aan me als een magneet. Samen met collega's heb ik er onmiddellijk mijn schouders onder gezet. Ik ben ervan overtuigd dat artsen die lezen, betere artsen worden. Door te lezen, krijg je op een unieke manier de kans je te verplaatsen in het denkpatroon van iemand anders. En het vergroot je empathie. Zou het door mijn vele lezen komen, dat ik patiënten zo goed begrijp? Dat ik begrip kan opbrengen voor wat ze doen en hoe ze het doen, ook al volgen ze niet altijd onze regels? Komt het door de boeken dat ik zo van de mens ben gaan houden? Dat ik ervan overtuigd ben dat je het beste uit een mens naar boven haalt door hen met respect en openheid en wat humor tegemoet te treden?Durf te lezen als arts. En geef voorlezen een plaats in de warme zorg voor de patiënt.
