...
Jens Tijtgat van het Vlaams Geneeskundig Studenten Overleg (VGSO) vertelde tijdens het symposium dat aso's vaak het gevoel hebben nergens terecht te kunnen. "Met klachten gebeurt er toch nooit iets", stelt hij. Wat professor Decramer prompt ontkende. De drie ontslagen vielen in een periode van vijf jaar. "Dat ging soms zelfs om een ontslag uit het ziekenhuis", vertelt hij de redactie achteraf.Ontslag is natuurlijk een extreme maatregel. Aan de kwaliteit van de beroepsopleiding wordt de laatste decennia getimmerd. Sinds 2007 wordt die door de Vlaamse universiteiten geregeld bevraagd. "UZ Leuven doet als opleidingscentrum vooral aan preventie. Met teach the teacher-programma's, remediëring indien nodig. Als iemand echt blijft tekortschieten, vragen we een ander staflid de pedagogische opdracht over te nemen. Als in een regionaal ziekenhuis er hardnekkige problemen blijven met een stagedienst, dan sturen we er gewoon niemand meer naartoe."Vaak is benchmarking al genoeg. Als een dienst opmerkt dat ze achterop ligt in vergelijking met de andere, zie je vaak dat die een inhaalbewewiging maakt, stelt hij. Dat de kwaliteit bewaakt wordt, werpt ook vruchten af, verzekert hij. "Jaar na jaar verbeteren de scores op de bevragingen."Een centrale ombudsfunctie voor aso's, zoals VGSO vraagt, ziet Decramer niet echt zitten. De ombudsfunctie heb je al in het ziekenhuis zelf. "Het zou wel een goed idee zijn om die ook op de aso's toe te spitsen en laagdrempelig te houden, bijvoorbeeld door een oudere aso als ombudspersoon aan te stellen."Maar een centrale bewaking brengt vooral veel administratie mee, vreest hij. "De overheid moet niet de kwaliteitscontrole organiseren. De instellingen moeten zelf intern de kwaliteitscontrole organiseren - en de overheid de performantie van dát systeem controleren."