...

Dokter Dirk Mertens ontvangt ons eerst in zijn woning - in de vorige eeuw ook nog een dokterspraktijk. De verbouwing tot aangename, moderne privéwoning was grotendeels het werk van binnenhuisarchitect Arjaan De Feyter, die nadien ook het Doktersdorp ontwierp. Dirk Mertens werkte al 15 jaar als huisarts in Bonheiden bij collega Peter Biesemans. Naarmate het patiëntenbestand groeide, het aantal huisbezoeken verminderde en raadplegingen steeds meer op afspraak gebeurden, werd de beschikbare ruimte toch te krap, zeker toen nog een derde collega mee aan boord kwam.Deze Bonheidense huisartsen waren dan ook al een tijdje aan het uitkijken naar nieuwe lokalen voor een praktijk. Dokter Mertens kreeg de kans de woning naast de zijne te kopen, waar een fotografiewinkel was gevestigd. Zijn idee was om die te verbouwen tot een nieuwe dokterspraktijk. Daarvoor sprak hij Arjaan De Feyter aan. "Een huis met verschillende verdiepingen, kleine kamertjes, niet geïsoleerd, overal opstapjes. Toen we alle opties eens op een rijtje zette, luidde mijn advies: beter en goedkoper om van nul te vertrekken,", zegt De Feyter. Dokter Mertens had al een idee in wat voor stijl hij een nieuwbouw wilde optrekken - model stonden een aantal woningen in zichtbeton. "Mooi en bewerkzaam materiaal dat zich natuurlijk aanpast aan de omgeving", volgens De Feyter.We bezoeken de zeven jaar oude praktijk, waar nu vier huisartsen - en één haio - dagelijks patiënten ontvangen. Doktersdorp werd van binnenuit ontworpen - vertrekkende van de functies die het gebouw moest vervullen. Dat was niet alleen omdat De Feyter binnenhuis architect is. Dirk Mertens had een aantal ideeën over hoe hij het gebouw wilde inrichten, hoe de consultatieruimten er moesten uitzien. Zijn inspiratie haalde hij uit zijn ervaring en uit een serie van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) in Nederland over de ideale huisartsenpraktijk. Voor het grondplan onthield hij uit die serie het principe van de scheiding tussen het 'onrustgebied' en het 'rustgebied'. De publieke zone is het 'onrustgebied'. Daar kunnen patiënten die zitten te wachten met elkaar praten, en hindert het niet als kinderen spelen. De consultatieruimten bevinden zich in het rustgebied. Patiënten hebben daar normaal geen toegang toe, tot de dokter hen in de wachtkamer komt halen. "In onze oude praktijk werd je soms opgeschrikt door een bonk tegen de deur. Als je dan ging kijken bleek dat een kleuter te zijn die aan het rondhollen was. Of personen die dringend een ziektebriefje nodig hadden, kwamen zomaar op je deur kloppen terwijl je met een andere patiënt bezig was."De wachtkamer ligt vooraan aan de straatkant van het gebouw (geel op het grondplan). Rechts opzij daarvan is de ingang van het gebouw met een inkomsthal (eerst kom je door een sas afgescheiden door glas) en de balie, waarachter het secretariaat zich bevindt (roze op het plan). De wachtkamer ligt dan links van het secretariaat. Rechts, meer naar achteren in het gebouw, ligt het 'rustgebied' met vier consultatieruimten (groen op het plan), een keukentje, een bergkamer, een ruimte voor de installaties,... Achter het secretariaat bevindt zich de deur langs waar de huisarts een wachtende patiënt kan binnenlaten in het 'rustgebied' om hem te ontvangen in zijn consultatiekamer. Na de raadpleging verlaten de patiënten de praktijk niet langs de wachtkamer, maar langs een andere deur naast het secretariaat die rechtstreeks uitgeeft op de inkomhal. Voor die deur bevindt zich nog een aparte balie waar patiënten kunnen afrekenen, een nieuwe afspraak maken, documenten oppikken,.... Het interne 'verkeersplan' heeft dus het secretariaat als spil.De praktijk telt vier consultatieruimtes, die even groot zijn en op dezelfde wijze ingericht. De deuren liggen paarsgewijs in een inham. De Feyter wilde vermijden dat de rustruimte een kale gang werd waar allemaal deuren op uitgeven.Als iemand de consultatiekamer binnenkomt, komt hij eerst in een kort gangetje terecht - een korte muur onttrekt een groot gedeelte van de praktijkruimte bij het binnenkomen aan het zicht. Achter die muur bevindt zich de onderzoeksruimte met onderzoekstafel. Deze indeling verschaft de patiënt op de onderzoekstafel in ieder geval een groter gevoel van privacy - iemand die de deur zou openen krijgt hem of haar niet meteen te zien.In het verlengde van de onderzoekstafel staat het bureau van de arts - beide meubels delen de praktijkruimte overlangs in in een artsen- en een patiëntgedeelte. Achter de arts, tegen de muur aangebouwd, zijn kasten, met laden voor medisch materiaal, een ruim plateau of blad, rekken,... Aan de onderzoekzijde een lavabo om de handen te wassen - ook dit meubilair onderstreept de indeling van de ruimte in zones. Het licht valt binnen door de glazen buitenwand. Boven de onderzoeksruimte is een koepel in het dak die nog extra daglicht binnenlaat. "Ik kan het wit van de ogen van mijn patiënt beoordelen", zegt dokter Mertens.Het is allemaal heel doordacht: de dokter heeft zijn eigen ruimte, arts en patiënt lopen elkaar niet in de weg,... Arjaan De Feyter maakte schetsen en kreeg commentaar van de artsen. Iedere huisarts heeft nu zijn eigen consultatieruimte en geeft er een wat ander karakter aan. Een vrouwelijke collega die geregeld een gynaecologisch onderzoek doet, heeft een elektrische onderzoekstafel laten installeren, die anders is opgesteld voor nog meer privacy.Tegenover de praktijkruimten bevinden zich de technische ruimtes met installaties, de voorraadkamer met het papieren archief, een keukentje dat ook als vergaderzaal dient, een toilet voor gehandicapten. Het is comfortabel werken in Doktersdorp. Dat mag wel - artsen werken hier soms tot elf uur op een dag.Doktersdorp is een groepspraktijk met vier huisartsen. "We werken allemaal zelfstandig en ieder heeft recht op de eigen honoraria. Voor de huur en vaste kosten draagt ieder een kwart bij - voor de overige vaste en variabele kosten wordt gekeken naar het aantal prestaties op jaarbasis. We hebben nu ook een haio. Die zet zijn spullen op een karretje - er is wel altijd een consultatieruimte vrij waar hij kan gaan zitten."