...
Philippe Vandermeeren stond 20 jaar lang aan het hoofd van de GBO. Zijn - bij wijlen solitaire - strijd is hem uiteindelijk fataal geworden. In april 2013 al gaf hij de fakkel door aan collega Anne Gillet, omdat hij aanvoelde dat hij mentaal te uitgeput was om nog verder te vechten.Don QuichotAls een ware Don Quichot realiseerde hij heel wat voor zijn collega-huisartsen. Ook al was hij zich ervan bewust dat zijn 'specialiteit' (een woord dat hij niet graag in de mond nam, omdat hij de huisartsgeneeskunde niet als een specialisme als een ander beschouwde), steeds weer tegen de krachtige lobby's van ziekenhuizen en mutualiteiten zou opbotsen.Je kan zeker niet zeggen dat de voogdijministers die hij heeft gekend (en dat waren er veel) hem met veel enthousiasme zagen komen. Want Vandermeeren kende zijn dossiers grondig en aarzelde niet om de puntjes op de i's te zetten.Zijn weerwerk tegen de Bvas, die volgens hem te veel op de specialisten is gericht, was constructief maar zonder toegevingen.OprechtHij was geen liefhebber van wijkgezondheidscentra en had het, zoals zovelen van zijn generatie, enigszins moeilijk om zich aan te passen aan de voortdurende veranderingen in de sector. Dat terwijl de politieke wereld beweerde de huisartsen centraal te stellen en hen tegelijk de facto uitsloot van het beslissingsproces.De pers heeft nooit mogen klagen over dokter Vandermeeren: hij was een karaktervol man die duidelijk voor zijn mening uitkwam, met name over de aandacht voor het GBO, die hij systematisch te beperkt vond. Verder aarzelde hij niet om de telefoon te grijpen om te reageren op wat hij als onjuiste informatie aanzag. Met zijn oprechte eerlijkheid slaagde hij er zelfs in om bepaalde kabinetsleden van slag te brengen.Dokter Vandermeeren werd zaterdag in Namen begraven.