Maar dat 't dat niet alleen kon zijn, maakte je wel duidelijk. Je denkt dat 't begon met die verdomde vochtplekken. Die link had ik zelf niet gezien. Maar 't is wel zo dat zelfs de hittegolf die door 't land raasde het behang niet terug aan de muur heeft geplakt. Merci in elk geval dat ik mocht vertellen over 't vliegske. En over m'n job die mij niet vooruit maar achteruit duwt. Wat op de lever ligt, ligt op het hart maar ook op de tong. Jij begrijpt dat.
Alleszins: die etter kon je verhelpen, gelukkig. Maar er zou toch iets moeten gebeuren aan dat vocht. 'K weet het, dat appartement van €650 per maand herstellen is niet jouw branche. Van mij ook niet, de huisbaas neemt niet op en een beter appartement kan ik mij - zelfs met enerverende flexijob - niet permitteren. Het eczeem dat ik ervan krijg, negeer ik al maanden, hoewel ik soms de muren oploop van de jeuk. Ik zeg er niks van, stel dat je mij doorverwijst naar een dure specialist? 't Is nu sparen voor 't nieuwe schooljaar. Ik wil niet dat de kinderen gepest worden met hun versleten spullen.
Maar ik ben aan 't uitweiden en je tijd is kostbaar. Er zaten nog mensen in de wachtkamer: een oude meneer en een mevrouw met een ziek kind. Ik hoop dat ik ze de stuipen niet op 't lijf heb gejaagd, met mijn etteroog. 't Is géén zicht, 'k weet het.
Je nam ook mijn bloeddruk. 15 over 10, 't zijn mijn cijfers. Mijn ma had juist dezelfde. Spijtig dat je haar niet gekend hebt. Maar misschien moet ík er werk van maken. Ik vraag me wel af, kan dat lukken? Ik moet al tellen in de winkel, nu nog letten op de etiketten. 'k Zal er misschien de volgende keer iets over vragen. Je mag er ook zelf over beginnen.
Merci nog dat je mij geruststelde in verband met de kleinen. 't Was door de verveling dat hij domme dingen deed. 'k Heb gebeld naar dat nummer en hij doet nu een vakantiejob bij je bakker. Nijdig plakt hij over z'n stuur in plaats van hele dagen voor de tv. Hij blinkt weer in zijn vel.
Juist nog dit. Toen je rechtstond, vroeg je of er nog klachten waren. 'k Heb het toen niet gezegd, maar ik lig soms nachten wakker. Denken aan het geld (heb er altijd te weinig), appartement (er mankeert altijd iets aan) en werk (gaan ze me niet afdanken als ik moet thuisblijven nu de dochter ziek is?). Open en bloot in de gang kon ik daar niet over beginnen hé?
't Zal niet in 't kort zijn, maar als de portefeuille weer wat dikker staat, passeer ik nog eens.
Beste dokter, dit is slechts één verhaal maar zo zijn er veel. Allemaal uniek, en toch gaan ze over hetzelfde: de vele drempels naar een gezond leven. Als we kijken naar ons Bewegen Op Verwijzing-traject met Samenlevingsopbouw en eigen contacten met mensen in armoede zien we, je inleven in hun leefwereld, maakt een gróót verschil:
- Ze zullen je meer vertellen als je elke klacht en redenering au sérieux neemt, luistert en betrokkenheid toont.
- Meer mensen kunnen langskomen als je werkt met een derdebetalerssysteem.
- Als je meebouwt aan het netwerk rond deze mensen (cfr bridging kapitaal), kunnen zij (en hun kinderen) uit hun isolement geraken.
- Als je haalbare verwachtingen stelt en keuzes respecteert, zullen ze er toch aan durven beginnen.
- ...
Natuurlijk moet er structureel veel veranderen. Maar intussen kan je echt een verschil maken. Want willen we niet allemaal een gezond leven voor iédereen?