...

Barbara Versyck is een enthousiaste spraakwaterval. "Een tijdje terug zaten we in de auto te luisteren naar een podcast over die kandidaturen bij ESA", zegt de jonge mama. "Daarbij werd een warme oproep naar vrouwen gedaan om te kandideren. Mijn man keek toen naar mij: 'Zou dat niks voor jou zijn?' Ja, ik beantwoord inderdaad aan heel wat voorwaarden, en toen dacht ik: waarom niet? Soms moet je iets durven doen dat net buiten je normale comfortzone ligt." "Vanuit mijn anesthesie-achtergrond heb ik denk ik heel veel dingen die ze vragen. Een team kunnen leiden in een crisissituatie, dat komt perfect overeen met wat wij doen als het moeilijk gaat in een OK. Meestal gaat het gewoon goed, maar als het misloopt, nemen wij wel de leiding over. Tegelijkertijd, dat tech- nische aspect, het teamwerk, mijn wetenschappelijk onderzoek, dat leunt allemaal aan bij het gevraagde profiel. Dus dacht ik: ik ga dat gewoon doen, het lijkt me super interessant om dat hele proces te kunnen doorlopen. Want geef toe, ruimtevaart heeft nog steeds iets mystiek." Dokter Barbara is zich heel goed bewust "dat heel veel kandidaten vanuit hun diverse achtergronden heel interessante profielen zullen hebben. Wie bijzondere eigenschappen kan voorleggen (zoals zes weken in een onherbergzaam gebied hebben door- gebracht zoals de Noordpool), dat zal hen geen windeieren leggen. Maar eenmaal je de stap zet om te kandideren, daar komt toch heel wat bij kijken, hoor. Het is niet gewoon een leuk tijdverdrijf, er steekt best wat tijd in om te appliceren! Ik heb de medische tests gedaan, in de formulieren invullen kruipt best wat tijd en ik heb alvast The astronaut selection test book gekocht om te zien wat je allemaal moet kunnen."Maar als ik vanuit een olympische gedachte kandideer en mezelf één procent kans toedicht, heeft dat niets te maken met niet in mezelf geloven. "Het is veeleer: vorige keer had ESA 10.000 kandidaturen, en ik geloof dat er ook nu heel veel interessante profielen bij zullen zijn. Maar dat ik niet weet wat er op mij afkomt, is niet nieuw voor mij. Ik ben begonnen aan geneeskunde vanuit een interesse voor wetenschap en werken met mensen, mijn specialisatie anesthesie bevatte dat technische aspect en werken in team als extra's. Dat ik met steun van dokter Patrick Van Houwe onderzoek heb mogen opstarten en mijn doctoraat heb mogen maken (over de implemen- tatie van het PECS-blok bij borstkankerchirurgie, EB) en de regionale anesthesie verder mee mag uitbouwen in Turnhout - het zijn allemaal puzzelstukjes die op mijn pad zijn gekomen waardoor ik nu exact de dingen kan en mag doen die ik graag doe. Wie weet is dit ook zo iets, maar evengoed besef ik heel goed dat ik morgen nog niet op de maan zal zitten. Ik ben gewoon oprecht geïnteresseerd in de hele procedure. Maar ik vind wel dat je voor je dromen moet durven gaan - met de voetjes op de grond en blik op de hemel", heet dat met West-Vlaamse nuchterheid. De anesthesist met roots in het Brugse Ommeland heeft alvast heel leuke en positieve reacties gekregen op haar kandidatuur. "Ik heb mijn diensthoofd gerustgesteld dat er nog niet meteen vervanging voor mij moet gezocht worden, aangezien de hele selectie- procedure pas in het najaar 2022 wordt afgerond", zegt ze met brede glimlach. "We staan pas aan het begin van de hele selectie, en we zien wel hoever ik geraak. Als het ooit zover komt, zullen we hier thuis ook nog eens moeten babbelen..." Bovendien, "ESA is op zoek naar vier astronauten en 20 reserve-astronauten. Die laatste categorie, zo begreep ik, zijn mensen die hun job blijven doen. Je volgt dan de hele opleiding, maar maakt deel uit van een back-up team. Dat spreekt mij misschien het meest aan: ik doe mijn job heel graag, dus zou het mooi zijn als dat te combineren valt. The best of both worlds kortom." Trouwens, stipt dokter Barbara aan, "die mensen in een raket zijn maar het topje van de ijsberg. ESA is met allerlei belangrijke vraagstukken bezig die ons als samenleving aanbelangen zoals overbevolking en klimaatverandering - dat zijn dé vragen van ons leven en dat vind ik ook super interessant. Daar zijn veel meer mensen mee bezig dan dat er effectief mensen in de ruimte worden gebracht. Als men zulke ruimtemissies organiseert, heb ik er als weten- schapper ook alle vertrouwen in dat daar goed is over nagedacht om dat veilig te laten gebeuren. Dit gezegd zijnde, ik zie er geen graten in om de eerste vrouw op de maan te zijn hoor." Los van het feit dat we haar succes toewensen bij deze uitdaging, één afspraak ligt wel al vast: als Barbara Versyck ooit richting space gaat, zal Artsenkrant haar missie(s) vanop de eerste lijn mee volgen!