...

Het zijn drukke tijden voor Thomas Pattyn. Dat is niet anders dan anders, zegt hij. De jonge psychiater heeft veel professionele engagementen en bezigheden. "Het hele covidgebeuren gaf en geeft een extra druk op het klinische werk." Pattyn is psychiater in UPC KU Leuven. In november vorig jaar volgde hij collega-psychiater Andy De Witte op als voorzitter van Doctors4Doctors (D4D). De Witte zetelt wel nog in de raad van bestuur van de vereniging. Eerder vorig jaar nam D4D-stichter en huisarts Eric Boydens al afscheid als gedelegeerd bestuurder. Een heuse wissel van de wacht bij D4D. Hoe moeten we dat zien? Doctors4Doctors bestaat sinds 2013. Aan de naamsbekendheid die D4D vandaag heeft, en de toegenomen aandacht voor artsenwelzijn zowel in medische wereld, de medische pers als in de bredere maatschappij, zijn jaren pionierswerk vooraf gegaan. Daar heeft Eric Boydens uiteraard een onmiskenbare rol in gespeeld. Al vanaf de start is D4D mij goed bekend. In de loop der jaren heb ik ook een aantal collega's naar D4D verwezen. Sinds begin vorig jaar woon ik de bestuursvergaderingen van D4D bij. Duidelijk was dat de organisatie een kentering aan het doormaken was: sommige activiteiten liepen goed, op andere vlakken leefde het gevoel in rondjes te draaien. Op zo'n momenten kan nieuwe input nuttig zijn. Met het nieuwe bestuur richtten we een aantal werkgroepen op rond de werkgebieden van D4D en vroegen we onze leden om feedback: wat is goed? Wat kan er beter? Wat is nodig? Kentering, hoezo? Als vereniging komt het er op een gegeven moment op aan de stap te zetten van pionierswerk naar structurele verandering en verankering. Simpelweg omdat, als je als organisatie wil professio- naliseren, je op bepaalde realiteiten botst - zo is Doctors4Doctors nog steeds een vrijwilligersvereniging. Bijgevolg moet je keuzes maken: wat gaan we wel nog doen, wat niet? Nogmaals, net door het toegewijde pionierswerk is het bewustzijn rond mentaal welzijn in de medische wereld de afgelopen jaren sterk gegroeid. Waar we vroeger voornamelijk acute hulpvragen kregen, blijkt uit heel wat aanmeldingen nu ook een engagement om zelf actie te ondernemen en een hulpverleningsinitiatief te organiseren. Voor ons een eyeopener: misschien moet D4D niet meer een trekkende kracht zijn, maar ligt onze rol nu eerder in het ondersteunen en verder laten groeien van andere initiatieven, beginnende dan wel bestaande. D4D wil uitgroeien tot een soort informatie- en kennisnetwerk? Dat klopt. We hebben er de expertise en partnerschappen voor. Bedoeling is dat artsen bij ons kunnen aankloppen voor hulp bij de organisatie van eigen initiatieven. We willen daarbij een verbindende rol spelen, en verwijzen naar de juiste partners op Vlaams en federaal niveau.Het vertrouwelijke aanmeldpunt blijft? Jazeker. We merken dat er steeds meer aanmeldingen komen. Om een idee te geven: pre-covid ging dit over 90 mensen per jaar, momenteel gaat het jaarlijks over 180 mensen. Ons aanmeldpunt blijft dus erg nodig. Tevens merken we dat er bij artsen nog een grote gevoeligheid heerst rond zich aanmelden met een hulpvraag. Daar mag je niet mee experimenteren. Temeer omdat D4D met haar aanmeldpunt vertrouwen heeft opgebouwd, artsen hebben er goede ervaringen mee. Dat willen we zo houden. Wel gaan we kijken of er in de toekomst geen synergiën mogelijk zijn, bv. met de hulplijn Arts in Nood. Waarom zouden beide organisaties geen ervaringen kunnen uitwisselen?Hoe is de verstandhouding met Arts in Nood? In feite zijn jullie allebei een aanmeldpunt voor dezelfde doelgroep. Doctors4Doctors en Arts in Nood zijn twee organisaties die op een heel verschillende manier tot stand gekomen en gegroeid zijn, met een verschillende financiering en werking. In de permanente werkgroep 'Gezondheid van artsen' buigen we ons samen met het Riziv en de federale overheid over de duurzaamheid en gezondheid van het zorgsysteem. Wat is er nodig om dat in kaart te brengen, en welke acties kunnen we ondernemen om zo'n duurzaam en gezond zorgsysteem te bereiken? Onder meer door covid beseffen we met z'n allen dat dit thema veel grootser is dan D4D en Arts in Nood, en willen we dus waar mogelijk de samenwerking opzoeken. Hoe uitgebreid is het netwerk van co-artsen ondertussen? Daar is het al een tijdje stil rond. D4D heeft inderdaad een netwerk van speciaal opgeleide collega-artsen - co-artsen dus - die luisteren en collega's steunen en zo nodig verwijzen in samenwerking met Domus Medica. Overal zou een lokaal aanspreekpunt voor artsenwelzijn aanwezig moeten zijn. Of dat via huisartsenkringen, per LOK of per eerstelijnszones georganiseerd wordt, is dan bijzaak. Aangezien de noden lokaal kunnen verschillen, streven we beter naar een omkadering voor co-artsen dan een heel specifiek omschreven functie. Momenteel werken we dit verder uit met Domus Medica voor de huisartsen, we zoeken partners voor specialisten. Wat wil D4D betekenen voor specialisten? U zegt zelf dat het idee soms leeft dat D4D er alleen is voor huisartsen. Voor de duidelijkheid: we zijn er voor elke arts. Onze statistieken tonen aan dat ook specialisten met een hulpvraag de weg naar D4D vinden. Wat die specialisten betreft, is het eerst en vooral nodig om te bekijken welke behoeften er leven in het veld. Net zoals bij huisartsen het geval is, verschillen die wellicht per regio en per ziekenhuis. Hoewel ook bij specialisten de voorbije jaren het bewustzijn rond welzijn gegroeid is, zijn in de ziekenhuiswereld nog veel stappen te zetten op vlak van collegiale ondersteuning. Ja, natuurlijk zijn we solidair als het op ons werk aankomt. Maar wat het welzijn van collega's betreft... Bij huisartsen bestaat daar onderling al meer openheid over, en is er meer bereidheid om acties op te zetten. Mede door de evolutie van solopraktijken naar groepspraktijken. Aan specialistenassociaties is de voorbije jaren niet zo veel veranderd. Bijgevolg is het thema niet op dezelfde manier meegegroeid. Vandaar dat het zo belangrijk is om de komende tijd ook in te zetten op pilootprojecten voor specialisten. In die pilootfase wil D4D trekkende partij zijn waar nodig, en ondersteunend waar het kan.