...

Meer dan 20.000 Belgische vrouwen maken jaarlijks een miskraam mee. Het is essentieel een correcte diagnose te stellen omdat een verkeerde diagnose kan leiden tot het afbreken van een normaal evoluerende zwangerschap. De eerste tekenen dat het fout loopt met een zwangerschap, worden dikwijls door de zwangere vrouw zelf opgemerkt: er is vaginaal bloedverlies, soms met wat menstruatieachtige pijn, wat voor heel wat ongerustheid kan zorgen. Het is vervolgens aan een arts om vast te stellen of er inderdaad sprake is van een miskraam of een evolutieve zwangerschap. En bij de helft van de gevallen is dat ook zo. Daar er wordt geschat dat bij één op de vijf zwangere vrouwen beneden de 35 er een risico bestaat op een miskraam, worden er in België jaarlijks ongeveer 20.000 diagnoses van een miskraam gesteld. De zwangere vrouw kan dan beslissen om af te wachten tot de niet-levensvatbare vrucht vanzelf naar buiten komt, wat meestal gebeurt binnen de paar dagen na het eerste bloedverlies. Of, zij kan kiezen voor een medische behandeling met misoprostol of een curettage. Dan is het uiteraard essentieel dat de diagnose miskraam correct wordt gesteld volgens duidelijke en strenge richtlijnen. Britse situatieMaar dat blijkt in het Verenigd Koninkrijk minder het geval te zijn. Enkele recente internationale studies waaraan Leuvense onderzoekers meewerkten, tonen dat jaarlijks ongeveer 400 zwangere vrouwen een onterechte diagnose van een miskraam dreigen te krijgen. Dat wijt Dirk Timmerman,kliniekhoofd gynaecologie UZ Leuven, aan een aantal factoren: "Britse gynaecologen voeren meestal zelf geen echo's uit maar laten het doen door een technicus. Een gynaecologische echografie is over het Kanaal ook een stuk duurder, waardoor de Britse richtlijnen de nadruk leggen op kostenbesparing: zo weinig mogelijk echo's met eenvoudige richtlijnen." Het gevolg is dat een Britse arts de meting van het vruchtzakje en embryo vergelijkt met drempelwaarden die volgens de onderzoekers te laag liggen. Bovendien heerst onduidelijkheid over hoe de meting juist moet worden uitgevoerd en kan er zo een variatie in metingen ontstaan die tot 20% verschillen afhankelijk van de persoon die de meting deed. Hoe het wel moetDe Belgische gynaecologen worden langer opgeleid in de gynaecologische echografie en de aanpak is hier duidelijk verschillend. Toch bestaan er nog geen nationale richtlijnen voor de diagnose van een miskraam. Timmerman: "In Leuven gebruiken we naast de meting van het vruchtzakje ook kleuren-Doppleronderzoek om de afwezigheid van hartactiviteit vast te stellen. Zo nodig nemen we ook bloed af ter bevestiging van de diagnose. Ook wordt steeds zorgvuldig gekeken of er geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap aanwezig is. In geval van de minste twijfel over de diagnose krijgt de patiënte een afspraak voor een nieuwe echografie en wordt de spontane evolutie van de zwangerschap afgewacht." Enkel een ervaren arts mag de diagnose van een miskraam stellen. "Bovendien deelt de arts zelf het resultaat mee aan het koppel, wat toelaat om hen psychologisch te ondersteunen en de optimale opvolging of behandeling te bespreken."