Het blijft onduidelijk, zoals het een goede roddel betaamt, vanwaar het bericht plots komt en wat er van aan is. Het heeft me in elk geval aan het denken gezet.

Ik ben al heel m'n leven 'klant' bij die man. Al van kindsbeen af was hij de logische stap bij gezondheidskwalen, hij is het gebleven toen ik trouwde en kinderen kreeg. Een echte familiedokter, onze volledige familie is er patiënt.

Een lichte paniek overviel me. Hij kent me laat ons zeggen 40 jaar en dan zomaar stoppen? Hoe bouw ik opnieuw een sterke relatie op met mijn nieuwe huisarts nu ik aan de vooravond sta van de jaren waarin ik hem of haar het meest nodig zou kunnen hebben?

Ik overliep enkele opties in het dorp, die er in de loop van de jaren zijn bijgekomen.

We hebben nog een solopraktijk van een vijftiger maar dat is voor mij geen optie. Ongeveer 20 jaar geleden hadden we dringend een huisarts nodig voor m'n moeder die toen herstellende was na een hersenbloeding. Aan de telefoon liet hij weten dat hij niet zou komen omdat hij "dat geval" niet kende. "Dat geval"... het waren woorden die ik niet meer zou vergeten en waarbij ik mezelf beloofde om in mijn toen startende carrière als verpleegkundige nooit op die manier over iemand te spreken. Wellicht bedoelde hij het niet slecht, maar de meest passende reactie op een hulpvraag was het niet.

We hebben ook de nieuwe groepspraktijk met drie jonge huisartsen die praktijk houden in een mooi verbouwde villa. Dit in tegenstelling tot mijn "oude" huisarts die ik heb weten starten in een eenvoudige rijwoning en gestaag heb zien "groeien". Maar misschien moet ik die praktijk een kans geven. Het zijn jonge mensen, het kan dat ik maar één keer de keuze voor een nieuwe arts zal moeten maken. Maar enthousiast ben ik niet.

Een lichte paniek overvalt me. Mijn huisarts kent me bijna 40 jaar en dan zomaar stoppen?

Vooral de 9 to 5-mentaliteit schrikt me wat af ("we zijn nu gesloten maar je mag maandag je antibioticavoorschrift komen afhalen"). Ik wil een huisarts die me helpt als ik het nodig heb en me, vooral op latere leeftijd, niet naar een spoedgevallendienst stuurt maar me zo lang als mogelijk thuis opvolgt.

In een naburig dorp ging ik in een vakantieperiode eens langs met de kinderen en voor ik het wist had die huisarts al een GMD aangemaakt. Wellicht zag hij dit als een soort van klantenbinding, niet dus.

Ik zou ook bij elk probleem naar het ziekenhuis kunnen stappen, ik ken de sector wel voldoende om te weten voor welke kwaal ik bij wie het best terecht kan. Alleen ben ik op zoek naar een algemene 'gezondheidsbewaker'. Ik wil niet per lidmaat of orgaan bekeken worden.

Ik ken wel wat interessante en dynamische huisartsen via Twitter, maar die wonen doorgaans wat verder af. Net de nabijheid lijkt me een essentiële voorwaarde voor mijn nieuwe huisarts.

Wellicht zijn al mijn verwachtingen al aan bod gekomen: een gedegen kennis en kunde, er staan voor de patiënt, die opvolging meer ziet dan 10 minuten consultatie, die interesse heeft in mij als persoon en waarbij ik niet de volgende in rij ben, die me niet aanspreekt met "ik heb tijd voor twee problemen", die mij of mijn naasten nooit "dat geval" noemt maar voldoende menselijkheid aan de dag legt, die me ook niet gaat bepamperen - ik wil na grondig advies mijn eigen beslissingen nemen -, die aanvoelt wanneer er eens mag gelachen worden, die vertrouwen en zekerheid uitstraalt maar ook durft toe te geven dat hij twijfelt en advies moet inwinnen,...

Ik ben de voorbije 40 jaar verwend geweest, maar kan niet geloven dat deze verwachtingen bij jonge huisartsen niet meer aanwezig zijn. Alle tips zijn welkom, ik ben zo nodig bereid de verwachting rond nabijheid wat soepeler te interpreteren!

Het blijft onduidelijk, zoals het een goede roddel betaamt, vanwaar het bericht plots komt en wat er van aan is. Het heeft me in elk geval aan het denken gezet.Ik ben al heel m'n leven 'klant' bij die man. Al van kindsbeen af was hij de logische stap bij gezondheidskwalen, hij is het gebleven toen ik trouwde en kinderen kreeg. Een echte familiedokter, onze volledige familie is er patiënt.Een lichte paniek overviel me. Hij kent me laat ons zeggen 40 jaar en dan zomaar stoppen? Hoe bouw ik opnieuw een sterke relatie op met mijn nieuwe huisarts nu ik aan de vooravond sta van de jaren waarin ik hem of haar het meest nodig zou kunnen hebben?Ik overliep enkele opties in het dorp, die er in de loop van de jaren zijn bijgekomen.We hebben nog een solopraktijk van een vijftiger maar dat is voor mij geen optie. Ongeveer 20 jaar geleden hadden we dringend een huisarts nodig voor m'n moeder die toen herstellende was na een hersenbloeding. Aan de telefoon liet hij weten dat hij niet zou komen omdat hij "dat geval" niet kende. "Dat geval"... het waren woorden die ik niet meer zou vergeten en waarbij ik mezelf beloofde om in mijn toen startende carrière als verpleegkundige nooit op die manier over iemand te spreken. Wellicht bedoelde hij het niet slecht, maar de meest passende reactie op een hulpvraag was het niet.We hebben ook de nieuwe groepspraktijk met drie jonge huisartsen die praktijk houden in een mooi verbouwde villa. Dit in tegenstelling tot mijn "oude" huisarts die ik heb weten starten in een eenvoudige rijwoning en gestaag heb zien "groeien". Maar misschien moet ik die praktijk een kans geven. Het zijn jonge mensen, het kan dat ik maar één keer de keuze voor een nieuwe arts zal moeten maken. Maar enthousiast ben ik niet. Vooral de 9 to 5-mentaliteit schrikt me wat af ("we zijn nu gesloten maar je mag maandag je antibioticavoorschrift komen afhalen"). Ik wil een huisarts die me helpt als ik het nodig heb en me, vooral op latere leeftijd, niet naar een spoedgevallendienst stuurt maar me zo lang als mogelijk thuis opvolgt. In een naburig dorp ging ik in een vakantieperiode eens langs met de kinderen en voor ik het wist had die huisarts al een GMD aangemaakt. Wellicht zag hij dit als een soort van klantenbinding, niet dus.Ik zou ook bij elk probleem naar het ziekenhuis kunnen stappen, ik ken de sector wel voldoende om te weten voor welke kwaal ik bij wie het best terecht kan. Alleen ben ik op zoek naar een algemene 'gezondheidsbewaker'. Ik wil niet per lidmaat of orgaan bekeken worden.Ik ken wel wat interessante en dynamische huisartsen via Twitter, maar die wonen doorgaans wat verder af. Net de nabijheid lijkt me een essentiële voorwaarde voor mijn nieuwe huisarts.Wellicht zijn al mijn verwachtingen al aan bod gekomen: een gedegen kennis en kunde, er staan voor de patiënt, die opvolging meer ziet dan 10 minuten consultatie, die interesse heeft in mij als persoon en waarbij ik niet de volgende in rij ben, die me niet aanspreekt met "ik heb tijd voor twee problemen", die mij of mijn naasten nooit "dat geval" noemt maar voldoende menselijkheid aan de dag legt, die me ook niet gaat bepamperen - ik wil na grondig advies mijn eigen beslissingen nemen -, die aanvoelt wanneer er eens mag gelachen worden, die vertrouwen en zekerheid uitstraalt maar ook durft toe te geven dat hij twijfelt en advies moet inwinnen,...Ik ben de voorbije 40 jaar verwend geweest, maar kan niet geloven dat deze verwachtingen bij jonge huisartsen niet meer aanwezig zijn. Alle tips zijn welkom, ik ben zo nodig bereid de verwachting rond nabijheid wat soepeler te interpreteren!