Londen. 1937. Professor Jan Romein vraagt zich in zijn essay De dialectiek van de vooruitgang af waarom Londen nog altijd zijn straten verlicht met gaslampen terwijl andere steden allemaal elektrische verlichting hebben.

Zijn conclusie is: de wet van de remmende voorsprong. De wet stelt dat een voorsprong op een bepaald domein er vaak toe leidt dat er weinig stimulans is om verdere verbetering of vooruitgang op te zoeken, zodat men vroeg of laat wordt voorbijgestreefd. Door te berusten in een voorsprong wordt men geremd om nog verder te gaan.

Exact hetzelfde maken we vandaag mee in onze gezondheidszorg. De excellente zorg die we vandaag de dag leveren in de zorg maakt dat velen op de rem gaan staan om ons systeem aan te passen aan de zorg van morgen.

Binnen 20 jaar

Als ik ga spreken bij artsen of zorgverleners en vertel over de veranderingen waar we voor staan, krijg ik vaak de opmerking: "We zijn toch niet slecht bezig, De patiënt is toch content. We hebben toch hard gewerkt." Drie keer antwoord ik dan volmondig 'ja'. Ik ben ervan overtuigd dat we vandaag de dag goede zorg leveren en dat de meeste zorgverleners vanuit een ongelooflijke motivatie dagelijks het beste van zichzelf geven.

Willen we echter morgen ook nog diezelfde goede zorg kunnen leveren, dan moeten we vandaag het systeem veranderen. Veranderen doe je immers niet om te veranderen maar omdat het moet. Omdat het moet, willen we binnen 20 jaar niet merken dat we "nog altijd met gaslampen aan het verlichten zijn".

Het is continu aanpassen of voorbijgestreefd worden

Als beroepsverenigingen vind ik dat we die boodschap te weinig brengen. Elke verandering wordt door te veel organisaties nog voorgesteld als een afbraak van het systeem (dat zeker zijn verdienste heeft gehad) waar tegen men zich moet verzetten. De kracht van beroepsverenigingen bestaat er echter niet in te verdedigen wat er vandaag is, maar ervoor te zorgen dat de zorgverleners van morgen in een veranderde wereld op een even kwaliteitsvolle manier voor hun patiënten kunnen zorgen. De boodschappen die men daarbij moet brengen zijn niet altijd de leukste, maar de veranderingen gaan gigantisch snel. Diegene die denken dat ze die verandering kunnen stoppen, af remmen of zelfs maar tijdelijk 'on hold zetten', dwalen. Het is continu aanpassen of voorbijgestreefd worden. Het belang van beroeps- en wetenschappelijke organisaties om hun leden hierin te begeleiden is gigantisch.

Veel grotere stappen

Het nieuwe conventieakkoord artsen-ziekenfondsen zet op een aantal vlakken verdere stappen in die hervorming : e-health, accreditering, hervorming nomenclatuur, afbouw supplementen, ... Het zijn belangrijke stappen maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de volgende jaren nog veel grotere stappen gaan moeten gezet worden.

Kerst is een tijd van reflectie en goede voornemens. Ik geloof in de kracht van elke zorgverlener. Ik geloof dat zorgverleners mee willen stappen in een veranderingsproces ten dienste van de patiënt. Ik geloof dat zorgverleners beseffen dat het huidige systeem zijn limieten heeft bereikt, waar ze dagdagelijks op botsen.

Laten we dus samen die noodzakelijke stappen zetten om morgen dezelfde excellente zorg te kunnen aanbieden in de snel veranderde wereld. Stapsgewijs, met veel aandacht voor een goede overgang maar met een duidelijk doel: gezondheidzorg 2.0.

Londen. 1937. Professor Jan Romein vraagt zich in zijn essay De dialectiek van de vooruitgang af waarom Londen nog altijd zijn straten verlicht met gaslampen terwijl andere steden allemaal elektrische verlichting hebben.Zijn conclusie is: de wet van de remmende voorsprong. De wet stelt dat een voorsprong op een bepaald domein er vaak toe leidt dat er weinig stimulans is om verdere verbetering of vooruitgang op te zoeken, zodat men vroeg of laat wordt voorbijgestreefd. Door te berusten in een voorsprong wordt men geremd om nog verder te gaan.Exact hetzelfde maken we vandaag mee in onze gezondheidszorg. De excellente zorg die we vandaag de dag leveren in de zorg maakt dat velen op de rem gaan staan om ons systeem aan te passen aan de zorg van morgen. Binnen 20 jaarAls ik ga spreken bij artsen of zorgverleners en vertel over de veranderingen waar we voor staan, krijg ik vaak de opmerking: "We zijn toch niet slecht bezig, De patiënt is toch content. We hebben toch hard gewerkt." Drie keer antwoord ik dan volmondig 'ja'. Ik ben ervan overtuigd dat we vandaag de dag goede zorg leveren en dat de meeste zorgverleners vanuit een ongelooflijke motivatie dagelijks het beste van zichzelf geven. Willen we echter morgen ook nog diezelfde goede zorg kunnen leveren, dan moeten we vandaag het systeem veranderen. Veranderen doe je immers niet om te veranderen maar omdat het moet. Omdat het moet, willen we binnen 20 jaar niet merken dat we "nog altijd met gaslampen aan het verlichten zijn".Als beroepsverenigingen vind ik dat we die boodschap te weinig brengen. Elke verandering wordt door te veel organisaties nog voorgesteld als een afbraak van het systeem (dat zeker zijn verdienste heeft gehad) waar tegen men zich moet verzetten. De kracht van beroepsverenigingen bestaat er echter niet in te verdedigen wat er vandaag is, maar ervoor te zorgen dat de zorgverleners van morgen in een veranderde wereld op een even kwaliteitsvolle manier voor hun patiënten kunnen zorgen. De boodschappen die men daarbij moet brengen zijn niet altijd de leukste, maar de veranderingen gaan gigantisch snel. Diegene die denken dat ze die verandering kunnen stoppen, af remmen of zelfs maar tijdelijk 'on hold zetten', dwalen. Het is continu aanpassen of voorbijgestreefd worden. Het belang van beroeps- en wetenschappelijke organisaties om hun leden hierin te begeleiden is gigantisch.Veel grotere stappenHet nieuwe conventieakkoord artsen-ziekenfondsen zet op een aantal vlakken verdere stappen in die hervorming : e-health, accreditering, hervorming nomenclatuur, afbouw supplementen, ... Het zijn belangrijke stappen maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de volgende jaren nog veel grotere stappen gaan moeten gezet worden.Kerst is een tijd van reflectie en goede voornemens. Ik geloof in de kracht van elke zorgverlener. Ik geloof dat zorgverleners mee willen stappen in een veranderingsproces ten dienste van de patiënt. Ik geloof dat zorgverleners beseffen dat het huidige systeem zijn limieten heeft bereikt, waar ze dagdagelijks op botsen.Laten we dus samen die noodzakelijke stappen zetten om morgen dezelfde excellente zorg te kunnen aanbieden in de snel veranderde wereld. Stapsgewijs, met veel aandacht voor een goede overgang maar met een duidelijk doel: gezondheidzorg 2.0.