John Crombez opent met zijn laatste wetenschappelijke studie opnieuw het debat van efficiëntiewinsten in de gezondheidszorg. Zijn conclusie is dat er 3 miljard euro aan winsten te boeken zijn. Het is de zoveelste wake-upcall dat het apparaat van de gezondheidszorg grondig moet hervormen om performant en betaalbaar te blijven. Niet nieuw dus, maar wel opvallend dat deze studie vanuit het hart van Vooruit komt.
De zoektocht naar efficiëntiewinsten in de gezondheidszorg moet er één zijn zonder taboes
Sedert jaren pleiten academici en wij, de N-VA, voor efficiëntie-oefeningen die kunnen leiden tot meer middelen voor de zorg van de patiënt. Meer nog, de Vlaamse zorgsector past enkele zaken reeds geruime tijd toe. Zo laat Vlaanderen ziekenhuizen met elkaar samenwerken in de vorm van 13 ziekenhuisnetwerken.
Want door samen te werken wordt er o.a. vlotter informatie uitgewisseld en worden er overbodige kosten vermeden. En mét resultaat, want volgens het KCE (Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg) is er alvast een daling van overbodige medische beeldvormingen in Vlaanderen.
In Wallonië zijn ze net voor de coronacrisis begonnen met de vorming van ziekenhuisnetwerken. Voordien mochten ziekenhuizen niet samenwerken omwille van allerlei politieke beslissingen. Politieke macht komt voor sommigen op de eerste plaats en niet het zorgpersoneel en de patiënt.
Ik merk hetzelfde patroon van Waalse laissez-faire ook op bij het voorschrijfgedrag, net als screening op diabetes in eerste lijn. Het benoemen en het oplossen van problemen is niet gemakkelijk als het gaat om mensen en vraagt politieke moed, maar het is de enige garantie om de gezondheidszorg te vrijwaren van een crash in de toekomst.
Wat opvalt, is dat Crombez schrijft dat data een mogelijke sleutel zijn om betaalbaarheid te garanderen. Meten is weten, daar ben ik het volmondig me eens. Maar dan vraag ik me wel af waarom dat Vooruit lange tijd heeft dwarsgelegen in onze strijd om de ziekenhuissurveillancegegevens in het kader van de covid-crisis vrij te geven aan het parlement.
Ook de inspanningen van onze fractie om dringend in te zetten op de uitbouw van een systeem voor de data-uitwisseling in real-time van ziekenhuissurveillancegegevens, wat essentieel is met het oog op een goede en efficiënte aanpak van gezondheidscrisissen, botsen overigens nog steeds op onwil van de Vlaamse socialisten.
Laagdrempelige zorg is nodig voor de sociaal zwakkere, maar in hoeverre zorgde bijvoorbeeld de gratis tandheelkunde voor een betere opvolging van de bevolking? We hebben er het raden naar
In zijn studie haalt Crombez ook de pijnpunten van toegankelijkheid aan. En die ken ik maar al te goed. Daarom ben ik vragende partij om een analyse te maken van de impact en penetratiegraad van het gratis beleid.
Begrijp me niet verkeerd, laagdrempelige zorg is nodig voor de sociaal zwakkere, maar in hoeverre zorgde bijvoorbeeld de gratis tandheelkunde voor een betere opvolging van de bevolking? We hebben er het raden naar.
Daarom is een verdere uitdieping dringend nodig. Het gebrek aan een duidelijk en transparant financieel kader voor de patiënt is een drempel om met gespecialiseerde zorg te starten. De uitdagingen rond toegankelijkheid van de zorg zijn groot en zullen niet door dogma's en ideologieën gedreven mogen worden.
Wie hervormingen en efficiëntiewinsten weigert, is medeverantwoordelijk voor de explosieve stijgingen van kosten de komende jaren alsook het extra onder druk zetten van het zorgpersoneel
De zoektocht naar efficiëntiewinsten in de gezondheidszorg moet er één zijn zonder taboes. De financiële geldstromen naar zuilen en structuren, de gewestelijke verschillen en de invloed van raden van bestuur moeten ter spraken komen in de zoektocht naar duurzame oplossingen.
En laat me het zéér duidelijk stellen: wie hervormingen en efficiëntiewinsten weigert, is medeverantwoordelijk voor de explosieve stijgingen van kosten de komende jaren alsook het extra onder druk zetten van het zorgpersoneel.
Het onderzoek van Crombez is in die context meer dan welkom. Want het apparaat van de gezondheidszorg heeft in België tijdens de pandemie maar net stand gehouden. Niet dankzij de politiek, maar wel door de inzet, veerkracht en inventiviteit van het zorgpersoneel.
Indien we de gezondheidszorg betaalbaar willen houden voor onszelf, onze kinderen en onze kleinkinderen, dan moeten we naar een Vlaamse gezondheidszorg die performant werkt, waarbij zorg en preventie centraal staan.
Daarom moeten we over de taalgrens heen elkaar recht in de ogen kijken en eerlijk zijn. Gezondheidszorg voor en door de deelstaten is enige garantie voor een gezonde toekomst, voor zowel de Vlaming als de Waal. Tous ensemble et chacun à sa façon!