De vaccinatiecampagne loopt stroef en weinig efficiënt. Dat is niet alleen te wijten aan de vertraagde leveringen, maar hangt ook samen met ingewikkelde structuren en procedures.

Doorlooptijden tussen levering en uitvoering bedragen systematisch meer dan 14 dagen. In de beginfase werd terecht gekozen voor vaccinatiecentra gezien de complexe bewaring van de mRNA-vaccins. Maar binnenkort zullen andere vaccins beschikbaar zijn die geen speciale voorwaarden voor bewaring vereisen.

Uit de verschillende vaccinatiestrategieën werd gekozen voor de vaccinatie van risicogroepen. Volgens leeftijdsgroepen was ook mogelijk. Maar er zijn zeker argumenten om deze keuze te verantwoorden. Hiervoor werd een ingewikkelde workflow uitgewerkt van VI's en extractie uit de GMD's die vervolgens samengevoegd worden tot één lijst die de uitnodigingen zal genereren. Deze algoritmes en aanpak zijn een vrijkaart voor patiënten die vergeten zullen worden en zullen met zekerheid zorgen voor ongenoegen bij de bevolking.

Zou het niet veel eenvoudiger zijn de huisartsen mee te laten vaccineren? Zij kennen hun risicopatiënten en weten het best hoe de twijfelaars te motiveren. Patiënten komen binnen voor chronische pathologie en wandelen gevaccineerd buiten. Niet-mobiele patiënten zouden volgens de huidige strategie door mobiele teams gevaccineerd worden. Kan het ingewikkelder? Is het niet eenvoudiger dit door de vertrouwde huisarts te laten doen die regelmatig langskomt en de patiënt en zijn dossier kent? Is men soms vergeten dat de huisartsen in 2009 in recordtempo gevaccineerd hebben voor de Mexicaanse griep?

Waarom gebruikt men niet de meest eenvoudige en reeds bestaande structuur van de huisartspraktijken om de vaccinatie een boost te geven?

We houden geen pleidooi om de vaccinatiecentra te sluiten, integendeel. Maar waarom gebruikt men niet de meest eenvoudige en reeds bestaande structuur van de huisartspraktijken om de vaccinatie een boost te geven in de volgende maanden wanneer er meer dan genoeg vaccins beschikbaar zullen zijn?

Het argument van flacons met multipele dosissen mag geen breekpunt zijn. Huisartsen en hun kringen zijn voldoende uitgebouwd om dit te ondervangen.

Kortom. De huisarts als eerste vaccinatielijn. De vaccinatiecentra als tweede vangnet. In deze structuur ontbreekt nog wel één element: een ziekenhuisunit voor vaccinatie van patiënten die onder supervisie dienen gevaccineerd te worden omwille van potentiële allergische reacties.

Het vergeten van de huisartspraktijken is een constante in het hele covidverhaal:

  • In de beginfase kregen huisartsenpraktijken te horen dat ze quasi moesten sluiten en alleen nog dringende zorg mochten bieden. Een vergissing. Alsof er maar een ziekte meer was in het voorjaar van 2020.
  • Een tijdlang gingen alle middelen naar testcentra. Huisartspraktijken die hetzelfde efficiënter (snelle resultaten) aanboden, bleven een hele tijd verweesd achter.
  • Testmateriaal was in de eerste fase enkel beschikbaar in de tweede lijn. Huisartsenpraktijken zaten nochtans in de vuurlijn en hadden veel sneller en efficiënter besmettelijke clusters kunnen traceren en isoleren. De beperkte beschikbaarheid is een zwak argument gezien het overvloedig gebruik in de tweede lijn buiten de gevaldefinities.
  • De gevaldefinities waren dikwijls hinderlijk en niet altijd de beste tools voor huisartsen. We ervaren nu dagelijks dat ons klinisch gevoel de beste raadgever is om over te gaan tot testen.
  • Formulieren en ingewikkelde codes voor aanvragen hebben alleen gezorgd voor administratieve overlast en frustratie. Dat kon toch allemaal efficiënter eenvoudiger.
  • Sneltests waren beschikbaar in de tweede helft van september. Maar het kader en terugbetaling kwamen er maar eind januari, na 4 maanden. Artsen die deze tests al in september gebruikten, hadden snel de grote meerwaarde door van deze tests bij symptomatische gevallen.

Dit is voorbij.

Maar vele huisartsen zijn wel ontgoocheld en wensen dat overheden en beroepsorganisaties nu kiezen voor subsidiariteit. De bestaande kracht en mogelijkheden van de huisartspraktijken zouden voluit aangesproken moeten worden. Niet alle middelen en aandacht van bij de aanvang stoppen in ingewikkelde structuren en procedures. Niet dat dit niet nodig zal/kan zijn. Maar dan wel als bovenbouw op het bestaande.

De vaccinatiecampagne loopt stroef en weinig efficiënt. Dat is niet alleen te wijten aan de vertraagde leveringen, maar hangt ook samen met ingewikkelde structuren en procedures.Doorlooptijden tussen levering en uitvoering bedragen systematisch meer dan 14 dagen. In de beginfase werd terecht gekozen voor vaccinatiecentra gezien de complexe bewaring van de mRNA-vaccins. Maar binnenkort zullen andere vaccins beschikbaar zijn die geen speciale voorwaarden voor bewaring vereisen. Uit de verschillende vaccinatiestrategieën werd gekozen voor de vaccinatie van risicogroepen. Volgens leeftijdsgroepen was ook mogelijk. Maar er zijn zeker argumenten om deze keuze te verantwoorden. Hiervoor werd een ingewikkelde workflow uitgewerkt van VI's en extractie uit de GMD's die vervolgens samengevoegd worden tot één lijst die de uitnodigingen zal genereren. Deze algoritmes en aanpak zijn een vrijkaart voor patiënten die vergeten zullen worden en zullen met zekerheid zorgen voor ongenoegen bij de bevolking.Zou het niet veel eenvoudiger zijn de huisartsen mee te laten vaccineren? Zij kennen hun risicopatiënten en weten het best hoe de twijfelaars te motiveren. Patiënten komen binnen voor chronische pathologie en wandelen gevaccineerd buiten. Niet-mobiele patiënten zouden volgens de huidige strategie door mobiele teams gevaccineerd worden. Kan het ingewikkelder? Is het niet eenvoudiger dit door de vertrouwde huisarts te laten doen die regelmatig langskomt en de patiënt en zijn dossier kent? Is men soms vergeten dat de huisartsen in 2009 in recordtempo gevaccineerd hebben voor de Mexicaanse griep?We houden geen pleidooi om de vaccinatiecentra te sluiten, integendeel. Maar waarom gebruikt men niet de meest eenvoudige en reeds bestaande structuur van de huisartspraktijken om de vaccinatie een boost te geven in de volgende maanden wanneer er meer dan genoeg vaccins beschikbaar zullen zijn? Het argument van flacons met multipele dosissen mag geen breekpunt zijn. Huisartsen en hun kringen zijn voldoende uitgebouwd om dit te ondervangen. Kortom. De huisarts als eerste vaccinatielijn. De vaccinatiecentra als tweede vangnet. In deze structuur ontbreekt nog wel één element: een ziekenhuisunit voor vaccinatie van patiënten die onder supervisie dienen gevaccineerd te worden omwille van potentiële allergische reacties.Het vergeten van de huisartspraktijken is een constante in het hele covidverhaal:Dit is voorbij.Maar vele huisartsen zijn wel ontgoocheld en wensen dat overheden en beroepsorganisaties nu kiezen voor subsidiariteit. De bestaande kracht en mogelijkheden van de huisartspraktijken zouden voluit aangesproken moeten worden. Niet alle middelen en aandacht van bij de aanvang stoppen in ingewikkelde structuren en procedures. Niet dat dit niet nodig zal/kan zijn. Maar dan wel als bovenbouw op het bestaande.