...

Zelfbeschikkingsrecht? Waar had ik dat nog gehoord? Ah, ja, het ultiem argument van de euthanasiewet! Toch wel tegenstrijdig, onze wetgever! Enerzijds lijkt hij niet gehinderd om uw zelfbeschikkingsrecht met de voeten te treden omwille van uw veiligheid of uw gezondheid. Anderzijds wordt het zelfbeschikkingsrecht het doorslaand argument om u een handje te helpen uzelf van kant te maken. Ah, nee, 'k was weer verkeerd, het zelfbeschikkingsrecht is niet de gemene deler van de veiligheidsgordel en de euthanasiewet. Maar beide hebben toch wel eenzelfde belang: de financiële voordelen voor de staat en verzekeringsmaatschappijen. Minder gezondheidsuitgaven, minder uitbetalingen door de hospitalisatieverzekeringen, minder uitbetalingen van levensverzekeringen die verdubbeld worden bij ongeval. Minder mensen die een last zijn voor de gemeenschap onder de dekmantel van de zelfbeschikking of van de menslievendheid? Zo moest ik mij er bij neerleggen: als doorsneeburger heb ik enkel bestaansrecht als ik nog nuttig ben voor de maatschappij, en vooral als ik niet teveel kost aan die maatschappij.T4-programma Lang beschouwde ik het ontstaan van het nazisme als een toevallig samenvallen van de naoorlogse crisis, geopolitieke doelstellingen en Hitler. Nee, het nazisme is geen toevallige uitschuiver in de geschiedenis van onze beschaving. Het nazisme is de uiting van ons genetisch ingebakken egoïsme. In die tussenoorlogse crisistoestand oordeelde de Duitse overheid eerst dat al wie een te grote last was voor de maatschappij dan maar best verdween. Het T-4 programma werd in 1939 opgesteld als een recht op de Gnadentod voor elke lijdende Duitse burger. De term 'euthanasie' werd toen niet gebruikt omdat die teveel burgers tegen de borst zou stoten. Zo stierven in 3 jaar tijd 250.000 Duitsers, menswaardig. Nadien werd de nutteloosheid van burgers niet meer beoordeeld op basis van hun gezondheidstoestand maar op basis van hun ras. Zo kwam men er tot de holocaust. Laat de ethische reflectie, die de mens onderscheidt van het dier, onderdrukken door een 'hoger' doel, en de mens gedraagt zich als een beest. In crisistijden, in oorlogstijden, maar ook in vredestijd. Daarom heeft Distelmans groot gelijk een studiereis voor Leifartsen te organiseren naar Auschwitz. Hij zal er veel stof vinden ter bezinning. Zo verklaarde hij toch.