...
In veel regio's werden wachtposten opgericht, en er zijn initiatieven lopende om ook in de nabije toekomst nieuwe wachtposten op te richten. Nog los van het gegeven dat het niet de bedoeling kan zijn om middelen van de honorariummassa van de huisartsen te gebruiken om wachtposten te financieren, is er nu de beslissing van minister De Block om de budgetten voor het dossier wachtposten te bevriezen. Iedereen op het terrein die de problematiek van de wachtdiensten een beetje kent, vindt deze beslissing onbegrijpelijk, zeker in het licht van de herwaardering van het beroep van huisarts. Het financiële keurslijf waarin De Block moet werken, dwingt haar tot het nemen van bepaalde beslissingen. Maar het terugschroeven van de wachtpostbudgetten is er gewoon los over. Wat gaat er nu gebeuren met initiatieven die nog pril in de steigers staan? Wat gaan huisartsenkringen nu doen die plannen hadden om een wachtpost op te richten? Welke garantie hebben ze nog dat lopende projecten blijvend gefinancierd worden? Welke betrouwbaarheid spreidt de overheid hier weer ten toon, met deze maatregel waarvoor geen enkel zinnig argument te bedenken valt? Het is trouwens tekenend voor heel het verhaal dat zelfs De Block haar adviseurs weinig in de pap te brokken hebben. Hoe kan je anders verklaren dat sommigen onder hen, ex-huisartsen, blijkbaar zonder morren deze démarche mee 'ondersteunen'? Welk lijken zullen er de komende weken en maanden nog uit de kast vallen? Wat met de financiering van de LMN's, bijvoorbeeld? De bevoegdheid daarover is weliswaar overgeheveld naar de regio's, maar wie zegt dat er ook daar zwaar zal gesaneerd worden? Wat met de problematiek van de spoedopname? In de lopende conventie staat dat er een afsprakenplan moet komen tussen de eerste lijn en de ziekenhuizen. Voor zover de informatie beschikbaar is, valt daar op dit ogenblik nog maar weinig van te merken! Het beste signaal dat onze artsenvertegenwoordigers nu kunnen geven om hun ongenoegen over de gang van zaken te uiten, is wegblijven uit de volgende medicomut. Dit overlegplatform begint meer en meer te lijken op een pro forma organisatie waar enkel nog wat kan gemorreld worden, om de indruk te wekken dat we als artsen toch nog wat te zeggen hebben over het te voeren gezondheidsbeleid.