Op haar zestigste verjaardag denkt dokter Swinnen nog lang niet aan stoppen. "Ik beloofde mijn team om tot 67 à 68 jaar door te gaan. Maar na 30 jaar keihard werken, wil ik even met rust gelaten worden. De nieuwbouwplannen voor de praktijk liepen een jaar vertraging op, de coronacrisis was heftig, ik word continu bevraagd en twee van mijn kinderen wonen in het buitenland. Door de pandemie zagen we elkaar bijzonder weinig. Een korte pauze zal deugd doen."

Geen wedstrijd

Wandelen zit Lieve Swinnen in het bloed. "Ik wandel heel veel, regelmatig 50 kilometer. Tweemaal liep ik de 20 kilometer van Brussel. Als kind was ik niet sportief maar ik word sportiever met de jaren (lacht). In 2012 stapte ik samen met vier anderen de Dodentocht uit. Heel leuk. En geen enkele blaar. 's Maandags stond ik alweer op hoge hakken. Ik reken erop dat dit nu ook zo zal zijn."

Wandelen is een goede manier om het hoofd leeg te maken, meent Lieve. "Ik doe dat nooit tegen mijn zin, je kan goed rondkijken en aan vijf kilometer per uur op eigen kracht doorgaan. Doorgaan...nooit opgeven, dat past bij mijn temperament. Van de fysieke inspanning heb ik geen schrik. Dat zal wel lukken. Als je wilt, kan je veel. En slecht weer bestaat niet, er bestaat alleen slechte kleding."

Al ziet dokter Swinnen het niet als een wedstrijd. "Zestig dagen betekent 20 kilometer per dag. Als het nodig is en het lukt niet, zit ik er ook niet mee om een stukje openbaar vervoer in te lassen. Maar misschien onderschat ik het. Het was een wat impulsief plan. Ik maak altijd plannen, vooral in mijn hoofd. Nieuw is dat ik nu zelf iets waarmaak."

Acht kilogram

Veel voorbereiding op de reis was er niet bij. "Ik heb een aftelkalender en het Vlaams Compostelagenootschap ondersteunt me. Maar er zijn dingen waarover ik zelfs nog niet heb nagedacht. Ik zoek ook nooit op wat er ergens te zien is. Hoe Compostela en de kathedraal is, heb ik niet op voorhand bekeken. Ook de dagtochten niet. Wel kreeg ik een boek met verhalen van pelgrims. En ik heb een rugzak en neem acht kilogram bagage mee. Dat moet lukken. En natuurlijk moet je ook een slaaphuis en eten regelen. De laatste weken is de voorbereiding wel wat intenser geworden. Met grote dank aan mijn oudste zoon."

Voor de praktijk is de afwezigheid van dokter Swinnen wel een hele organisatie. "Toevallig zijn er drie medewerkers tegelijk zwanger. Ze bevallen allemaal in juni, dat vergt de nodige voorbereiding."

Eenzaamheid

Het 'alleen zijn', is een ander paar mouwen. "Ik wandel liever met twee. Alleen... dat ben ik niet gewend, dat wordt moeilijk. Maar 'echte' pelgrims gaan alleen. Vaak schrijf ik ook aan zee (dokter Swinnen heeft verscheidene boeken op haar naam, nvdr) en dan ben ik een week alleen. Dat kost weinig moeite maar dat is natuurlijk slechts een week. Naar Santiago stapt een vriendin de eerste drie dagen mee en de laatste week vergezelt mijn man me. Ik kan wel mensen vinden die meegaan maar dit wil ik alleen doen. Om los te komen. Op een pelgrimsroute zijn er trouwens altijd wel mensen, je bent niet echt alleen."

Haar plan trekken en continu zelf oplossingen moeten zoeken, is ook wat anders. "Maar het is natuurlijk het einde van de wereld niet en op een pelgrimsroute wil iedereen helpen. Er zijn altijd oplossingen. Om honger of dorst geef ik niet, ik slaap heel weinig en heb massa's energie. Mijn motto - ' zing, lach, huil, werk en bewonder' -- zal ik op deze tocht ook wel tegenkomen. Behalve zingen want dat kan ik niet goed", lacht dokter Swinnen.

Overigens koos ze niet toevallig voor het bedevaartsoord Santiago. "Ik ben religieus, schrijf bijvoorbeeld een column in Kerk en Leven en één enkele keer in Tertio. Dat speelt ook mee. In Compostela kan je de zegen halen en dat verwacht ik natuurlijk. Voor de rest is mijn beeld ervan zoals met Lourdes en Banneux, niet bepaald de meest aantrekkelijke plekken. Maar het zal me wel iets doen als ik daar aankom", besluit Lieve Swinnen.

Artsenkrant.com in het spoor van Lieve Swinnen

Dokter Lieve Swinnen houdt van haar tocht naar Santiago een dagboek bij. Op onze website artsenkrant.com zal ze vanaf nu tot aan haar aankomst op 15 augustus regelmatig verslag uitbrengen over haar belevenissen. Tot de eigenlijke vertrekdatum op 13 juni kan u haar voorbereiding op de 1.700 kilometer lange tocht meemaken. Daarna volgen impressies van onderweg.

Hou dus tijdens de zomermaanden Artsenkrant.com en de nieuwsbrieven in de gaten. Zo kan u in het spoor van dokter Swinnen meereizen naar Compostela.

Reisboek

Dit voorjaar kwam een nieuw reisboek over de Sint-Jacobsroute uit. Het beschrijft etappe per etappe de populairste routes door Noord-Spanje naar Santiago. Daarnaast bevat het boek ook heel wat informatie over de pelgrimsplaatsen en over de route zelf.

Lannoo's reisboek Sint-Jacobsroute. Op weg naar Santiago de Compostela. Lannoo, 312 blz.

Op haar zestigste verjaardag denkt dokter Swinnen nog lang niet aan stoppen. "Ik beloofde mijn team om tot 67 à 68 jaar door te gaan. Maar na 30 jaar keihard werken, wil ik even met rust gelaten worden. De nieuwbouwplannen voor de praktijk liepen een jaar vertraging op, de coronacrisis was heftig, ik word continu bevraagd en twee van mijn kinderen wonen in het buitenland. Door de pandemie zagen we elkaar bijzonder weinig. Een korte pauze zal deugd doen." Wandelen zit Lieve Swinnen in het bloed. "Ik wandel heel veel, regelmatig 50 kilometer. Tweemaal liep ik de 20 kilometer van Brussel. Als kind was ik niet sportief maar ik word sportiever met de jaren (lacht). In 2012 stapte ik samen met vier anderen de Dodentocht uit. Heel leuk. En geen enkele blaar. 's Maandags stond ik alweer op hoge hakken. Ik reken erop dat dit nu ook zo zal zijn." Wandelen is een goede manier om het hoofd leeg te maken, meent Lieve. "Ik doe dat nooit tegen mijn zin, je kan goed rondkijken en aan vijf kilometer per uur op eigen kracht doorgaan. Doorgaan...nooit opgeven, dat past bij mijn temperament. Van de fysieke inspanning heb ik geen schrik. Dat zal wel lukken. Als je wilt, kan je veel. En slecht weer bestaat niet, er bestaat alleen slechte kleding." Al ziet dokter Swinnen het niet als een wedstrijd. "Zestig dagen betekent 20 kilometer per dag. Als het nodig is en het lukt niet, zit ik er ook niet mee om een stukje openbaar vervoer in te lassen. Maar misschien onderschat ik het. Het was een wat impulsief plan. Ik maak altijd plannen, vooral in mijn hoofd. Nieuw is dat ik nu zelf iets waarmaak." Veel voorbereiding op de reis was er niet bij. "Ik heb een aftelkalender en het Vlaams Compostelagenootschap ondersteunt me. Maar er zijn dingen waarover ik zelfs nog niet heb nagedacht. Ik zoek ook nooit op wat er ergens te zien is. Hoe Compostela en de kathedraal is, heb ik niet op voorhand bekeken. Ook de dagtochten niet. Wel kreeg ik een boek met verhalen van pelgrims. En ik heb een rugzak en neem acht kilogram bagage mee. Dat moet lukken. En natuurlijk moet je ook een slaaphuis en eten regelen. De laatste weken is de voorbereiding wel wat intenser geworden. Met grote dank aan mijn oudste zoon." Voor de praktijk is de afwezigheid van dokter Swinnen wel een hele organisatie. "Toevallig zijn er drie medewerkers tegelijk zwanger. Ze bevallen allemaal in juni, dat vergt de nodige voorbereiding." Het 'alleen zijn', is een ander paar mouwen. "Ik wandel liever met twee. Alleen... dat ben ik niet gewend, dat wordt moeilijk. Maar 'echte' pelgrims gaan alleen. Vaak schrijf ik ook aan zee (dokter Swinnen heeft verscheidene boeken op haar naam, nvdr) en dan ben ik een week alleen. Dat kost weinig moeite maar dat is natuurlijk slechts een week. Naar Santiago stapt een vriendin de eerste drie dagen mee en de laatste week vergezelt mijn man me. Ik kan wel mensen vinden die meegaan maar dit wil ik alleen doen. Om los te komen. Op een pelgrimsroute zijn er trouwens altijd wel mensen, je bent niet echt alleen." Haar plan trekken en continu zelf oplossingen moeten zoeken, is ook wat anders. "Maar het is natuurlijk het einde van de wereld niet en op een pelgrimsroute wil iedereen helpen. Er zijn altijd oplossingen. Om honger of dorst geef ik niet, ik slaap heel weinig en heb massa's energie. Mijn motto - ' zing, lach, huil, werk en bewonder' -- zal ik op deze tocht ook wel tegenkomen. Behalve zingen want dat kan ik niet goed", lacht dokter Swinnen. Overigens koos ze niet toevallig voor het bedevaartsoord Santiago. "Ik ben religieus, schrijf bijvoorbeeld een column in Kerk en Leven en één enkele keer in Tertio. Dat speelt ook mee. In Compostela kan je de zegen halen en dat verwacht ik natuurlijk. Voor de rest is mijn beeld ervan zoals met Lourdes en Banneux, niet bepaald de meest aantrekkelijke plekken. Maar het zal me wel iets doen als ik daar aankom", besluit Lieve Swinnen.