Tijd voor een tussentijdse evaluatie en eventuele nuancering? Met lach, traan en een knipoog van ernst het nieuwe jaar in.

'Ik verbind mij plechtig mijn leven te wijden ten dienste van de mens.' Hoewel ik mij nu vooral focus op hun handen, zijn deze veelal een spiegel van de ziel. Dus het naleven van de eerste regel lijkt in orde.

Maar naast patiënten, zijn meer mensen belangrijk in je levensverhaal: je familie, vrienden, collega's en ook... jezelf. Enkel met voldoende zelfzorg kan je goed voor anderen (blijven) zorgen. Uitgebrande artsen, ik zag te veel collega's door dit diepe dal gaan de voorbije jaren. Sommigen kwamen er niet uit, anderen ernstig geschonden.

'Ik zal mijn leermeesters de achting en dankbaarheid betonen, die hun verschuldigd zijn.' Onze leermeesters zijn onze helden. Op een bepaald moment moeten zij loslaten. Niet altijd makkelijk. Een goede leermeester werkt als Red Bull: hij geeft je vleugels. En laat je daarmee vliegen. Hoog en vrij. Met wederzijds respect en dankbaarheid.

De maatschappij is mogelijk nog meer perfectionistisch dan vele artsen

'Ik zal mijn beroep nauwgezet en waardig uitoefenen.' Welke arts is geen perfectionist? Streven naar perfectie is nodig, maar ook tijdig sereen aanvaarden wat we (nog) niet kunnen veranderen. En blijven zoeken naar oplossingen om grenzen te verleggen. Met teamspirit en waardigheid.

'Ik zal de gezondheid van mijn patiënt als mijn voornaamste bekommernis beschouwen.' De Implant Files mogen dan wel het tegendeel suggereren, toch blijf ik ervan overtuigd dat de meeste artsen net als ik patiënten vooral willen helpen.

'Ik zal het geheim eerbiedingen van al wie zich aan mijn zorgen toevertrouwt, ook na zijn dood.' Zwijgen mag dan niet mijn sterkste kant zijn, het beroepsgeheim is de evidentie zelve. Maar vandaag is dit vooral het bezit van de patiënt geworden en minder een publiek geheim, zoals het ons destijds werd gedoceerd. Vandaar ook de 'boom' aan medische reality tv-programma's. We leren er allemaal van.

'Ik zal tot het uiterste de eer en tradities van het medisch beroep hooghouden.' Het afleggen van de eed was de eerste traditie die ik hoog hield. Vandaag draag ik bij plechtige gelegenheden vrolijk de toga, een eeuwenoude traditie van onze universiteiten. Maar naast traditie, is evolutie minstens even belangrijk. Zo ben ik op moderne media zelden op mijn mondje gevallen om de eer van ons beroep te verdedigen.

'Ik zal mijn collega's als broeders beschouwen.' Beetje achterhaald: de meeste zijn vandaag zusters.

Enkel met voldoende zelfzorg kan je goed voor anderen (blijven) zorgen

'Ik zal niet dulden dat mijn houding tegenover mijn patiënt beïnvloed wordt door beschouwingen van godsdienst, nationaliteit, ras, partij of sociale stand.' Fier als ik ben op onze instelling waarvan de 'K' niet werd geschrapt, zal een levensbeschouwing nooit gewild mijn werk beïnvloeden. Maar als filosofisch academicus bekijk ik maatschappelijke aspecten en vorm een bescheiden mening. Maar de huidige polariserende trend in vele debatten, dreigt mening vernietigend te zijn.

'Ik zal het menselijk leven van in den beginne eerbiedigen.' Kinderen zijn het mooiste geschenk. Vandaag zien wij echter vaak dat het vroegtijdig vaststellen van handafwijkingen tot onderbreken van de zwangerschap leidt. De maatschappij is mogelijk nog meer perfectionistisch dan vele artsen.

'Zelfs onder bedreiging, zal ik mijn medische kennis niet aanwenden in strijd met de wetten der menselijkheid.' Gelukkig was er van bedreigingen geen sprake. Moge dat zo blijven.

Kent u nog uw eed van Hippocrates? Tevreden dat ik hem aflegde, bevat deze eed buiten het traditionele aspect een intentie van beroepsgebonden menselijkheid. Hoe je dat invult, is een kwestie van tijdsgebonden eer, geweten en rechtspraak. Mijn beste hippocratische wensen voor het nieuwe jaar!

Tijd voor een tussentijdse evaluatie en eventuele nuancering? Met lach, traan en een knipoog van ernst het nieuwe jaar in.'Ik verbind mij plechtig mijn leven te wijden ten dienste van de mens.' Hoewel ik mij nu vooral focus op hun handen, zijn deze veelal een spiegel van de ziel. Dus het naleven van de eerste regel lijkt in orde. Maar naast patiënten, zijn meer mensen belangrijk in je levensverhaal: je familie, vrienden, collega's en ook... jezelf. Enkel met voldoende zelfzorg kan je goed voor anderen (blijven) zorgen. Uitgebrande artsen, ik zag te veel collega's door dit diepe dal gaan de voorbije jaren. Sommigen kwamen er niet uit, anderen ernstig geschonden.'Ik zal mijn leermeesters de achting en dankbaarheid betonen, die hun verschuldigd zijn.' Onze leermeesters zijn onze helden. Op een bepaald moment moeten zij loslaten. Niet altijd makkelijk. Een goede leermeester werkt als Red Bull: hij geeft je vleugels. En laat je daarmee vliegen. Hoog en vrij. Met wederzijds respect en dankbaarheid.'Ik zal mijn beroep nauwgezet en waardig uitoefenen.' Welke arts is geen perfectionist? Streven naar perfectie is nodig, maar ook tijdig sereen aanvaarden wat we (nog) niet kunnen veranderen. En blijven zoeken naar oplossingen om grenzen te verleggen. Met teamspirit en waardigheid. 'Ik zal de gezondheid van mijn patiënt als mijn voornaamste bekommernis beschouwen.' De Implant Files mogen dan wel het tegendeel suggereren, toch blijf ik ervan overtuigd dat de meeste artsen net als ik patiënten vooral willen helpen. 'Ik zal het geheim eerbiedingen van al wie zich aan mijn zorgen toevertrouwt, ook na zijn dood.' Zwijgen mag dan niet mijn sterkste kant zijn, het beroepsgeheim is de evidentie zelve. Maar vandaag is dit vooral het bezit van de patiënt geworden en minder een publiek geheim, zoals het ons destijds werd gedoceerd. Vandaar ook de 'boom' aan medische reality tv-programma's. We leren er allemaal van. 'Ik zal tot het uiterste de eer en tradities van het medisch beroep hooghouden.' Het afleggen van de eed was de eerste traditie die ik hoog hield. Vandaag draag ik bij plechtige gelegenheden vrolijk de toga, een eeuwenoude traditie van onze universiteiten. Maar naast traditie, is evolutie minstens even belangrijk. Zo ben ik op moderne media zelden op mijn mondje gevallen om de eer van ons beroep te verdedigen. 'Ik zal mijn collega's als broeders beschouwen.' Beetje achterhaald: de meeste zijn vandaag zusters.'Ik zal niet dulden dat mijn houding tegenover mijn patiënt beïnvloed wordt door beschouwingen van godsdienst, nationaliteit, ras, partij of sociale stand.' Fier als ik ben op onze instelling waarvan de 'K' niet werd geschrapt, zal een levensbeschouwing nooit gewild mijn werk beïnvloeden. Maar als filosofisch academicus bekijk ik maatschappelijke aspecten en vorm een bescheiden mening. Maar de huidige polariserende trend in vele debatten, dreigt mening vernietigend te zijn. 'Ik zal het menselijk leven van in den beginne eerbiedigen.' Kinderen zijn het mooiste geschenk. Vandaag zien wij echter vaak dat het vroegtijdig vaststellen van handafwijkingen tot onderbreken van de zwangerschap leidt. De maatschappij is mogelijk nog meer perfectionistisch dan vele artsen.'Zelfs onder bedreiging, zal ik mijn medische kennis niet aanwenden in strijd met de wetten der menselijkheid.' Gelukkig was er van bedreigingen geen sprake. Moge dat zo blijven.Kent u nog uw eed van Hippocrates? Tevreden dat ik hem aflegde, bevat deze eed buiten het traditionele aspect een intentie van beroepsgebonden menselijkheid. Hoe je dat invult, is een kwestie van tijdsgebonden eer, geweten en rechtspraak. Mijn beste hippocratische wensen voor het nieuwe jaar!