Het aantal geïnterneerden achter tralies stagneert, zo bleek op een recente studiedag. De nieuwe interneringswet leidt dus niet onmiddellijk tot verbetering. In het veld, op dit delicate snijpunt tussen psychiatrie, justitie en gevangeniswezen, zorgt dit voor frustratie. Dat is begrijpelijk, het hoort gewoon niet.
Toch lijkt na lange jaren van beleidsmatige inertie enig optimisme gewettigd. Het is natuurlijk nog kort dag om de nieuwe wet al op al zijn merites te beoordelen. Bovendien staan er heel wat (bouw)projecten op stapel om opvang te creëren buiten het gevangeniswezen. Verwacht wordt dat geïnterneerden daar in een nabije toekomst terecht kunnen en behandeld worden. Het beleid doet nu dus echt wel moeite.
De nieuwe interneringswet leidt niet onmiddellijk tot verbetering. In het veld zorgt dit voor frustratie.
Daar komt bij dat de nieuwe wet ook enkele kwalitatieve verbeteringen voorziet. De verplichting bijvoorbeeld om onderzoeksresultaten op papier te zetten. In een vooraf bepaald format nog wel - al is het hiervoor wachten op uitvoeringsbesluiten. Ook de nieuwe bijzondere beroepstitel forensische psychiatrie die in de maak is, kunnen we alleen maar toejuichen.
Natuurlijk is het niet al goud wat blinkt. Geld is de zenuw van de oorlog. En geld is er vanzelfsprekend niet. Een mooie beroepstitel blijft een lege doos zonder gepaste honorering. Die is wel voorzien maar voorlopig valt er van het financiële front niets concreets te melden.
Terecht neemt de Orde der Artsen aanstoot aan de aanwezigheid van een advocaat bij een forensisch psychiatrisch onderzoek. Anno 2017, in een era van sociale media en verloedering van de privacy, klinkt het wellicht niet modieus maar de vertrouwensrelatie en het colloque singulier blijven ook in deze materie een essentiële hoeksteen.