...
DONDERDAG8u Er ligt een variatie aan patiënten op onze eenheid. Septische shock van abdominale oorsprong, hepatische encefalopathie, neurochirurgie, electieve interventionele radiologie, pelviene fistels en pneumonieën. Achter elke patiënt zit ook een mens. Een laatste patiënt kan geen genezing meer krijgen, alleen maar zorg. Een man, enkele maanden na heelkunde voor slokdarmkanker, met een langdurig gecompliceerd verloop. Vorige week reeds heropgenomen omwille van respiratoire distress. Doet mij altijd denken aan een quote van onze decaan in topdokters: "De chirurg die geen complicaties heeft opereert niet, of liegt." Op beeldvorming zagen we toen metastasen. DNR2, beperking van de therapie. Deze nacht ging hij echter respiratoir opnieuw achteruit. Het bleek het probleem te veel te zijn. De patiënt had het voelen aankomen en je merkte het aan zijn psychologische toestand de afgelopen dagen. Comforttherapie werd opgestart. De familie was vannacht reeds afscheid komen nemen. We wisten dat het ging gebeuren, maar je ziet hen toch liever naar de kamer gaan, of nog beter, naar huis. Sterven op IZ, het lijkt mij vreselijk.11u We toeren de patiënten met het staflid. De meeste patiënten zijn aan de beterhand.15u We staan de familie te woord. Ik kan over het algemeen wel een relatief positief verhaal brengen. Zo'n gesprek gaat meestal een stuk makkelijker.17u Ik vertrek wat vroeger. Binnen een paar maanden vertrek ik naar een nieuwe stageplaats en hiervoor dien ik nog wat papierwerk in orde te brengen.19u30 Na het avondmaal gaan mijn vriendin en ik nog lopen.