"Zonet had ik u aan de lijn i.v.m. uw artikel in Artsenkrant, het artikel over de nood aan een programma over het nobele beroep van huisarts. Zoals ik u vertelde was uw artikel voor ons de bevestiging dat we op een goede piste zaten. We hebben uw woorden zowat overgenomen in het overtuigen van dokters én van de tv-zender VIER. Intussen, enkele maanden later, is het idee om een Topdokter-achtige reeks over huisartsen besteld door VIER. We gaan in het najaar in productie en zullen een 15-tal huisdokters volgen bij hun dagelijkse bezigheden."
Het was midden 2019. Enkele maanden daarvoor schreef ik voor de opinierubriek van Artsenkrant een ode aan de 'Topdokters', de reeks op de zender VIER (nu Play4).
De reeks toont aan hoe professioneel die topdokter in een vaak hoogtechnologische omgeving dagelijks het verschil maakt voor zijn of haar patiënten.
In de toenmalige column haalde ik aan dat in dit ganse verhaal een belangrijke groep werd vergeten: "Er is een groep die in dit ganse verhaal over het hoofd gezien wordt. De huisarts die zich, vaak in een jarenlange relatie met zijn patiënt, inzet om die patiënt zo lang als mogelijk gezond en in zijn vertrouwde omgeving te houden, de huisarts die telkens risico's inschat gebaseerd op de situatie van zijn patiënt, de huisarts met z'n ruime blik op de hele context van de patiënt en daarmee aan de slag gaat. Dat zijn ook topdokters."
Ik was dan ook blij toen ik las dat deze historische vergissing zou worden rechtgezet, en was benieuwd naar het resultaat.
Wel, het resultaat mag er zijn. We zien stuk voor stuk mooie oplossingen voor relatief banale, maar voor de patiënt belangrijke, problemen. We zien vaak een warmmenselijke, professionele relatie.
De tv-makers zijn er bijzonder goed in geslaagd om de uiterst belangrijke rol van de huisarts mooi in beeld te brengen
Meer dan ik had verwacht, merk je veel dialoog op. Een goede huisarts weet zich immers aan te passen aan elke patiënt die hij/zij voor zich heeft.
In zo'n programma is de casting natuurlijk heel belangrijk. Je wil 'spreiding' over Vlaanderen, een te verantwoorden evenwicht tussen mannen en vrouwen, iemand die meegaat in de wil van de patiënt en iemand die zijn grenzen stelt ("pas de téléphone, désolé!").
Dokters uit de stad en de typische plattelandsdokter (maar tegelijk oppassen voor een te stereotiep beeld), om niemand voor het hoofd te stoten ook een mix tussen groepspraktijken en solopraktijken, wat huisbezoeken en consultaties in de praktijk. Bovendien, zo werd mij telefonisch toegelicht, zocht men vlotte praters, figuren die je niet makkelijk vergeet, innemend, bevlogen, geestig... Kortom, telegeniek. De complexiteit van die puzzel moet vergelijkbaar zijn met die van een regeringsvorming...
Van de aangekondigde 15 huisartsen zijn er uiteindelijk 14 geselecteerd die aan deze resem voorwaarden blijken te voldoen. Ik kan weliswaar niet geloven dat de programmamakers er geen 15 konden vinden. De verklaring hiervoor ligt wellicht in het streven naar het perfecte evenwicht.
Eerlijk: de makers zijn er bijzonder goed in geslaagd om de uiterst belangrijke rol van de huisarts mooi in beeld te brengen. Ik pleit nu al voor een tweede seizoen!