'Corona maakt tweesporenbeleid zichtbaarder dan ooit'

Aan het woord is dokter Lieve Van Ermen, kersvers voorzitter van het Vlaams Artsenverbond (VAV). Volgend jaar viert het VAV overigens zijn honderdste verjaardag. Dokter Van Ermen is de eerste vrouwelijke voorzitter."Altijd al was ik de enige vrouw in de raad van bestuur", zegt ze daarover. "Als feministe was het nodig om ook eens een vrouwelijke voorzitter te hebben. Flamingant ben ik geworden in de politiek (Lieve Van Ermen was senator voor Lijst De Decker, nvdr). De discussies met voormalig minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) maakten me boos. Die energie heb ik vertaald in een lidmaatschap van het VAV. Want de Vlamingen worden altijd weer gerold waar ze bij staan. Naar aanleiding van de financiering van het Brusselse Bordet-instituut vergeleek ik de Belgische situatie met een koppel dat op scheiden staat terwijl een van de echtgenoten nog gauw de gemeenschappelijke bankrekening plundert. Minister Onkelinx werd pisnijdig, gooide haar boeken toe en zei 'c'est toujours communautaire ici.' Dan antwoord ik: wel laat het dan communautair zijn. Geef Vlaanderen dan een autonome sociale zekerheid en laat ons onze eigen boontjes doppen." Dokter Van Ermen verwijst ook naar haar discussies over de nomenclatuur bij minister Vandenbroucke tijdens zijn eerste doortocht op sociale zaken (1999-2003). "Bij de beroepsvereniging cardiologie van het VBS stelde ik toen vast hoe de Franstalige collega's vergeleken met de Vlamingen de nomenclatuur overmatig gebruiken. Ook dat frustreerde me. Ik wil dus mee timmeren aan de weg naar een autonome Vlaamse sociale zekerheid." Ondertussen loopt het werven van nieuwe leden voor het VAV niet van een leien dakje. "Klopt", zegt dokter Van Ermen, "maar ondanks alle cycli houden we als enige in Vlaanderen al honderd jaar stand. We schreven een missietekst en onze doelstellingen uit maar het VAV heeft het, net zoals het hele verenigingsleven, moeilijk. Dat heeft niets te maken met een verminderde belangstelling voor de Vlaamse zaak. Iedereen weet hoe hachelijk de toestand is. Kijk bijvoorbeeld naar de splijtzwam tussen preventieve en curatieve geneeskunde. Vlaanderen zet zich in voor preventie maar de winst is voor het federale niveau. Neem ook de organisatie van de kankerscreening, van diabetes enz. Allemaal zijn we ervan overtuigd dat Vlaanderen dat beter organiseert. Er is ook corona en de hogere kostprijs van de Waalse vaccinatiecentra. Terwijl de vaccinatiegraad in Vlaanderen veel hoger ligt. Corona maakt het twee- sporenbeleid zichtbaarder dan ooit." Het post-coronatijdperk is meteen ook het thema van het tweejaarlijkse VAV-symposium. Op 16 oktober voeren Vlaams kinderrechtencommissaris Caroline Vrijens, Raf De Rycke, voor- zitter van de raad van bestuur bij de Broeders van Liefde, Jürgen Constandt, algemeen directeur bij het Vlaams Neutraal Ziekenfonds en gedelegeerd bestuur van het Rode Kruis-Vlaanderen Philippe Vandekerckhove het woord. Lieve Van Ermen: "Corona is een scharniermoment, het heeft een signaalfunctie. We luiden de alarmbel. We kunnen het anders en doen het beter zelf. Daarom heb ik ook alle politici persoonlijk aangeschreven. Niet iedereen is op de hoogte van het reilen en zeilen in de gezondheidszorg. Het symposium reikt hen informatie en denkvoer aan." Voor dokter Van Ermen is de ultieme taak van het VAV manifesten schrijven en de alarmbel luiden. "In de lange contingenteringssaga waren we bijvoorbeeld een luidspreker. Daardoor konden we verhinderen dat minister Onkelinx de contingentering losliet en dat minister Maggie De Block (Open VLD) de 60/40-verdeelsleutel voor de contingentering opgaf om naar 56,5/43,5 te gaan ten nadele van de Vlamingen. Dat is onze kernactiviteit. We zijn artsen en kennen daar alles van. De oplossing is blijven duwen, de mensen informeren en lawaai maken." Voor het VAV is het onmiddellijke doel de volledige overheveling van de gezondheidszorg naar de gemeen- schappen met keuzemogelijkheid van de inwoners van Brussel voor een van beide stelsels. "Een verdeelsleutel is geen oplossing. En wat me ook zo boos maakt in de politiek is dat we het als Vlamingen nooit kunnen winnen met alle ingebouwde alarmbelprocedures. Wie weet ook dat je voor een par- lementaire zetel meer stemmen moet halen in Vlaanderen dan in Wallonië? Dat is onrechtvaardig!", geeft Lieve Van Ermen nog als uitsmijter mee.