Het onoordeelkundig citeren van nepwetenschap bepaalde mee zijn gedwongen ontslag. Maar er was meer aan de hand. In zijn editorial had Greenfield als conclusie bij de studie aangegeven dat er dus betere valentijngeschenken zijn dan chocolade. Verschillende vrouwelijke lezers toeterden dat ze zich oneerbiedig bejegend voelden.

Het leek wel alsof dat ene zinnetje van Greenfield een al jaren tikkende bom had doen ontploffen

Ik las dit verhaal met een groeiende verbazing. Iemand uit het voorzitterschap van zijn beroepsvereniging ontzetten voor een oneliner? Een commentaar van een vrouwelijke arts in de pers bracht meer duidelijkheid: "Sexism, in-part, keeps some women from entering the field of surgery." Daar zat het hem: context. Het leek wel alsof dat ene zinnetje van Greenfield een al jaren tikkende bom had doen ontploffen. Waarbij de brokstukken een beetje onrechtvaardig in zijn gezicht terechtkwamen.

Het hele voorval klinkt herkenbaar. Het gebeurt immers wel vaker: je trapt met een onschuldige opmerking op gevoeligheden waar je niet op bedacht was. Het beste wat je naar mijn gevoel in een dergelijk geval kan doen, is de zuiverheid van je intenties toelichten. En daarna je excuses aanbieden voor het leed dat je ongewild veroorzaakt hebt. Lazar Greenfield koos echter voor de egocentrische oplossing. Hij reageerde verongelijkt, waardoor hij in de ogen van zijn opponenten nog dieper wegzakte. Vanuit strategisch standpunt een verkeerde keuze. Als verongelijkt slachtoffer van context moet je al eens ego-luw uit de hoek kunnen komen. Moeilijk gaat ook.

Het onoordeelkundig citeren van nepwetenschap bepaalde mee zijn gedwongen ontslag. Maar er was meer aan de hand. In zijn editorial had Greenfield als conclusie bij de studie aangegeven dat er dus betere valentijngeschenken zijn dan chocolade. Verschillende vrouwelijke lezers toeterden dat ze zich oneerbiedig bejegend voelden.Ik las dit verhaal met een groeiende verbazing. Iemand uit het voorzitterschap van zijn beroepsvereniging ontzetten voor een oneliner? Een commentaar van een vrouwelijke arts in de pers bracht meer duidelijkheid: "Sexism, in-part, keeps some women from entering the field of surgery." Daar zat het hem: context. Het leek wel alsof dat ene zinnetje van Greenfield een al jaren tikkende bom had doen ontploffen. Waarbij de brokstukken een beetje onrechtvaardig in zijn gezicht terechtkwamen.Het hele voorval klinkt herkenbaar. Het gebeurt immers wel vaker: je trapt met een onschuldige opmerking op gevoeligheden waar je niet op bedacht was. Het beste wat je naar mijn gevoel in een dergelijk geval kan doen, is de zuiverheid van je intenties toelichten. En daarna je excuses aanbieden voor het leed dat je ongewild veroorzaakt hebt. Lazar Greenfield koos echter voor de egocentrische oplossing. Hij reageerde verongelijkt, waardoor hij in de ogen van zijn opponenten nog dieper wegzakte. Vanuit strategisch standpunt een verkeerde keuze. Als verongelijkt slachtoffer van context moet je al eens ego-luw uit de hoek kunnen komen. Moeilijk gaat ook.