...
Tientallen patiënten die na langdurige reanimatie weer tot 'de levenden' zijn geroepen, vinden na hun revalidatie geen enkele opvang. Het gaat daarbij vooral om post-comapatiënten die wel mobiel en deels zelfredzaam zijn, maar gedesoriënteerd zijn in tijd en ruimte en een erg storend gedrag vertonen.Het is dokter Marleen Moonen, medisch directeur van het revalidatieziekenhuis 'Inkendaal' in Vlezenbeek die aan de alarmbel gaat hangen. "Als we kijken naar de groep NAH-patiënten die onder andere post-anexemisch zijn of die al een verslavingsverleden hadden, dan zien we een beperkte - maar niet verwaarloosbare - groep van patiënten die weliswaar fysiek goed gerevalideerd en mobiel zijn en zelfs onder toezicht zelfredzaam, maar die verward en gedesoriënteerd zijn en bovendien storend en vaak agressief gedrag vertonen. Dat soort patiënten kan op dit moment nergens terecht. Noch het Vlaams Fonds voor personen met een Handicap, noch de psychiatrie, noch de RVT's willen deze patiënten opvangen. Naar huis gaan is zelden een optie, net omdat het vaak om jonge mensen - mannen - gaat met een gezin met soms nog jonge kinderen. Voor de partner is het onmogelijk om te stoppen met werken en deze patiënten hebben voortdurend toezicht nodig." Dokter Moonen pleit voor een structurele oplossing. Die zou kunnen bestaan uit een uitbreiding van het Vlaams Fonds voor personen met een Handicap maar er zou federaal ook kunnen nagegaan worden of er, via een conventie, opvang mogelijk is in afzonderlijke afdelingen in RVT's.