...

Het KCE bracht een position paper uit over de organisatie van de chronische zorg in België. Die bevat 20 aanbevelingen en een 50-tal actiepunten. Een beter uitgebouwde eerste lijn, naadloze samenwerking met de tweede lijn en een 'patient empowerment' zijn de centrale punten.België nam de laatste jaren tal van maatregelen om de zorg voor chronische patiënten te verbeteren. Denk aan de zorgtrajecten, allerlei conventies, hervormingen in de psychiatrie,... Maar deze projecten zijn vaak te gefragmenteerd en gaan meestal uit van een specifieke pathologie.Nationale conferentieDe zorg voor mensen met een chronische aandoening wordt evenwel steeds een grotere uitdaging voor de gezondheidszorg. Vandaag lijdt al meer dan een kwart van de bevolking aan een chronische ziekte: allergie, migraine, gewrichtsaandoeningen, enzovoort. Ook kanker wordt in sommige gevallen een chronische ziekte. Een chronische aandoening komt vaak niet alleen, vooral in een ouder wordende bevolking.Het KCE hield de aanpak in België tegen het licht, bekeek de internationale aanbevelingen, onderzocht enkele buitenlandse modellen en bekeek de wetenschappelijke literatuur over 'patient empowerment' en de taakinvulling van de zorgverlener bij chronische zorg. Het besprak de zwakke en de sterke punten van ons Belgisch model met uiteenlopende 'stakeholders'. Het distilleerde daaruit een 'position paper' met 20 aanbevelingen en een 50-tal actiepunten. Die leveren stof voor de nationale conferentie die in het voorjaar over het onderwerp gehouden zou worden.Eerste lijn beter uitbouwenHet verschil met acute zorg is dat chronische zorg gepland kan worden. Zo een zorgplan moet individueel zijn, niet alleen rekening houdend met de medische behoeften, maar ook met de sociale en de psychologische - en met de levensdoelen van de patiënt. Dat vraagt om goede samenwerking binnen de eerste lijn, die beter uitgebouwd moet worden. Het KCE denkt onder meer aan meer gespecialiseerde verpleegkundigen in de ambulante zorg, en aan 'case managers' die de huisarts ondersteunen bij zijn coördinerende rol in de multidisciplinaire zorg.Uiteraard blijven ook 'gespecialiseerde centra' (tweede en derde lijn) een hoofdrol spelen, bijvoorbeeld na de aanvankelijke diagnose en bij het optreden van complicaties, maar dat moet uitmonden in een continuüm van zorg. Verdere aanbevelingen in de position paper hebben onder meer betrekking op een gedeeld (elektronisch) patiëntendossier, en op een meer gemengde financiering in plaats van de huidige betaling per prestatie.De 'position paper' legt ook de nadruk op patient empowerment. Zoals Prof. Jan Heyrman - die zelf ook aan de paper meewerkte - het in De Standaard uitlegt: "Artsen moeten hun patiënten nu vooral leren leven met hun kwaal." Voor een efficiënte zorg die aan de verschillende oogmerken beantwoordt, is het onmisbaar dat patiënten en mantelzorgers beter in staat zijn hun lot in eigen handen te nemen.