...

U gaat van start in een beroep dat open staat voor alle talenten. Geen klacht, gebrek of verwonding, hoe ernstig ook, die een medisch team niet kan aanpakken, snel, efficiënt en zonder uren te tellen. Het recente voorbeeld van de mobilisering na de aanslagen in Parijs of Brussel was een mooi antwoord op het blinde geweld, zowel in de operatiekwartieren, de afdelingen medische beeldvorming, de centra voor revalidatie of de inderhaast opgestelde tenten ter plaatse. Zulke uitzonderlijke omstandigheden vormen evenwel maar een fractie van de talrijke mogelijkheden om medisch talent ten dienste te stellen van iedereen. Dit beroep is nieuw voor u, maar is dat ook voor iedereen. Nooit zijn de grenzen van de kennis van de werking van het menselijke lichaam zo snel verlegd als het voorbije decennium... Een universum van antwoorden op steeds talrijker vragen opent zich, parallel met de toenemende mogelijkheden op het vlak van behandeling. De grootste uitdaging wordt wellicht het ethische aspect. Is alles wat kan, toegestaan en is elke vooruitgang van de medische technologie wel goed voor de mens? Is een nieuwigheid waar enkel een minderheid gebruik kan van maken een vooruitgang voor de mensheid of benadrukt ze net de ongelijkheid? Hoe verzoen je je eigen overtuiging met de wettelijke en culturele regels in een veelvormige maatschappij? Wat er ook van zij: we zullen kunnen observeren zonder te snijden, opereren vanop afstand, behandelen zonder geneesmiddelen, de geneeskunde kan alles vervangen... behalve u. De bewaker van een vuurtoren moet ervoor zorgen dat de oceaan verlicht wordt, luidt het; niets is minder waar. Hij is er vooral om verloren zeelieden duidelijk te maken waar ze zijn, wetende dat een andere mens er voor hen is, iemand die net als zij ronddobbert midden de woeste golven. Een mooie uitdaging voor de arts van morgen. Verzorgen is laten zijn, een drenkeling opnieuw laten bestaan zonder je hem toe te eigenen. De geneeskunde is een bescheiden beroep.