...

Sabine Siau, algemeen directeur van het ASZ, berekende dat het één miljoen euro per jaar kost om de spoedafdeling open te houden. "En we krijgen er weinig subsidie voor." Spoedartsen kiezen volgens Sabine Siau bovendien regelmatig voor grote ziekenhuizen, die op hun beurt met tekorten op hun urgentieafdeling kampen.Vorige maand trok CDH-volksvertegenwoordiger en arts Catherine Fonck al aan de alarmbel. Ze wees er op dat het nieuwe financieringssysteem voor de spoedafdelingen het budgettaire evenwicht van de urgentiediensten ernstig in gevaar brengt. In Le Soir berekende Fonck dat de inkomensderving van de spoeddiensten door deze nieuwe financiering tegen 2017 zal leiden tot het verlies van twee derde van het verplegend personeel. Dokter Fonck vreest dan ook dat het systeem ziekenhuizen zal aanzetten om zoveel mogelijk patiënten op de spoed te aanvaarden, om zo meer punten te behalen en de financiering te behouden. Van triage zal geen sprake meer zijn, met wachtrijen op de spoed tot gevolg. Nu steeds meer ziekenhuizen patiënten doorverwijzen naar een nabije huisartsenwachtpost, is dat uiteraard absurd.Warm en koudFonck en de Belgische Vereniging voor Spoedartsen kaartten de problematiek al aan bij minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx. "Om te beginnen zijn de arbeidsomstandigheden op een spoedafdeling niet evident", zegt Jan Stroobants, voorzitter van de Belgische Vereniging voor Spoedartsen. "Er zijn de dag-nacht-activiteiten. Maar ook is er de onzekerheid rond de vergoedingen voor spoedafdelingen. En de overheid blaast warm en koud als het om spoedgeneeskunde gaat.""Enkele jaren geleden moesten mensen eerst naar de huisarts en dan pas naar de spoed. Er werden wachtposten ingevoerd. Maar nu blijken nogal wat huisartsen niet enthousiast te zijn over deze wachtposten."Gevolg is volgens dokter Stroobants dat patiënten massaal naar de spoedafdeling blijven afzakken. "Wij zijn het medische - en dikwijls ook sociale - vangnet. En dikwijls blijven we nog een tijdlang met de patiënt zitten. Want een patiënt die een ernstige kwaal of verwonding heeft, kunnen we niet zo maar naar huis sturen. Dus we moeten nog een tijdlang toezicht houden, wat in feite onze taak niet is."Krachten bundelenOok wijst Jan Stroobants er op dat iedereen nog te veel op zijn of haar eiland werkt. Er bestaat nog te veel onderlinge concurrentie. "De complexiteit van de gezondheidszorg ligt aan de basis van veel ellende. We zouden beter de krachten bundelen, met de ziekenhuizen, artsen, ziekenfondsen en de overheid. En dan kunnen we komen tot een planmatige aanpak . We hebben met de Belgische Vereniging voor Spoedartsen alvast een degelijk onderbouwd plan klaar. Het is nu aan de overheid om de haalbaarheid ervan te onderzoeken."