België als gastland voor euthanasie?

Het Comité raakte er niet helemaal uit. Sommige leden dachten aan een ad hoc-procedure om het geheel van de zorgvuldigheidsvereisten te beoordelen. Andere leden vonden dat, wanneer de arts bevoegd is om in België geneeskunde te bedrijven, alleen de voorwaarden van de euthanasiewet moeten nageleefd worden en dat men niet meer voorzorgen moet eisen.Alle leden vroegen zich wel af of buitenlandse artsen voldoende vertrouwd zijn met de Belgische wetgeving.Geest en letterDe euthanasiewet zelf moet de buitenlandse arts in ons land naar geest en naar letter naleven. De aard van de relatie tussen arts en patiënt is daarbij van doorslaggevend belang. Is dat een goede zorg- en behandelrelatie? Kent de arts de patiënt goed genoeg om de achtergrond van de euthanasievraag goed in te schatten?Heeft de arts alle mogelijkheden verkend? Is hij vertrouwd met de naaste omgeving van de patiënt en heeft hij zich vergewist van de verpleegkundige omkadering?WoonzorgcentrumSommige leden van het Comité vonden, zoals gezegd, dat er extra gelet moest worden op het naleven van de zorgvuldigheidsvereisten. Een Franse arts die geregeld naar België komt om euthanasie te plegen op patiënten uit Noord-Frankrijk, kan dat wel?Voor de patiënten wordt veelal een opname geregeld in een woonzorgcentrum, eventueel met een kortverblijf. Deze leden merkten op dat het niet de bedoeling is dat patiënten in een woonzorgcentrum worden geplaatst, louter met het oog op de uitvoering van een euthanasie. Dat moet in ieder geval de uitzondering blijven.Gehele contextWaar alle leden van het Comité het over eens waren was dat de artsen die in ons land euthanasie uitvoeren, de hele wettelijke context moeten kennen. Het gaat dan niet alleen om de euthanasiewet, ze moeten ook vertrouwd zijn met de wet op patiëntenrechten en die op palliatieve zorg. Het Raadgevend comité voor bio-ethiek zet er vraagtekens bij of dat wel altijd het geval is bij buitenlandse artsen.