Zorgverleners betalen nog altijd de prijs voor de verregaande nonchalance die de beleidsmakers de voorbije jaren innamen met betrekking tot een strategische voorraad mondmaskers, schrijft Artsenkrant-hoofdredacteur Geert Verrijken. "Iets anders is de ongelooflijke snelheid waarmee nu onmogelijk gewaande veranderingen worden doorgevoerd."
Een voor het blote oog onzichtbare vijand teistert nu al weken de wereld. U ondervindt het dag na dag aan den lijve en daar komt niet direct verandering in. Covid-19 tekent individuele zorgverleners en de gezondheidszorg in het algemeen.
Met twee woorden spreken is aangewezen. Het ziet er echter almaar meer naar uit dat de Belgische gezondheidszorg relatief glorieus uit deze gezondheidscrisis komt. Artsen en ziekenhuizen kunnen het aan. Maar zelfs met die wetenschap achter de kiezen, is het duidelijk dat de samenleving nooit nog dezelfde zal zijn. Er is een tijdperk 'Before Corona' en een era 'After Corona'. De letterwoorden BC en AC verliezen hun religieuze connotatie. Het virus heerst.
De lente van 2020 laat diepe sporen na. Ten goede en ten kwade. Na de Mexicaanse griep in 2009 beschikte de overheid over een strategische voorraad mondmaskers. Van toen tot nu verwaterde echter de aandacht, de voorraad verminderde, het beschermende materiaal verviel. Zorgverleners betalen nog altijd de prijs voor die verregaande nonchalance. Het zal onze beleidsmakers wellicht geen tweede keer overkomen.
De lente van 2020 laat diepe sporen na. Ten goede en ten kwade
Een ander voorbeeld is de ongelooflijke snelheid waarmee nu onmogelijk gewaande veranderingen worden doorgevoerd. Maanden, jaren werd gediscussieerd en gepalaverd over online consultaties. Nu kan het, mét honorarium.
Of nog, buiten de gezondheidszorg. Wie had gedacht dat in een oerconservatieve, door archaïsche wetten en regeltjes beheerste sector als justitie het plots mogelijk zou worden om online recht te spreken? Wonderlijk toch. ' Never waste a good crisis'.
Al is er natuurlijk ook veel minder fraai nieuws: de economie en het bedrijfsleven lijden. Ook voor onze welvaart betekent Covid-19 allicht een trendbreuk.
Een voor het blote oog onzichtbare vijand teistert nu al weken de wereld. U ondervindt het dag na dag aan den lijve en daar komt niet direct verandering in. Covid-19 tekent individuele zorgverleners en de gezondheidszorg in het algemeen.Met twee woorden spreken is aangewezen. Het ziet er echter almaar meer naar uit dat de Belgische gezondheidszorg relatief glorieus uit deze gezondheidscrisis komt. Artsen en ziekenhuizen kunnen het aan. Maar zelfs met die wetenschap achter de kiezen, is het duidelijk dat de samenleving nooit nog dezelfde zal zijn. Er is een tijdperk 'Before Corona' en een era 'After Corona'. De letterwoorden BC en AC verliezen hun religieuze connotatie. Het virus heerst. De lente van 2020 laat diepe sporen na. Ten goede en ten kwade. Na de Mexicaanse griep in 2009 beschikte de overheid over een strategische voorraad mondmaskers. Van toen tot nu verwaterde echter de aandacht, de voorraad verminderde, het beschermende materiaal verviel. Zorgverleners betalen nog altijd de prijs voor die verregaande nonchalance. Het zal onze beleidsmakers wellicht geen tweede keer overkomen. Een ander voorbeeld is de ongelooflijke snelheid waarmee nu onmogelijk gewaande veranderingen worden doorgevoerd. Maanden, jaren werd gediscussieerd en gepalaverd over online consultaties. Nu kan het, mét honorarium. Of nog, buiten de gezondheidszorg. Wie had gedacht dat in een oerconservatieve, door archaïsche wetten en regeltjes beheerste sector als justitie het plots mogelijk zou worden om online recht te spreken? Wonderlijk toch. ' Never waste a good crisis'. Al is er natuurlijk ook veel minder fraai nieuws: de economie en het bedrijfsleven lijden. Ook voor onze welvaart betekent Covid-19 allicht een trendbreuk.