Zes jaar geleden werd er een punt gezet achter de turbulente start van Domus Medica. Samen met de toenmalige raad van bestuur kregen we de ruimte om Domus Medica te laten groeien tot het huis van de huisartsen. Het vertrouwen van de huisartsen groeide, de positie van Domus Medica verstevigde, de visie, mening en inhoud van onze vereniging werden een leidraad voor vele huisartsen, huisartspraktijken, kringen en organisaties in de gezondheidszorg.

Zes jaar geleden kreeg ik de sleutels van een huis. De verf brokkelde van de muren, de voordeur kon niet meer open en op een bepaald ogenblik stortte zelfs letterlijk een afdak naar beneden. Het huis - heel erg Vlaams met tal van achterkamertjes en aanbouwdeeltjes - werd verlaten. Een punt achter de discussies en het bewaren van oude glorie in verval. Ruimte voor een nieuw begin. Letterlijk. Een ruime werkvloer waar iedereen samen zit, met zicht op de daken van Antwerpen.

De overheidsstructuren van dit land kijken vandaag naar wat Domus Medica doet en hoe wij reageren om hun beleid richting te geven: een sterke huisarts, een open huisartspraktijk, een multidisciplinaire aanpak in de basis van de zorg op de eerste lijn. En dat dankzij Domus Medica, ons huis. Met als doel het werkcomfort van elke huisarts op maat te maken in een veranderende maatschappij.

De visie, mening en inhoud van Domus Medica werden een leidraad voor vele huisartsen, huisartspraktijken, kringen en organisaties in de gezondheidszorg.

De afgelopen jaren hoorde ik hoeveel bedden Zorgnet-Icuro verzorgt in ziekenhuizen en rusthuizen. Ik hoorde hoeveel mensen er verzorgd worden door de verpleging. Of hoeveel scholieren er in de netwerken van scholen opgeleid worden. Niets van dit alles haalt het bij de hoeveelheid burgers die wij als huisartsen in Vlaanderen en Brussel onder onze hoede nemen: 6 miljoen mensen, voor wie we jaar in jaar uit samen klaar staan. 6 miljoen mensen!

Mensen nodig

Om dat goed te doen, hebben we als huisarts hulp nodig. Op microniveau in de praktijk. Op mesoniveau in de huisartsenkring of zorgregio. Maar ook op de hoogste echelons in dit land. We hebben daar mensen nodig die ervoor zorgen dat ons werk kwaliteitsvol is. Mensen die zich inzetten voor onderzoek en de implementatie ervan zodat we onszelf blijven verbeteren als huisarts.

We hebben ook mensen nodig die zorgen voor de uitwisseling van kennis. Die ervoor zorgen dat het netwerk zich niet beperkt tot de grenzen van de gemeente of de provincie, maar ook van noord naar zuid, van oost naar west, en terug.

We hebben ook mensen nodig die ervoor zorgen dat onze werkomstandigheden goed zijn. Dat we ons kunnen bezig houden met de essentie van onze job: de medische referentiefiguur te zijn in het leven van onze patiënten. Mensen die ervoor zorgen dat we hier redelijk voor betaald worden en we op het einde van de dag tevreden kunnen terugkijken naar wat we hebben betekend voor de mensen op ons pad.

Maar boven alles hebben we mensen nodig die al die verschillende taken verenigen. We hebben iemand nodig die tot het uiterste gaat om de huisartsen te verdedigen, en op alle terreinen voldoende ondersteund wordt door kennis en inzichten van medewerkers, huisartsen en stakeholders. Dat heb ik de afgelopen jaren, met de hulp van velen proberen te doen. Ik geloof ook dat dit verder gezet zal worden door wie hierna komt, zodat onze kinderen later, wanneer ze oud en grijs zijn, nog steeds kunnen rekenen op de kwaliteitsvolle zorg van de huisarts die minstens evenveel jobvoldoening heeft als ik vandaag. Vandaag zet ik dat punt. De ruimte is voor het team, de raad van bestuur en onze nieuwe voorzitter, Roel Van Giel.

Zes jaar geleden werd er een punt gezet achter de turbulente start van Domus Medica. Samen met de toenmalige raad van bestuur kregen we de ruimte om Domus Medica te laten groeien tot het huis van de huisartsen. Het vertrouwen van de huisartsen groeide, de positie van Domus Medica verstevigde, de visie, mening en inhoud van onze vereniging werden een leidraad voor vele huisartsen, huisartspraktijken, kringen en organisaties in de gezondheidszorg. Zes jaar geleden kreeg ik de sleutels van een huis. De verf brokkelde van de muren, de voordeur kon niet meer open en op een bepaald ogenblik stortte zelfs letterlijk een afdak naar beneden. Het huis - heel erg Vlaams met tal van achterkamertjes en aanbouwdeeltjes - werd verlaten. Een punt achter de discussies en het bewaren van oude glorie in verval. Ruimte voor een nieuw begin. Letterlijk. Een ruime werkvloer waar iedereen samen zit, met zicht op de daken van Antwerpen.De overheidsstructuren van dit land kijken vandaag naar wat Domus Medica doet en hoe wij reageren om hun beleid richting te geven: een sterke huisarts, een open huisartspraktijk, een multidisciplinaire aanpak in de basis van de zorg op de eerste lijn. En dat dankzij Domus Medica, ons huis. Met als doel het werkcomfort van elke huisarts op maat te maken in een veranderende maatschappij.De afgelopen jaren hoorde ik hoeveel bedden Zorgnet-Icuro verzorgt in ziekenhuizen en rusthuizen. Ik hoorde hoeveel mensen er verzorgd worden door de verpleging. Of hoeveel scholieren er in de netwerken van scholen opgeleid worden. Niets van dit alles haalt het bij de hoeveelheid burgers die wij als huisartsen in Vlaanderen en Brussel onder onze hoede nemen: 6 miljoen mensen, voor wie we jaar in jaar uit samen klaar staan. 6 miljoen mensen!Mensen nodigOm dat goed te doen, hebben we als huisarts hulp nodig. Op microniveau in de praktijk. Op mesoniveau in de huisartsenkring of zorgregio. Maar ook op de hoogste echelons in dit land. We hebben daar mensen nodig die ervoor zorgen dat ons werk kwaliteitsvol is. Mensen die zich inzetten voor onderzoek en de implementatie ervan zodat we onszelf blijven verbeteren als huisarts. We hebben ook mensen nodig die zorgen voor de uitwisseling van kennis. Die ervoor zorgen dat het netwerk zich niet beperkt tot de grenzen van de gemeente of de provincie, maar ook van noord naar zuid, van oost naar west, en terug. We hebben ook mensen nodig die ervoor zorgen dat onze werkomstandigheden goed zijn. Dat we ons kunnen bezig houden met de essentie van onze job: de medische referentiefiguur te zijn in het leven van onze patiënten. Mensen die ervoor zorgen dat we hier redelijk voor betaald worden en we op het einde van de dag tevreden kunnen terugkijken naar wat we hebben betekend voor de mensen op ons pad.Maar boven alles hebben we mensen nodig die al die verschillende taken verenigen. We hebben iemand nodig die tot het uiterste gaat om de huisartsen te verdedigen, en op alle terreinen voldoende ondersteund wordt door kennis en inzichten van medewerkers, huisartsen en stakeholders. Dat heb ik de afgelopen jaren, met de hulp van velen proberen te doen. Ik geloof ook dat dit verder gezet zal worden door wie hierna komt, zodat onze kinderen later, wanneer ze oud en grijs zijn, nog steeds kunnen rekenen op de kwaliteitsvolle zorg van de huisarts die minstens evenveel jobvoldoening heeft als ik vandaag. Vandaag zet ik dat punt. De ruimte is voor het team, de raad van bestuur en onze nieuwe voorzitter, Roel Van Giel.