...

Tot zowat twee decennia geleden konden buitenlandse rekeningen nuttig zijn met het oog op een fiscaal optimale impact, zegt Dirk Van Collie. "Dat kan nu niet meer en dus kunnen we vandaag alleen maar het advies geven om je buitenlandse rekeningen aan te geven. In de eerste plaats via je aangifte personenbelasting, waar je vermeldt wie de houder is van de privérekening en in welk land de rekening zit. In de tweede plaats moet je die rekeningen ook aanmelden bij het Centraal Aansprekingspunt (CAP) van de Nationale Bank van België."Dirk Van Collie: "Dat kan online of via een volmacht via je boekhouder. Daar geef je de zaken iets concreter door: om welke rekening gaat het, wie is de houder, welk is het bankrekeningnummer, ... Die verplichting geldt ook voor bijvoorbeeld rekeningen van je echtgenote of je kinderen of in het geval van co-ouderschap. Bij je aangifte personenbelasting kruis je dan ook het vakje aan dat je die rekening bij het centraal aansprekingspunt hebt aangegeven. Probeer de rekening op beide punten aan te geven, want als je de aangifte bij het CAP vergeet, dan krijg je daar een vraag om inlichtingen over. Je kunt ze daar dan nog aangeven, maar bij een vraag om inlichtingen gaat de administratieve molen wel aan het draaien en dat kun je beter voorkomen."DVC: de aangifte van een buitenlandse rekening en de melding bij het CAP geldt enkel voor natuurlijke personen. Voor wie een vennootschap heeft met een rekening in het buitenland, geldt die aangifte- en meldingsplicht niet. Een vennootschap moet via een speciaal formulier bij de vennootschapsbelasting alleen buitenlandse rekeningen melden bij betalingen van in totaal meer dan 100.000 euro per jaar aan belastingparadijzen waar nauwelijks of geen belastingheffing van toepassing is. De zaakvoerder van de vennootschap hoeft die rekening ook niet te melden via zijn aangifte personenbelasting, zelfs niet als hij een volmacht heeft op die rekening.Voor Belgische rekeningen geldt het bankgeheim, maar dat geldt niet voor buitenlandse rekeningen. Om een Belgische rekening uit te pluizen moet de fiscus altijd eerst een vraag om inlichtingen stellen. Buitenlandse rekeningen daarentegen kan de fiscus helemaal uitpluizen via de buitenlandse belastingdiensten. Als er fraude wordt vermoed, springt de verjaringstermijn van drie naar zeven jaar. Dat scheelt een slok op een borrel, want bij bewezen fraude betaal je naast de verschuldigde belastingen ook wettelijke interesten én een boete die kan oplopen tot 200%. België heeft momenteel belastingakkoorden met meer dan 60 landen. De gegevensuitwisseling met die landen verloopt vandaag heel geautomatiseerd en de fiscus heeft daar nagenoeg honderd procent transparantie. Bovendien komen zulke dossiers mogelijk terecht bij de Bijzondere Belastinginspectie en dat kan nog een staartje krijgen op strafrechtelijk vlak. De boodschap moet nu dus zijn: geef je buitenlandse rekeningen zo snel mogelijk aan. De kans is immers zeer reëel dat de fiscus er zelf achter komt en dan gaan de poppen uiteraard aan het dansen."Dat verschilt sterk van geval tot geval: welke soort inkomsten staan op de bankrekening, in welk land zit ze, hebben we daar een overeenkomst mee, om welke bedragen gaat het, sedert wanneer heb je de rekening, welke belastingstelsels waren toen van toepassing, enz. Wie tijdig zelf zijn buitenlandse rekeningen aangeeft, stelt zich minder bloot aan grondiger onderzoek en vermindert de kans dat men meer dan drie jaar teruggaat. Bestaat er een belastingverdrag met het betrokken land, dan betaal je geen dubbele belasting. In principe betaal je dan ofwel belastingen in de woonstaat, ofwel in de bronstaat. Dat hangt af van de soort inkomsten. Wie bijvoorbeeld een onroerend goed heeft in het buitenland, betaalt belastingen in het land waar dat onroerend goed ligt. Je moet dat dan wel nog in België aangeven, maar dat telt dan enkel mee voor het zogenaamde progressievoorbehoud. Je wordt er met andere woorden niet nogmaals op belast in België, maar de bedragen tellen wel mee om je tarief in de personenbelasting te bepalen. Wordt er in de bronstaat belastingen geheven op je inkomsten, maar behoudt ook de woonstaat zich het recht voor om dat te belasten, dan kun je die buitenlandse belasting daar wel mee verrekenen.Sedert midden vorig jaar is er opnieuw een mogelijkheid tot fiscale regularisatie. Daarbij maakt men een onderscheid tussen verjaarde en niet-verjaarde inkomsten: inkomsten van de jongste zeven jaar en oudere inkomsten. Op de inkomsten van de jongste zeven jaar betaal je gewoon de belastingheffing die je destijds in principe had moeten betalen en een extra van 22%. Voor inkomsten ouder dan zeven jaar geldt hetzelfde, maar daar betaal je nu 37% extra op. Dat is nog altijd beter dan wettelijke interesten en zware boetes te moeten bijbetalen. Het percentage van de regularisatie wordt elk jaar met één procent opgetrokken. De regularisatieperiode loopt nog tot 2020 en dan betaal je 25% extra voor niet-verjaarde en 40% voor verjaarde inkomsten. Hoe langer je dus wacht, hoe nadeliger het wordt.. Je krijgt dan een regularisatieattest, dat je vrijstelt van verder onderzoek en van verdere belastingen. Komt de fiscus zelf je buitenlandse rekeningen op het spoor, dan krijg je een vraag om inlichtingen en begint de administratieve molen te draaien. Zodra je zo'n vraag om inlichtingen hebt gekregen over een buitenlandse rekening, is het te laat en kun je niet meer regulariseren of zelf aangeven."En nog interessant om te weten: sommige mensen hebben een PayPal-rekening om gemakkelijk privé-aankopen op het internet te kunnen doen. Zo'n PayPal-rekening is ook een rekening naar buitenlands recht, maar die hoef je niet aan te geven. Tenzij je via die PayPal-rekening ook beroepstransacties zou doen."