Op de laatste zaterdag van september had de emeritaatsviering plaats van professor huisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer. Boem! Paukenslag! Dit ging niet ongemerkt voorbij, zoals wel het geval is bij de meeste academici. Over zijn collega's specialisten in Knack: "Want uiteindelijk kun je toch maar met één Maserati tegelijk rijden". Deze en andere straffe stoten zijn natuurlijk gefundenes fressen voor de algemene pers. Jammer dat hij -en laten we wel wezen, ook de pers- het zo speelt.
Het was echt niet nodig. Dat Jan De Maeseneer voor een bepaald maatschappijmodel staat, is alom bekend. Dat de meeste artsen dit niet delen, weten we evenzeer. Dat zijn academisch werk evenmin waardenvrij is - kan dat wel? -, het is geen nieuws. Maar tenminste, de professor staat ergens voor.
Controverses en geanimeerde discussies zijn op alle niveaus - onder collega's, in adviescommissies, bij federale en Vlaamse ministers, op internationale fora... - gegarandeerd. Jan De Maeseneer verdedigt zijn standpunten met hand en tand. Een zekere bekeringsdrang is hem niet vreemd.
Is dat een probleem? Natuurlijk niet. Het is lovenswaardig. Aan de anderen om zijn standpunten te weerleggen. Legden de artsen nog maar een fractie van het engagement van De Maeseneer aan de dag, de gezondheidszorg zou er heel anders uitzien. Veel meer dan nu het geval is, kunnen artsen meebouwen aan een model van de toekomst. Ze doen het niet. Of te weinig. Enkel en alleen voor zijn groot engagement verdient Jan De Maeseneer alle respect.
Tot slot. Op de emeritaatsviering kwam het niet aan bod maar de Vlaamse reflex van Jan De Maeseneer is onmiskenbaar en evenzeer belangrijk. Want ook in het Vlaanderen van morgen - hoe het er dan ook zal uitzien - moeten we 'dissidente' stemmen blijven koesteren.
Het was echt niet nodig. Dat Jan De Maeseneer voor een bepaald maatschappijmodel staat, is alom bekend. Dat de meeste artsen dit niet delen, weten we evenzeer. Dat zijn academisch werk evenmin waardenvrij is - kan dat wel? -, het is geen nieuws. Maar tenminste, de professor staat ergens voor.Controverses en geanimeerde discussies zijn op alle niveaus - onder collega's, in adviescommissies, bij federale en Vlaamse ministers, op internationale fora... - gegarandeerd. Jan De Maeseneer verdedigt zijn standpunten met hand en tand. Een zekere bekeringsdrang is hem niet vreemd.Is dat een probleem? Natuurlijk niet. Het is lovenswaardig. Aan de anderen om zijn standpunten te weerleggen. Legden de artsen nog maar een fractie van het engagement van De Maeseneer aan de dag, de gezondheidszorg zou er heel anders uitzien. Veel meer dan nu het geval is, kunnen artsen meebouwen aan een model van de toekomst. Ze doen het niet. Of te weinig. Enkel en alleen voor zijn groot engagement verdient Jan De Maeseneer alle respect.Tot slot. Op de emeritaatsviering kwam het niet aan bod maar de Vlaamse reflex van Jan De Maeseneer is onmiskenbaar en evenzeer belangrijk. Want ook in het Vlaanderen van morgen - hoe het er dan ook zal uitzien - moeten we 'dissidente' stemmen blijven koesteren.
