...

Ik ben Gerlant van Berlaer, kinder- en spoedarts maar ook rampenarts - verantwoordelijk voor de pediatrische spoed en intensieve zorg in het UZ Brussel. Na 20 jaar ervaring huiver ik nog altijd als we met de MUG kinderen uit verkeersongevallen halen, vaak aangereden op de fiets, op weg naar school. Als fractieleider van sp.a in Grimbergen heb ik er de voorbije zes jaar vanuit de oppositie continu op gehamerd: de gemeente is verantwoordelijk om vooral voor de jongsten veilige voet- en fietspaden aan te leggen - geen suggestiestroken of woonerven zonder afgescheiden paden rondom de schoolpoort.Daarnaast schoot ik in actie toen ik merkte dat een asfaltbedrijf de omgeving vergiftigde (met onder andere benzoapyreen!) en gaf de aanzet tot het verscherpen van de milieuvergunning door de provincie. De kwaliteit van onze lucht is één van onze voornaamste gezondheidsproblemen. De hele gemeenteraad nam onze moties aan over het verkeersinfarct annex luchtvervuiling die het intussen afgevoerde Ghelamco-megaproject zou meebrengen. We leverden een wisselmeerderheid om in Grimbergen de betonstop in te voeren en grote woonuitbreidings gebieden in groene open ruimte om te zetten.De taak van een politicus lijkt fel op die van een arts. Je ondervraagt een buurt, onderzoekt een situatie zo holistisch mogelijk, analyseert het probleem, kijkt of verder onderzoek nodig is, en zoekt naar de best mogelijke en betaalbare oplossing. Daarbij is het belangrijk om goed te luisteren, vertrouwen te verdienen, en met goede argumenten iedereen te overtuigen.Een diep rechtvaardigheidsgevoel drijft mijn politiek engagement. Ik blijf strijden voor mijn zonder proces opgesloten collega Ahmadreza Djalali in Iran. Ik wierp me op in het debat dat leidde tot de uitbreiding van de euthanasiewet naar wilsbekwame minderjarigen. Na mijn missie in Haïti zette ik me in voor een aardbevingsbestendige school daar. Maar ik kan me ook druk maken in minder hoogdravende zaken: ik ben nog altijd boos dat Grimbergen de warme maaltijden en gratis busvervoer voor de kinderen van de speelpleinwerking schrapte, terwijl de gemeente hetzelfde bedrag jaarlijks uitgeeft aan recepties. Na mijn doctoraat over rampslachtoffers engageerde ik me in een WHO-werkgroep rond de zorg voor kinderen na rampen, en bouwde ik mee aan een Europees Rampenteam. Mijn inzet voor kinderen en hulpbehoevenden is telkens weer de drijfveer.