"Beide kunstenaars gaan in tegen de gebruikelijke voorstellingen en richten het oog op de nieuwe waarneming van niet-verkende picturale ruimten en onverwachte sensaties", klinkt het nogal cryptisch in de catalogus. Kleur, materie en vooral licht vormen het onderzoeksterrein van deze kunstenaars. Zij pogen door te dringen tot een illusoire wereld achter de werkelijkheid, alsof het schilderij je een doorkijk geeft op een achterliggend, verborgen maar desalniettemin niet-bestaand universum.

Zero is in

Alles begon met de tentoonstelling Motion in Vision - Vision in Motion die in 1959 in het Hessenhuis in Antwerpen werd gehouden met kunstenaars van Zero. Een jaar voordien was in Duitsland het eerste nummer van het tijdschrift Zero verschenen dat naam gaf aan de groep kunstenaars die gedurende tien jaar zal experimenteren met licht en beweging. Heinz Mack, Otto Piene en Günther Uecker lagen aan de basis van de groep Zero die al gauw internationaal zal uitdeinen.

1958 was ook het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel. Jonge Belgische kunstenaars die vonden dat ze in de kou bleven staan vormden samen de groep G58. Artiesten uit verscheidene landen sloten aan bij Zero waartoe men zo'n 130 kunstenaars rekent. Onder hen onze landgenoten Walter Leblanc en Jef Verheyen, die allebei vroeg overleden, Paul Van Hoeydonck en Pol Bury.

Het parcours van Walter Leblanc (1932-1986) en Jef Verheyen (1932-1984) is wel bijzonder interessant. Leblanc voert onderzoek naar de effecten van materie op doek: zo gebruikt hij elementen als zand, nylon, stokjes op doek. Tot hij de draad vond. Draden ging hij oprollen en bevestigen op doek zodat ze in een netwerk van trillingen tot leven komen. Tegelijk maakt hij inkepingen in het 'schilderij' zodat de achterkant van het doek en bijgevolg ook de leegte zichtbaar wordt. Remember Fontana. Leblanc noemde deze werken Torsions en Mobilo-statics.

Jef Verheyen is vooral bekend omwille van zijn zoektocht naar de monochromie en de overgang van schaduw naar licht. Hilarisch is het BRT-filmpje dat vaak getoond wordt op tentoonstellingen over Zero waarin Verheyen zijn collega Lucio Fontana heeft uitgenodigd die strak in het pak een scherp mes tevoorschijn haalt en met enkele snelle halen het schilderij van Verheyen inkerft. Tot grote tevredenheid van Jef Verheyen overigens die zijn werk voltooid ziet door Fontana.

Zero is in. Eerder dit jaar kon u in het Stedelijk Museum in Amsterdam een ruim overzicht van deze beweging zien. Het Museum van Elsene brengt tegelijk een expositie van Constant Lambrecht, tijdgenoot van Leblanc en Verheyen, en van fantast Johan Van Mullem en zijn fascinerend universum.

Dialogue with Light. Walter Leblanc - Jef Verheyen. Tot 22 januari 2017 in het Museum van Elsene. www.museumvanelsene.be

"Beide kunstenaars gaan in tegen de gebruikelijke voorstellingen en richten het oog op de nieuwe waarneming van niet-verkende picturale ruimten en onverwachte sensaties", klinkt het nogal cryptisch in de catalogus. Kleur, materie en vooral licht vormen het onderzoeksterrein van deze kunstenaars. Zij pogen door te dringen tot een illusoire wereld achter de werkelijkheid, alsof het schilderij je een doorkijk geeft op een achterliggend, verborgen maar desalniettemin niet-bestaand universum. Zero is inAlles begon met de tentoonstelling Motion in Vision - Vision in Motion die in 1959 in het Hessenhuis in Antwerpen werd gehouden met kunstenaars van Zero. Een jaar voordien was in Duitsland het eerste nummer van het tijdschrift Zero verschenen dat naam gaf aan de groep kunstenaars die gedurende tien jaar zal experimenteren met licht en beweging. Heinz Mack, Otto Piene en Günther Uecker lagen aan de basis van de groep Zero die al gauw internationaal zal uitdeinen.1958 was ook het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel. Jonge Belgische kunstenaars die vonden dat ze in de kou bleven staan vormden samen de groep G58. Artiesten uit verscheidene landen sloten aan bij Zero waartoe men zo'n 130 kunstenaars rekent. Onder hen onze landgenoten Walter Leblanc en Jef Verheyen, die allebei vroeg overleden, Paul Van Hoeydonck en Pol Bury.Het parcours van Walter Leblanc (1932-1986) en Jef Verheyen (1932-1984) is wel bijzonder interessant. Leblanc voert onderzoek naar de effecten van materie op doek: zo gebruikt hij elementen als zand, nylon, stokjes op doek. Tot hij de draad vond. Draden ging hij oprollen en bevestigen op doek zodat ze in een netwerk van trillingen tot leven komen. Tegelijk maakt hij inkepingen in het 'schilderij' zodat de achterkant van het doek en bijgevolg ook de leegte zichtbaar wordt. Remember Fontana. Leblanc noemde deze werken Torsions en Mobilo-statics. Jef Verheyen is vooral bekend omwille van zijn zoektocht naar de monochromie en de overgang van schaduw naar licht. Hilarisch is het BRT-filmpje dat vaak getoond wordt op tentoonstellingen over Zero waarin Verheyen zijn collega Lucio Fontana heeft uitgenodigd die strak in het pak een scherp mes tevoorschijn haalt en met enkele snelle halen het schilderij van Verheyen inkerft. Tot grote tevredenheid van Jef Verheyen overigens die zijn werk voltooid ziet door Fontana.Zero is in. Eerder dit jaar kon u in het Stedelijk Museum in Amsterdam een ruim overzicht van deze beweging zien. Het Museum van Elsene brengt tegelijk een expositie van Constant Lambrecht, tijdgenoot van Leblanc en Verheyen, en van fantast Johan Van Mullem en zijn fascinerend universum.Dialogue with Light. Walter Leblanc - Jef Verheyen. Tot 22 januari 2017 in het Museum van Elsene. www.museumvanelsene.be