Het was tijdens een trip naar Lapland met Xplore the North, enige tijd geleden, dat het idee rees om naar Alaska te reizen. "We houden van uitgestrekte landschappen en desolate natuur, daarvoor trokken we eerder ook al door Nieuw-Zeeland", vertelt dokter Druwé. De twee zijn globetrotters, zoveel is duidelijk. Ook Afrika en Azië staan al op hun palmares, naast een rits bestemmingen in Europa.

Patrick Druwé
© Patrick Druwé

Alaska stond vorige zomer op het programma, van 6 tot 29 juli om precies te zijn. De voorbereiding van deze reis 'op maat' verliep feilloos, beamen beide dokters. "De organisatie heeft aandachtig naar onze wensen geluisterd en een prima programma uitgestippeld, precies zoals we het wilden. Belangrijk voor ons is om niet te lange afstanden te moeten rijden, zodat je tijd hebt om interessante plekken op eigen tempo te bezoeken. We kregen een road book mee waarin alles netjes uitgewerkt stond. Een prima service. Aanvullend was het extreem gedetailleerde The Milepost heel nuttig als reisgids."

Regelmatig tanken

Onze reizigers in Alaska

Patrick Druwé (53) is specialist intensieve geneeskunde in UZ Gent, waar hij al zes jaar aan het werk is. Voordien was hij aan de slag in Sint-Vincentius Antwerpen. Zijn echtgenote Daniëlle Maes (eveneens 53) is arbeidsarts bij de Gemeenschappelijke Interne Preventiedienst (GPD) Antwerpen. Samen hebben ze drie kinderen.

De heenreis ging vanuit Brussel naar IJsland en dan via Seattle naar Anchorage. Als eerste etappe stond Denali National Park op het programma. "Al meteen een topper, met prachtige landschappen", vertelt dokter Druwé. "Klein minpuntje is dat je op eigen kracht niet heel ver geraakt in het natuurpark, voor het laatste stuk ben je aangewezen op de bus. Dat was voor ons enigszins frustrerend omdat we op meer plaatsen hadden willen stoppen om rond te kijken. We hebben dat gelukkig kunnen goedmaken door de dag nadien vanuit de lodge diep in het park enkele mooie wandelingen te maken."

Vervolgens ging het via de Denali Highway naar Black Rapids. "Volgens de reisgids was dat een moeilijk berijdbare weg, maar dat is heel goed meegevallen. Het is een van de knapste routes die we afgelegd hebben, met heel veel viewpoints waar we volop van genoten hebben. Alleen de Denali Mountain, een van de hoogste bergen in Alaska, hield zich zoals gewoonlijk onzichtbaar. Noch in het Denali National Park, noch op de weg naar Black Rapids liet hij zich zien."

Veel verkeer is er niet op de wegen in Alaska. 'Slechts af en toe kruis je een tegenligger'

Veel verkeer is er niet op de wegen in Alaska. "Af en toe kruis je een tegenligger. Ook tankstations zijn dun gezaaid, je moet dus wel goed opletten en systematisch tanken als je kan." De tochten die het echtpaar aflegde waren gemiddeld zo'n 300 km lang. "Groot voordeel is dat het erg laat klaar blijft, dus ook als je 's avonds nog een eind moet rijden, kan je nog volop van het landschap genieten." Het weer in Alaska is in juli gematigd, met temperaturen rond 18-20 graden, soms warmer, tot 25 graden. "Al was het in de buurt van de gletsjers wel een pak kouder, daar hadden we muts en handschoenen nodig."

Hobbitland

Vanuit de lodge in Black Rapids - "een heel gezellige, ruime plek waar we zeer lekker gegeten hebben" - maakte het paar enkele korte trektochten, onder meer langs een hangbrug naar de Gulkana Glacier. "Opnieuw een heel mooie herinnering, en prachtig weer."

Volgende etappe was de havenstad Valdez, zo'n 370 km zuidwaarts. "Het stadje zelf stelt niet veel voor, maar de vissershaven is wel de moeite om eens langs te wandelen. Hier hebben we de dag nadien ook de boot genomen naar de Columbia Glacier, een megagrote gletsjer. De boottocht was super, met heel goede commentaar onderweg en voldoende tijd om alles te bezichtigen: het landschap natuurlijk, en ook zeeotters, zeeleeuwen, zeerobben, dolfijnen,..."

Patrick Druwé
© Patrick Druwé

Na de boottocht stond er een rit van 300 km te wachten langs de Glenn Highway naar Sutton. "Opnieuw een weg waar je overal wel zou willen stoppen om het uitzicht te bewonderen." Logeren deden de dokters hier in één van de Tundra Rose Guest Cottages. "We waanden ons in Hobbitland. Vanuit onze hut hadden we een mooi uitzicht op de nabijgelegen gletsjer."

Geen doetjes

De absolute top van de reis moest op dat moment nog komen. "Na de terugrit naar Anchorage vlogen we naar het eiland Kodiak, de derde grootste vissershaven van de VS, met Russische roots - getuige daarvan onder meer het orthodoxe kerkje. Volgde een vlucht met een watervliegtuigje naar het natuurreservaat Katmai. Daar verbleven we drie nachten in een uitstekende lodge, samen met twee Amerikaanse echtparen." Op het programma: boottochten naar plekken waar bruine beren te spotten zijn. "We gingen echt op zoek naar de dieren, we zaten ze op kampeerstoeltjes tussen de struikgewassen op te wachten. We hebben uiteindelijk veel beren gezien, soms van heel dichtbij."

Patrick Druwé
© Patrick Druwé

Of dat niet gevaarlijk is? "Uiteraard zijn die beren geen doetjes. Het is dus wel opletten geblazen. Gelukkig was er altijd een begeleider bij met de nodige ervaring om potentieel riskante situaties te vermijden of het hoofd te bieden. De dieren concentreerden zich ten volle op hun voeding. Gelukkig maar. Als ze hongerig zijn, worden ze pas echt gevaarlijk. De beren zijn te vinden op stroken land die bij eb droog komen te staan, waar ze graven naar schelpen in het zand. Later op het jaar, vanaf augustus, jagen ze ook op zalm. Dan verandert hun voedingspatroon compleet. Er blijkt wat dat betreft overigens ook een verschil te zijn tussen even en oneven jaren."

Afsluiter in Seattle

Patrick Druwé
© Patrick Druwé

Door slechte weersomstandigheden kon het watervliegtuigje het gezelschap niet op de afgesproken dag ophalen. "We zijn twee dagen langer moeten/mogen blijven. Maar we zaten daar prima, dus dat was echt geen probleem", lacht Daniëlle. "Voor de mensen die aan de andere kant vastzaten, in Kodiak, was het wel minder comfortabel natuurlijk, want daar valt niets te beleven."

Door het noodgedwongen verlengde verblijf in Katmai raakte het reisschema enigszins in de war. "Doordat onze planning niet overladen was, heeft de organisatie dat gelukkig prima kunnen regelen."

De laatste bestemming in Alaska was uiteindelijk het stadje Homer. "Je hebt er veel winkeltjes, en een knap visitor's centre. Vermeldenswaard is ook The Salty Dog, een pub die stampvol hangt met dollarbriefjes. Iedereen die er komt, hangt er eentje bij."

In totaal legden de dokters zo'n 2.500 km af, in het zuidelijke deel van Alaska

Als afsluiter van de reis verbleven Patrick en Daniëlle nog enkele dagen in Seattle. "Al bij al een heel knappe stad, waar je anders niet meteen zou komen. Aangezien het nu op onze terugreis lag, was dit een prima gelegenheid voor een bezoek."

In totaal legden de dokters zo'n 2.500 km af, in het zuidelijke deel van Alaska. "Het was een vrij intensieve reis, we hebben veel gewandeld. Maar uit ervaring hebben we geleerd om ons reisprogramma niet vol te stouwen, zodat we veel gezien hebben, op ons eigen tempo."

Het was tijdens een trip naar Lapland met Xplore the North, enige tijd geleden, dat het idee rees om naar Alaska te reizen. "We houden van uitgestrekte landschappen en desolate natuur, daarvoor trokken we eerder ook al door Nieuw-Zeeland", vertelt dokter Druwé. De twee zijn globetrotters, zoveel is duidelijk. Ook Afrika en Azië staan al op hun palmares, naast een rits bestemmingen in Europa. Alaska stond vorige zomer op het programma, van 6 tot 29 juli om precies te zijn. De voorbereiding van deze reis 'op maat' verliep feilloos, beamen beide dokters. "De organisatie heeft aandachtig naar onze wensen geluisterd en een prima programma uitgestippeld, precies zoals we het wilden. Belangrijk voor ons is om niet te lange afstanden te moeten rijden, zodat je tijd hebt om interessante plekken op eigen tempo te bezoeken. We kregen een road book mee waarin alles netjes uitgewerkt stond. Een prima service. Aanvullend was het extreem gedetailleerde The Milepost heel nuttig als reisgids."Regelmatig tankenDe heenreis ging vanuit Brussel naar IJsland en dan via Seattle naar Anchorage. Als eerste etappe stond Denali National Park op het programma. "Al meteen een topper, met prachtige landschappen", vertelt dokter Druwé. "Klein minpuntje is dat je op eigen kracht niet heel ver geraakt in het natuurpark, voor het laatste stuk ben je aangewezen op de bus. Dat was voor ons enigszins frustrerend omdat we op meer plaatsen hadden willen stoppen om rond te kijken. We hebben dat gelukkig kunnen goedmaken door de dag nadien vanuit de lodge diep in het park enkele mooie wandelingen te maken."Vervolgens ging het via de Denali Highway naar Black Rapids. "Volgens de reisgids was dat een moeilijk berijdbare weg, maar dat is heel goed meegevallen. Het is een van de knapste routes die we afgelegd hebben, met heel veel viewpoints waar we volop van genoten hebben. Alleen de Denali Mountain, een van de hoogste bergen in Alaska, hield zich zoals gewoonlijk onzichtbaar. Noch in het Denali National Park, noch op de weg naar Black Rapids liet hij zich zien."Veel verkeer is er niet op de wegen in Alaska. "Af en toe kruis je een tegenligger. Ook tankstations zijn dun gezaaid, je moet dus wel goed opletten en systematisch tanken als je kan." De tochten die het echtpaar aflegde waren gemiddeld zo'n 300 km lang. "Groot voordeel is dat het erg laat klaar blijft, dus ook als je 's avonds nog een eind moet rijden, kan je nog volop van het landschap genieten." Het weer in Alaska is in juli gematigd, met temperaturen rond 18-20 graden, soms warmer, tot 25 graden. "Al was het in de buurt van de gletsjers wel een pak kouder, daar hadden we muts en handschoenen nodig."HobbitlandVanuit de lodge in Black Rapids - "een heel gezellige, ruime plek waar we zeer lekker gegeten hebben" - maakte het paar enkele korte trektochten, onder meer langs een hangbrug naar de Gulkana Glacier. "Opnieuw een heel mooie herinnering, en prachtig weer."Volgende etappe was de havenstad Valdez, zo'n 370 km zuidwaarts. "Het stadje zelf stelt niet veel voor, maar de vissershaven is wel de moeite om eens langs te wandelen. Hier hebben we de dag nadien ook de boot genomen naar de Columbia Glacier, een megagrote gletsjer. De boottocht was super, met heel goede commentaar onderweg en voldoende tijd om alles te bezichtigen: het landschap natuurlijk, en ook zeeotters, zeeleeuwen, zeerobben, dolfijnen,..."Na de boottocht stond er een rit van 300 km te wachten langs de Glenn Highway naar Sutton. "Opnieuw een weg waar je overal wel zou willen stoppen om het uitzicht te bewonderen." Logeren deden de dokters hier in één van de Tundra Rose Guest Cottages. "We waanden ons in Hobbitland. Vanuit onze hut hadden we een mooi uitzicht op de nabijgelegen gletsjer."Geen doetjesDe absolute top van de reis moest op dat moment nog komen. "Na de terugrit naar Anchorage vlogen we naar het eiland Kodiak, de derde grootste vissershaven van de VS, met Russische roots - getuige daarvan onder meer het orthodoxe kerkje. Volgde een vlucht met een watervliegtuigje naar het natuurreservaat Katmai. Daar verbleven we drie nachten in een uitstekende lodge, samen met twee Amerikaanse echtparen." Op het programma: boottochten naar plekken waar bruine beren te spotten zijn. "We gingen echt op zoek naar de dieren, we zaten ze op kampeerstoeltjes tussen de struikgewassen op te wachten. We hebben uiteindelijk veel beren gezien, soms van heel dichtbij."Of dat niet gevaarlijk is? "Uiteraard zijn die beren geen doetjes. Het is dus wel opletten geblazen. Gelukkig was er altijd een begeleider bij met de nodige ervaring om potentieel riskante situaties te vermijden of het hoofd te bieden. De dieren concentreerden zich ten volle op hun voeding. Gelukkig maar. Als ze hongerig zijn, worden ze pas echt gevaarlijk. De beren zijn te vinden op stroken land die bij eb droog komen te staan, waar ze graven naar schelpen in het zand. Later op het jaar, vanaf augustus, jagen ze ook op zalm. Dan verandert hun voedingspatroon compleet. Er blijkt wat dat betreft overigens ook een verschil te zijn tussen even en oneven jaren."Afsluiter in SeattleDoor slechte weersomstandigheden kon het watervliegtuigje het gezelschap niet op de afgesproken dag ophalen. "We zijn twee dagen langer moeten/mogen blijven. Maar we zaten daar prima, dus dat was echt geen probleem", lacht Daniëlle. "Voor de mensen die aan de andere kant vastzaten, in Kodiak, was het wel minder comfortabel natuurlijk, want daar valt niets te beleven."Door het noodgedwongen verlengde verblijf in Katmai raakte het reisschema enigszins in de war. "Doordat onze planning niet overladen was, heeft de organisatie dat gelukkig prima kunnen regelen."De laatste bestemming in Alaska was uiteindelijk het stadje Homer. "Je hebt er veel winkeltjes, en een knap visitor's centre. Vermeldenswaard is ook The Salty Dog, een pub die stampvol hangt met dollarbriefjes. Iedereen die er komt, hangt er eentje bij."Als afsluiter van de reis verbleven Patrick en Daniëlle nog enkele dagen in Seattle. "Al bij al een heel knappe stad, waar je anders niet meteen zou komen. Aangezien het nu op onze terugreis lag, was dit een prima gelegenheid voor een bezoek."In totaal legden de dokters zo'n 2.500 km af, in het zuidelijke deel van Alaska. "Het was een vrij intensieve reis, we hebben veel gewandeld. Maar uit ervaring hebben we geleerd om ons reisprogramma niet vol te stouwen, zodat we veel gezien hebben, op ons eigen tempo."