Maar ondertussen ligt De Zeven Vloeken wel in de winkel. Het album bevat alle ingrediënten van een echte Nero, met hier en daar een duidelijke Kim-signatuur. "Je kan het origineel nooit overtreffen, dus maak ik er een Kim-versie van, dacht ik."

Het album is opgevat als een hommage aan Marc Sleen, een Nero grand cru. "Het is niet de bedoeling dat ik de serie verder zet, Marc Sleen wilde dat trouwens niet", zegt Kim meteen. "Maar mogelijk zullen ook andere tekenaars gevraagd worden om eenmalig een Nero te tekenen."

Surrealisme

Tien gratis gesigneerde strips!

Voor leden van Artsenkrant-Club liggen er tien gratis exemplaren van De Zeven Vloeken klaar, voorzien van een originele tekening van Kim plus handtekening.

U hoeft slechts een e-mail te sturen naar ak@roularta.be met de in de onderwerplijn 'De Zeven Vloeken' en met in het bericht vermelding van uw naam, adres en clubnummer. Op maandag 7 mei zullen de tien winnaars persoonlijk worden verwittigd.

Alle oude albums van Nero staan bij Kim op de boekenplank. Een grap was het niet, een toeval evenmin. "Ik ben altijd een beetje Sleen geweest. Meer zelfs: ik adem Nero", zo bekent hij. "Van in mijn jeugd was ik een grote fan. Ik heb dat trouwens meermaals geuit in interviews. Nero heeft voor mij een streepje voor op Suske en Wiske of Jommeke die nogal afgegleden zijn om marktstrategische redenen. Nero is altijd zijn anarchistische zelf gebleven. Sleen trok zich niets aan van leescijfers."

"Mijn tekenstijl staat ook niet zo heel ver van die van Marc Sleen af", vervolgt Kim en hij haalt een pak oude Nero's van de plank. "Wat we gemeen hebben is de zin voor kolder, de lokroep van het absurde. Mijn favoriete album is De Wortelschieters uit de jaren 1950, daar druipt het surrealisme zo af. Zoals Nero omringd wordt door figuren met een hoek af, zo zie je rond Esther ook allerlei bizarre figuren opduiken. Het verschil is dat mijn verhalen eerder erotisch getint zijn, wat bij Nero niet het geval is."

En ja hoor, Madame Pheip heeft dankzij Kim meer vrouwelijke vormen, zelfs wimpers gekregen, en de heksen in het verhaal veranderen in sexy jongedames die voor pin-upgirl Esther Verkest niet of nauwelijks moeten onderdoen. "Ik moet voortdurend opletten dat mijn figuren niet te erotisch worden, dat is sterker dan mezelf". Maar Kim pikt ook in op de actualiteit en geeft zelfs premier Charles Michel een bijrol in De Zeven Vloeken.

Paniekaanvallen

"Eén keer heb ik Marc Sleen bij leven ontmoet op een tentoonstelling van zijn werk in Turnhout", vertelt Kim. "Sleen was een groep aan het rondleiden en ik stond daar wat te dralen. 'Ga eens uit mijn weg' is het enige dat hij me ooit gezegd heeft. En ja hoor, ik ging uit de weg. Hij was een nogal imponerende figuur. Ik was een beginnend tekenaar en vanzelfsprekend vol ontzag voor Marc Sleen. En dat is altijd een beetje gebleven."

"Eerlijk, toen ze me vroegen om een Nero-album te tekenen, heb ik drie paniekaanvallen gekregen. Dit mocht ik niet laten verknallen. Ik had vooral angst dat ik het verhaal niet rond zou krijgen of dat het zou mislukken. Bovendien had ik nog nooit een lang stripverhaal gemaakt. Mijn remedie voor inspiratie? Ik leg me op de sofa op mijn buik zodat mijn hersenen zich vullen met bloed en dan komen de ideeën vanzelf. En toen ik de eerste pagina klaar had begon het verhaal zichzelf te schrijven. Gelukkig had ik van mijn opdrachtgevers zo goed als carte blanche gekregen."

"De nevenfiguren had ik eigenlijk meteen in de vingers. Het rare was dat ik er in het begin niet toekwam om Nero goed op papier te zetten. Nero ziet er eenvoudig uit om tekenen, maar dat is dus niet zo. Met alweer een paniekaanval tot gevolg. Pas halfweg het verhaal lukte het me. In de pagina's 1 tot en met 22 heb ik dan overal de figuur van Nero opnieuw getekend. Door dit album te tekenen is mijn bewondering voor Marc Sleen alleen maar toegenomen. Jarenlang had hij iedere dag een pagina in de krant. Een reusachtig oeuvre heeft hij nagelaten. En Nero verveelt nooit."

Marc Sleen, Een nieuw avontuur van Nero en Co door Kim. De Zeven Vloeken. Standaard Uitgeverij/Fonds Matsuoka.

Maar ondertussen ligt De Zeven Vloeken wel in de winkel. Het album bevat alle ingrediënten van een echte Nero, met hier en daar een duidelijke Kim-signatuur. "Je kan het origineel nooit overtreffen, dus maak ik er een Kim-versie van, dacht ik." Het album is opgevat als een hommage aan Marc Sleen, een Nero grand cru. "Het is niet de bedoeling dat ik de serie verder zet, Marc Sleen wilde dat trouwens niet", zegt Kim meteen. "Maar mogelijk zullen ook andere tekenaars gevraagd worden om eenmalig een Nero te tekenen." SurrealismeAlle oude albums van Nero staan bij Kim op de boekenplank. Een grap was het niet, een toeval evenmin. "Ik ben altijd een beetje Sleen geweest. Meer zelfs: ik adem Nero", zo bekent hij. "Van in mijn jeugd was ik een grote fan. Ik heb dat trouwens meermaals geuit in interviews. Nero heeft voor mij een streepje voor op Suske en Wiske of Jommeke die nogal afgegleden zijn om marktstrategische redenen. Nero is altijd zijn anarchistische zelf gebleven. Sleen trok zich niets aan van leescijfers.""Mijn tekenstijl staat ook niet zo heel ver van die van Marc Sleen af", vervolgt Kim en hij haalt een pak oude Nero's van de plank. "Wat we gemeen hebben is de zin voor kolder, de lokroep van het absurde. Mijn favoriete album is De Wortelschieters uit de jaren 1950, daar druipt het surrealisme zo af. Zoals Nero omringd wordt door figuren met een hoek af, zo zie je rond Esther ook allerlei bizarre figuren opduiken. Het verschil is dat mijn verhalen eerder erotisch getint zijn, wat bij Nero niet het geval is." En ja hoor, Madame Pheip heeft dankzij Kim meer vrouwelijke vormen, zelfs wimpers gekregen, en de heksen in het verhaal veranderen in sexy jongedames die voor pin-upgirl Esther Verkest niet of nauwelijks moeten onderdoen. "Ik moet voortdurend opletten dat mijn figuren niet te erotisch worden, dat is sterker dan mezelf". Maar Kim pikt ook in op de actualiteit en geeft zelfs premier Charles Michel een bijrol in De Zeven Vloeken. Paniekaanvallen"Eén keer heb ik Marc Sleen bij leven ontmoet op een tentoonstelling van zijn werk in Turnhout", vertelt Kim. "Sleen was een groep aan het rondleiden en ik stond daar wat te dralen. 'Ga eens uit mijn weg' is het enige dat hij me ooit gezegd heeft. En ja hoor, ik ging uit de weg. Hij was een nogal imponerende figuur. Ik was een beginnend tekenaar en vanzelfsprekend vol ontzag voor Marc Sleen. En dat is altijd een beetje gebleven." "Eerlijk, toen ze me vroegen om een Nero-album te tekenen, heb ik drie paniekaanvallen gekregen. Dit mocht ik niet laten verknallen. Ik had vooral angst dat ik het verhaal niet rond zou krijgen of dat het zou mislukken. Bovendien had ik nog nooit een lang stripverhaal gemaakt. Mijn remedie voor inspiratie? Ik leg me op de sofa op mijn buik zodat mijn hersenen zich vullen met bloed en dan komen de ideeën vanzelf. En toen ik de eerste pagina klaar had begon het verhaal zichzelf te schrijven. Gelukkig had ik van mijn opdrachtgevers zo goed als carte blanche gekregen.""De nevenfiguren had ik eigenlijk meteen in de vingers. Het rare was dat ik er in het begin niet toekwam om Nero goed op papier te zetten. Nero ziet er eenvoudig uit om tekenen, maar dat is dus niet zo. Met alweer een paniekaanval tot gevolg. Pas halfweg het verhaal lukte het me. In de pagina's 1 tot en met 22 heb ik dan overal de figuur van Nero opnieuw getekend. Door dit album te tekenen is mijn bewondering voor Marc Sleen alleen maar toegenomen. Jarenlang had hij iedere dag een pagina in de krant. Een reusachtig oeuvre heeft hij nagelaten. En Nero verveelt nooit."Marc Sleen, Een nieuw avontuur van Nero en Co door Kim. De Zeven Vloeken. Standaard Uitgeverij/Fonds Matsuoka.