...
Met die vragen in hun hoofd hebben Canadese vorsers 32 jonge, gezonde volwassenen met een normaal gehoor en zonder neurologische of psychiatrische voorgeschiedenis gerekruteerd. Door middel van magneto-encefalografie (meg) hebben ze de hersengolven van 19 proefpersonen (7 vrouwen en 12 mannen) geregistreerd terwijl ze het geluid van een Tibetaanse bel luisterden en daarna terwijl ze probeerden diezelfde geluiden met hetzelfde ritme na te bootsen door met een houtenhamertje op het instrument te kloppen en tot slot terwijl ze luisterden naar hun geregistreerde prestatie. De 13 andere proefpersonen (8 vrouwen en 5 mannen) werden aan dezelfde test onderworpen, maar moesten op de toetsen van een computerklavier drukken om de gehoorde geluiden te genereren.Na een sessie hebben de wetenschappers directe veranderingen waargenomen in de hersenen van de vrijwilligers en die waren significant meer uitgesproken in de groep die met een hamertje op een Tibetaanse bel hadden geklopt. Ze hebben ontdekt dat het aanleren van de juiste beweging die nodig is om een geluid om een muziekinstrument voort te brengen, de perceptie van het geluid zeer specifiek wijzigt en anders dan gewoon naar muziek luisteren. In korte tijd verbeterden de luistervaardigheid en het gehoor van de persoon. Volgens de auteurs tonen die veranderingen aan dat de hersenen in staat zijn om zich snel weer te "bekabelen" ter compensatie voor verwondingen of ziektes die het cognitieve functioneren van bejaarden kunnen hinderen en negatieve invloed kunnen uitoefenen op hun vermogen om taken te vervullen. (referentie: The Journal of Neuroscience, 24 mei 2017, doi: 10.1523/JNEUROSCI.3613-16.2017)