...

De ODYSSEY OUTCOMES-studie is een gerandomiseerde, gecontroleerde studie die werd uitgevoerd bij 18.924 patiënten van gemiddeld 58 jaar (25% vrouwen) die een acuut coronair syndroom hadden vertoond minder dan 12 maanden voor inclusie in de studie en een LDL-cholesterolconcentratie ≥ 70 mg/dl (gemiddeld 87 mg/dl), een non-HDL-cholesterolconcentratie ≥ 100 mg/dl of een apoB ≥ 8 mg/dl hadden ondanks een optimale medische behandeling (met name met een statine in een maximale of de maximale getolereerde dosering).9.462 patiënten werden gerandomiseerd naar alirocumab 75 mg s.c. om de twee weken (de dosering werd verhoogd naar 150 mg als de LDL-cholesterol hoger bleef dan 50 mg/dl) en 9.462 naar een placebo. De studie werd na een mediane follow-up van 2,8 jaar stopgezet na registratie van 1.995 accidenten.Het primaire eindpunt was een samengesteld eindpunt van coronaire sterfte, niet-fataal myocardinfarct, ischemisch CVA en ziekenhuisopname wegens instabiele angina pectoris. Bij een analyse volgens het principe van intentie tot behandelen was er een absoluut verschil in incidentie van het primaire eindpunt van 1,6% tussen de alirocumabgroep en de placebogroep (respectievelijk incidentie 9,5% en 11,1%; HR 0,85; p = 0,0003). Die tendens werd teruggevonden voor alle items van het samengestelde eindpunt en was zelfs significant wat niet-fataal myocardinfarct, ischemisch CVA en ziekenhuisopname wegens instabiele angina pectoris betreft. Er was ook een absoluut verschil van 0,6% in de totale sterfte ongeacht de doodsoorzaak: 3,5% versus 4,1%; HR 0,85; p = 0,026. Ook verminderde de noodzaak tot revascularisatie wegens ischemie in de alirocumabgroep. In het aantal ziekenhuisopnames wegens hartfalen was echter geen significant verschil.In de alirocumabgroep daalde de LDL-cholesterolconcentratie met gemiddeld ongeveer 50%. De daling was vergelijkbaar in de verschillende subgroepen. Alirocumab werd uitstekend verdragen. In de alirocumabgroep werden alleen vaker huidreacties op de prikplaats waargenomen. Deze studie bevestigt dus dat PCSK9-remmers het cardiovasculaire risico verlagen, ook in een andere populatie dan die van de FOURIER-studie. Nu dient nog een farmaco-economische analyse te worden uitgevoerd. Een daling van het absolute risico met 1,6% betekent immers dat je ongeveer 30 patiënten gedurende vier jaar moet behandelen om een accident te vermijden.