Laat ons vooral opletten. Binnenkort kweken we onze burn-outs van in de kleuterklas.

Ik hoop die voldoening te kunnen blijven ervaren. Maar ik ben bezorgd. We zijn immers pionnen in een systeem. Volgend jaar wordt de start van de opleiding automatisch opgeschoven naar oktober, waardoor praktijken één of twee maanden geen haio hebben. Het stagetraject wordt doormidden gekliefd door een ziekenhuisstage waar mogelijk onvoldoende stageplaatsen voor voorhanden zijn. Toewijzing van haio's zou mogelijks niet meer volledig vrij gebeuren maar geleid door en afgestemd met de ziekenhuizen. Tegelijkertijd blijven we artikels lezen over burn-out bij haio's en assistenten. Nu is het mij geen punt dat systemen veranderen, maar de chaos en onduidelijkheid die momenteel nog heerst, jaagt menig opleider en student hoog de gordijnen in. Bovendien neemt het aandeel van de academische opdrachten (artikels, papers, thesis) stelselmatig toe waardoor het leren in de praktijk onder tijdsdruk komt.

Ook hoor ik dat de reductie van de opleidingstijd in de basisopleiding voor meer concurrentiespanning gezorgd heeft en dat de universitas-gedachte meer en meer veraf is doordat er buiten de studie amper tijd overblijft voor reflectie en maatschappelijk engagement. De ratrace voor het ingangsexamen begint tegenwoordig al in het vijfde middelbaar. Scholieren worden geconfronteerd met digitale leerplatformen waarop leerkrachten vaak 's avonds nog opdrachten posten voor de dag nadien. Leren plannen staat tegenwoordig niet meer in de eindtermen, blijkt zo. Lagere schoolkinderen die een paar uur huiswerk maken zijn in mijn praktijk tegenwoordig geen uitzondering.

Mijn dochter in de kleuterklas en mijn zoon in de crèche zijn momenteel nog buiten schot. Hun voornaamste bekommernissen zijn eten, slapen en spelen. Oef! Maar laat ons vooral opletten. Binnenkort kweken we onze burn-outs van in de kleuterklas.

Ik hoop die voldoening te kunnen blijven ervaren. Maar ik ben bezorgd. We zijn immers pionnen in een systeem. Volgend jaar wordt de start van de opleiding automatisch opgeschoven naar oktober, waardoor praktijken één of twee maanden geen haio hebben. Het stagetraject wordt doormidden gekliefd door een ziekenhuisstage waar mogelijk onvoldoende stageplaatsen voor voorhanden zijn. Toewijzing van haio's zou mogelijks niet meer volledig vrij gebeuren maar geleid door en afgestemd met de ziekenhuizen. Tegelijkertijd blijven we artikels lezen over burn-out bij haio's en assistenten. Nu is het mij geen punt dat systemen veranderen, maar de chaos en onduidelijkheid die momenteel nog heerst, jaagt menig opleider en student hoog de gordijnen in. Bovendien neemt het aandeel van de academische opdrachten (artikels, papers, thesis) stelselmatig toe waardoor het leren in de praktijk onder tijdsdruk komt.Ook hoor ik dat de reductie van de opleidingstijd in de basisopleiding voor meer concurrentiespanning gezorgd heeft en dat de universitas-gedachte meer en meer veraf is doordat er buiten de studie amper tijd overblijft voor reflectie en maatschappelijk engagement. De ratrace voor het ingangsexamen begint tegenwoordig al in het vijfde middelbaar. Scholieren worden geconfronteerd met digitale leerplatformen waarop leerkrachten vaak 's avonds nog opdrachten posten voor de dag nadien. Leren plannen staat tegenwoordig niet meer in de eindtermen, blijkt zo. Lagere schoolkinderen die een paar uur huiswerk maken zijn in mijn praktijk tegenwoordig geen uitzondering. Mijn dochter in de kleuterklas en mijn zoon in de crèche zijn momenteel nog buiten schot. Hun voornaamste bekommernissen zijn eten, slapen en spelen. Oef! Maar laat ons vooral opletten. Binnenkort kweken we onze burn-outs van in de kleuterklas.