...

Ik deel het standpunt dat een mensenleven voor een arts geen politieke kleur mag hebben. Ik ben het ook niet eens met het oorlogsbeleid van de Israëlische regering, maar neig eerder naar standpunten vertolkt door mensen als David Grossman of Daniel Barenbaum. Ik heb de oproep tot boycot van Israël niet mee ondertekend. Want dit is eenzijdig de schuld van de oorlog leggen bij één van de partijen, en voedt daarom een anti-Israël (en anti-Amerika) mentaliteit. Als we het echt serieus menen met onze humanitaire missie om als arts leven te bevorderen, en met onze verontwaardiging over schending van mensenrechten, dan moeten we even hard tekeer gaan tegen Hamas en tegelijkertijd 10 andere oproepen tot boycot lanceren, o.m. ook tegen Iran, Qatar, Rusland, China, Saudi-Arabië, Syrië, enz. tegen regimes die soms openlijk, dan wel met een omweg, Hamas bewapenen. Ik heb onze collega's niet zien oproepen tot boycotten met de talrijke schendingen van mensenrechten en slachtingen die er in Syrië, Irak, Centraal-Afrikaanse republiek, Mali, Zuid-Soedan en noem maar op gebeuren en die onnoemelijk meer slachtoffers maken. Slechts als het over Israël gaat, kruipen de artsen in hun pen. En dat voedt antisemitisme wat overal in de wereld weer de kop opsteekt. We zouden alle dagen van pure verontwaardiging in onze pen moeten kruipen. Maar dan niet zo eenzijdig als de oproep van Van Ranst & co. Geweld is één van grootste gezondheidsrisico's. Het is de kracht van organisaties als Artsen zonder Grenzen van zich werkelijk humanitair op te stellen. Het is merkwaardig hoe steeds weer een associatie bestaat tussen "linkse" intellectuele milieus en pro-Palestijnse sympathieën en automatisch anti-Israëlische antipathieën. Waar dit vandaan komt is me niet zo duidelijk. Misschien een David en Goliath effect, Gaza als heel klein stukje land, dat "gewurgd" wordt. Dan kan je niet anders dan sympathie opbrengen, zoals artsen meestal aan de kant van slachtoffers gaan staan. Maar de echte slachtoffers zijn de Palestijnse burgers, in de eerste plaats van hun eigen Hamas, die zelf speelbal is van Arabische grootmachten in de omgeving, die de macht hebben om, als ze het echt zouden willen, onmiddellijk vrede te stichten en alle Palestijnen een goed leven zouden kunnen bezorgen. Het klopt niet om Gaza als slachtoffer voor te stellen. Wat me zorgen baart is dat er in Westerse, en zeker in de Belgische, media doorgaans een desinformatie is over wie wat in gang zet. B.v. wie heeft die raketinstallaties op of net naast het terrein van de VN-school gezet en waarom? Over wat er werkelijk gebeurt, kunnen we het eens zijn: een verschrikking voor de burgers. Ik werk al 25 jaar samen met projecten in Israel. Ik heb vrienden gemaakt bij Joden zowel als Palestijnen. Alle collega's die ik er ken behandelen Palestijnse kinderen met evenveel toewijding als joodse. Ik ken joodse en Palestijnse collega's die hun leven riskeerden om Palestijnse kinderen met een handicap in de West-oever en Gaza te gaan ophalen om ze een degelijke behandeling te kunnen geven. Ik heb getuigenissen van Palestijnse artsen die zeggen dat ze door Hamas vermoord zouden worden als ze zouden met Joden samenwerken. De know-how (en wisdom) die ik in Israel heb meegekregen staan nu ten dienste o.m. van kinderen in België, ook van Islamitische kinderen, wiens ouders misschien meeheulen met de anti-joodse straatslogans. Daarom wil ik niet mee oproepen tot een boycot van Israel.