...

Hierbij toch eerst en vooral de opmerking dat wij zeer verheugd zijn dat de huisartsen eindelijk een vertegenwoordiging in de medicomut hebben die het verschil kan maken. En het klopt inderdaad dat de tijd kort was en de onderhandeling zeker niet gemakkelijk. Nochtans raakt deze conventie niet aan die zaken die voor ons van primordiaal belang zijn. De administratieve last wordt op geen enkele wijze verlicht. Een enigszins kritische lezer begrijpt onmiddellijk dat het papierwerk inderdaad vermindert, maar dat we verplicht zullen worden nog wat langer achter onze computer te zitten. Om Bf-formulieren door te sturen, om prestatieformulieren en GMD's door te sturen, enz. Zelfs als de kinderziekten uit het systeem raken (wie weet), blijft dit een te vermijden ballast.Eén euro is fout bedrag Het derdebetalersysteem is voor heel wat kritiek vatbaar. We vragen ons ook af hoe correct we via de ziekenfondsen betaald zullen worden. Nu al gebeuren er fouten bij de uitbetaling van de GMD's. Dat controleren kost extra energie en tijd die niks met geneeskunde te maken heeft. Wij krijgen het gevoel dat wij het werk van de ziekenfondsen in onze nek gedraaid krijgen terwijl we nu reeds overbelast zijn. De gemeente Hamme, waar de overgrote meerderheid van de huisartsen in onze kring werkzaam zijn, is één van de armste gemeenten van de provincie. Wij kennen het gelaat van kansarmoede en lege brooddozen op school, maar een verplicht systeem van één euro klopt niet. Het cijfertje dat de kleefbriefjes van het ziekenfonds hebben, komt zeer dikwijls niet overeen met de reële financiële situatie van de patiënt. Wat tot frustraties aan beide zijden leidt en ons ertoe verplicht zelf te beslissen wie voor een derdebetalersysteem in aanmerking komt en wie niet. Een arts-patiëntrelatie is een vertrouwensrelatie en dit loopt zelden mis. Eén euro is als bedrag fout. Wie iets van psychologie begrijpt, weet dat mensen dit niet als ernstig ervaren, en dus ook hun consultatie niet naar waarde schatten. Het werkt medisch shoppen, schoolverlet en niet nakomen van afspraken in de hand. Om die redenen moet dat bedrag omhoog naar een prijs die als betaalwaarde ervaren wordt. Ons verzet tegen dit systeem heeft dus niets met onze portemonnee te maken! VOS ethisch niet te rijmen We stellen ons ook vragen over de verplichting tot 'goedkoop' voorschrijven. Iets waar we ook nu reeds niet zo slecht in zijn. Ook blijven we het VOS moeilijk vinden omdat het ethisch niet te rijmen valt dat de beslissing wie welk medicament neemt in de handen komt van diegene die er rechtstreeks aan verdient! Hier zijn onvoldoende controles ingebouwd. Er is ook nog steeds geen werk gemaakt van een degelijke echelonnering. De zachte vorm die nu bestaat is een doodgeboren kind. Extra briefjes bij een verwijsbrief steken voor een luttele vijf euro zet weinig zoden aan de dijk. Maar o wee als het weekend is, dan is de huisarts van wacht plotseling de bron van alle kennis en mogen wij opdraven voor problemen waar op andere dagen onmiddellijk mee naar de pediater, gynaecoloog of huidarts getrokken wordt. Spoedgevallendiensten blijven een open deur voor iedereen die wil dat 'het vooruit gaat'. Het is zo goed als iedere arts al overkomen dat hij een patiënt uitwerkt, niet het voor de patiënt bevredigende antwoord levert en enige tijd later moet ontdekken dat patiënt via spoed elders exact dezelfde onderzoeken gekregen heeft en exact dezelfde diagnose op de koop toe. Ook de wijze waarop de conventie aanvaard of afgewezen wordt, is democratisch oneerlijk. Wie zwijgt, stemt toe. Dit is, gecombineerd met de totale afwezigheid van een gekende huisartsenpool bijna bron van schriftvervalsing. Onze dementerende collega in het rustoord en de ijverige haio-dochter van een andere collega, aanvaarden immers sowieso... Om over de schoolartsen, AHA en dergelijke nog maar te zwijgen. Eigenlijk worden wij verondersteld onze stem te verkopen voor een luttele 4.000 euro en verder niet na te denken. Dit terwijl u flink wat kan besparen door alleen de 'echte huisartsen' aan te schrijven.Woordbreuk Het accrediteringsforfait werd van naam veranderd in praktijktoelage. Dit na ons protest omdat het gelinkt is aan het al dan niet geconventioneerd zijn. Er werd immers van in het begin gezegd dat navorming en conventie niet met elkaar verbonden zouden worden. Ook gedeconventioneerden werken evidence-based. Woordbreuk, dus. Door de kat van naam te veranderen, verandert het beestje niet! Wij blijven het spijtig vinden dat de conventie door alle partijen voorgesteld wordt als een tariefovereenkomst. Dat is ze niet. Ze is het enige middel dat ons huisartsen nog rest om te tonen dat wij met de huidige gang van zaken niet akkoord zijn. Daar hebben wij graag ruwweg 5.000 euro voor over. Een bedrag dat wij echt niet van plan zijn te recupereren op de kap van onze patiënten. Daarvoor staan wij te veel met onze beide voeten in hun dagelijkse, moeilijke realiteit.