Waar de patiënten precies aan lijden is uit de aanvraag meestal niet op te maken

Mijn patiënt is een man van een jaar of 40; een rond hoofd, kalend, bril. Ik stel mezelf voor, zeg dat ik een echo ga doen. Dat doe ik altijd: als iemand aan mijn eigen lijf ging prutsen, dan zou ik ook graag weten wie, wat en waarom. De man blijft me aanstaren, met diezelfde blik achter diezelfde glazen. "Ik doe wat gel op uw buik, dat is een beetje fris." Geen reactie. "Adem inhouden, alstublieft!" Ik kan even goed tegen de muur praten. Een paar minuten later wordt hij opgehaald. Hoor ik hem bij het buitenrijden iets zeggen tegen de verpleegkundige of verbeeld ik mij dat maar? Was dit nu een slechthorende, een man met een neurologisch probleem, een beroertepatiënt of iemand met autisme? Ik heb er het raden naar.

Een paar uur later doe ik een echo bij een vriendelijke en uiterst beleefde vijftiger. Ik raak niet helemaal wijs uit zijn probleem en open zijn dossier. "Antisociale persoonlijkheid, geïnterneerd wegens agressie." Er gebeurt niets raars, maar misschien had ik dat toch liever van tevoren geweten.

Op onze aanvraagformulieren beeldvorming staan twee vakjes die het Riziv graag ingevuld ziet, kwestie van de terugbetaling niet te weigeren. Het ene zegt: 'Klinische inlichtingen', het andere: 'Opmerkingen'. Ik zou als tweede kopje liever 'Klinische vraag' lezen, en de meeste collega's interpreteren het gelukkig zo. Soms vind ik in beide vakjes dezelfde, korte regel: creatief gebruik van de functie copy & paste! Het zijn steeds dezelfde collega's, van één en dezelfde afdeling. Navraag leert dat die formulieren niet van henzelf komen, maar van het secretariaat. Hun patiënten hebben onveranderlijk een zeer ernstige aandoening, maar waar ze precies aan lijden is uit de aanvraag meestal niet op te maken.

Gisteren nog stel ik bij een chronische patiënt een nieuwe diepe veneuze trombose vast. De collega aan de telefoon valt uit de lucht: "Iemand moet dat onderzoek hebben aangevraagd op mijn naam!" Het duurt geruime tijd vooraleer ze aan de andere kant van de lijn hebben uitgemaakt wie de patiënt kent.

Ik wil maar zeggen: op echografie kunnen we niet toveren, en niet altijd levert ons werk iets bruikbaars op. Maar iets in mijn kleine teen zegt me dat de kwaliteit er niet onder zou lijden als we bruikbare en relevante informatie kregen op dat vodje papier.

Jan M.L. Bosmans, radioloog

Referentie:

Van Borsel MD, Devolder P, Bosmans JM. Software solutions alone cannot guarantee useful radiology requests. Acta Radiol 2016;57(11):1366-71. doi: 10.1177/0284185115588225.

Mijn patiënt is een man van een jaar of 40; een rond hoofd, kalend, bril. Ik stel mezelf voor, zeg dat ik een echo ga doen. Dat doe ik altijd: als iemand aan mijn eigen lijf ging prutsen, dan zou ik ook graag weten wie, wat en waarom. De man blijft me aanstaren, met diezelfde blik achter diezelfde glazen. "Ik doe wat gel op uw buik, dat is een beetje fris." Geen reactie. "Adem inhouden, alstublieft!" Ik kan even goed tegen de muur praten. Een paar minuten later wordt hij opgehaald. Hoor ik hem bij het buitenrijden iets zeggen tegen de verpleegkundige of verbeeld ik mij dat maar? Was dit nu een slechthorende, een man met een neurologisch probleem, een beroertepatiënt of iemand met autisme? Ik heb er het raden naar.Een paar uur later doe ik een echo bij een vriendelijke en uiterst beleefde vijftiger. Ik raak niet helemaal wijs uit zijn probleem en open zijn dossier. "Antisociale persoonlijkheid, geïnterneerd wegens agressie." Er gebeurt niets raars, maar misschien had ik dat toch liever van tevoren geweten.Op onze aanvraagformulieren beeldvorming staan twee vakjes die het Riziv graag ingevuld ziet, kwestie van de terugbetaling niet te weigeren. Het ene zegt: 'Klinische inlichtingen', het andere: 'Opmerkingen'. Ik zou als tweede kopje liever 'Klinische vraag' lezen, en de meeste collega's interpreteren het gelukkig zo. Soms vind ik in beide vakjes dezelfde, korte regel: creatief gebruik van de functie copy & paste! Het zijn steeds dezelfde collega's, van één en dezelfde afdeling. Navraag leert dat die formulieren niet van henzelf komen, maar van het secretariaat. Hun patiënten hebben onveranderlijk een zeer ernstige aandoening, maar waar ze precies aan lijden is uit de aanvraag meestal niet op te maken.Gisteren nog stel ik bij een chronische patiënt een nieuwe diepe veneuze trombose vast. De collega aan de telefoon valt uit de lucht: "Iemand moet dat onderzoek hebben aangevraagd op mijn naam!" Het duurt geruime tijd vooraleer ze aan de andere kant van de lijn hebben uitgemaakt wie de patiënt kent.Ik wil maar zeggen: op echografie kunnen we niet toveren, en niet altijd levert ons werk iets bruikbaars op. Maar iets in mijn kleine teen zegt me dat de kwaliteit er niet onder zou lijden als we bruikbare en relevante informatie kregen op dat vodje papier.Jan M.L. Bosmans, radioloogReferentie:Van Borsel MD, Devolder P, Bosmans JM. Software solutions alone cannot guarantee useful radiology requests. Acta Radiol 2016;57(11):1366-71. doi: 10.1177/0284185115588225.