...

Chute dans le peloton! Als die woorden weerklinken op radio-Tour raken de gemoederen in de karavaan verhit en regent het vragen. Dokter Florence Pommerie heeft geen tijd om daar bij stil te staan. Heel snel komt ze aan op de plek van het ongeval, springt ze uit de medisch uitgeruste cabrio en schiet ze in actie met de snelheid, reactiviteit en doeltreffendheid eigen aan haar job als urgentiearts. Die oefent ze de rest van het jaar uit bij SAMU 93 in Bobigny, ten noorden van Parijs. In een oogwenk schat ze de situatie in en bepaalt ze de prioriteiten.Dokter Pommerie is hoofdarts van de Ronde sinds 2010, toen ze de emblematische Gérard Porte opvolgde, die 39 jaar lang aan het hoofd van het medisch team stond. Florence Pommerie, moeder van vier kinderen, sportfanaat en tevens medisch directeur van de rally Dakar sinds 2006, staat bekend om haar professionalisme en gevoel voor humor. Ze is intussen een bekend figuur voor de zowat 4.500 mensen die de Rondekaravaan bevolken, evenals voor de miljoenen kijkers.Op enkele jaren tijd heeft ze haar plaatsje verdiend in een nog steeds zeer mannelijk universum. De renners aanbidden haar. En dat is wederzijds: "Ik heb veel bewondering voor hen, voor hun uithoudingskracht. Het zijn ongelooflijke atleten, zeer evenwichtige mannen, met een ijzeren wilskracht", zegt ze.Georganiseerd als ze is - en dat moet ook op dit niveau - begon dokter Pommerie bij haar aanstelling met het verdubbelen van het medisch team. Ze wordt nu omringd door een 30-tal personen, onder wie een aantal spoedartsen (chirurg, orthopedist, anesthesist,...), maar ook verpleegkundigen en chauffeurs die gewend zijn om doorheen de wedstrijd te maneuvreren.Heel trots is de 'baas' op haar arsenaal met, om in alle situaties volledig autonoom te kunnen werken, zeven ziekenwagens, twee cabrio's en een gemedicaliseerde motor. Dat alles uitgerust met zwaar medisch materiaal voor noodingrepen en reanimatie, verdeeld over het hele parcours van de wedstrijd (in het midden en achteraan de reclamekaravaan, tussen de karavaan en het peloton en achter het peloton), volgens een welomschreven procedure.Alle wagens van het medische team zijn via de radio met elkaar verbonden op een apart kanaal, en sinds enkele jaren staat er ook een medisch uitgeruste vrachtwagen in de aankomstzone.De medische staf van de Ronde van Frankrijk houdt zich uiteraard niet bezig met de medische opvolging van de renners, dat is de taak van de teamartsen. Het team van dokter Pommerie staat wel drie weken lang paraat, klaar om op elk moment tussen te komen vanaf de eerste kilometer van de wedstrijd, die er zo'n 3.600 telt."Onze tussenkomsten zijn divers en gevarieerd: van kniepijn tot diarree, een zonneslag, een insectenbeet of een valpartij", vertelt de dokter, die meerijdt in cabrio nummer één, achter het peloton. "Onze taak is om snel te reageren en onmiddellijk de ernst van de situatie in te schatten, niet om noodzakelijk alles zelf te behandelen. Het komt er op aan om gepast tussen te komen, zonder overhaasting."Ernstige noodsituaties zijn overigens zeldzaam. "Niet zozeer de te behandelen aandoeningen vormen een probleem, daar zijn we aan gewend. Het is de organisatie errond die soms moeilijkheden geeft. We moeten erg snel zijn om alles correct te kunnen evalueren."Er rijzen nog andere moeilijkheden: de spanning bij de teamdirecteurs, de opwinding van de renners, de permanente mediatisering bij een valpartij of een gewonde renner. De druk en het gevaar worden er alleen maar groter door."In die omstandigheden proberen om iedereen te kalmeren, is niet gemakkelijk", geeft Florence Pommerie toe. "Maar het ingewikkeldst is de logistiek. Om een voldoende aantal ziekenwagens en artsen in de wedstrijd te houden, gebeurt het soms dat de gewonden na de eerste zorg niet onmiddellijk geëvacueerd worden en dat ze in de ziekenwagen moeten blijven tot de wedstrijd afgelopen is. Het hangt dan vooral af van het soort valpartij, het aantal betrokken renners, het aantal valpartijen en het terrein. In geval van zeer ernstige verwondingen moet de renner uiteraard wel geëvacueerd worden. Dan zoeken we de meest adequate manier: de lokale Mug of een helikopter, en contacteren we de ziekenhuizen in de buurt die de gewonde kunnen opvangen.""Er zijn overigens niet alleen de renners, je hebt ook de reclamekaravaan, de journalisten, de volgers en het publiek, en vooral dan de kinderen die je in het oog moet houden. We zijn voortdurend op onze hoede voor een voorval. Drie weken lang staan we op scherp."Niet eenvoudig, maar de spoedarts kan er mee leven, vertelt ze. En ze schept er bovendien plezier in. "We kunnen met grote kampioenen werken, en mensen van dienst zijn die je bewondert, dat is puur geluk. En sowieso, de Ronde van Frankrijk, daar kan je toch niet neen tegen zeggen..."(Vertaling Veerle Caerels)