Tijdens een sandwichcursus worden vier dagen lang presentaties en workshops gegeven over nieuwe ontwikkelingen in het vakgebied. Het brood, dat zijn twee identieke dagen bij het begin en het eind van de vierdaagse; dit jaar gingen die over de thorax. Het vlees daartussen was het abdomen. En net zoals er in België Ethiek en Economie is bij de meeste nascholingen, was er een workshop over de grote wereld rondom de dagelijkse praktijk: Redefinition of Radiogy; de toekomst, zeg maar. De Nederlandse Vereniging voor Radiology (NVvR) had daarvoor nota bene twee Belgen uitgenodigd, Erik Ranschaert van het Heilig-Hartziekenhuis in Mol en mijzelf. Dankzij mijn co-presentator kon een achttal assistenten-in-opleiding uit België de cursus volgen tegen ledentarief.

Jullie maken al zulke lange dagen, en dan gaan jullie in je vrije tijd nog meer werken?

Waarom ik u dit vertel? Om verschillende redenen eigenlijk. Een stoomcursus voor beginners en gevorderden (het niveau 1 tot 3 werd aangegeven) brengt je direct weer op het juiste spoor. Nu wordt er in ons land ook heel wat nascholing georganiseerd, maar een dergelijk coherent geheel is mij niet bekend. En er zijn nog meer verschillen. De vierdaagse liep van dinsdag tot vrijdag. Ik vroeg de organisatoren waarom iets dergelijks niet in het weekend plaatsvindt. Dan komt er niemand, luidde het antwoord, nascholing is immers een onderdeel van het werk. De mededeling dat in België artsen hun weekends en avonden opofferen, stuitte op ongeloof en onbegrip. Jullie maken al zulke lange dagen, en dan gaan jullie in je vrije tijd nog meer werken? Een ander markant verschil was de omgang met sprekers. Uitgenodigd worden om een lezing te geven, wordt bij ons gezien als een eer. Het inschrijvingsgeld wordt kwijtgescholden, maar daar houdt het zo ongeveer op. Niet zo op de sandwichcursus van de NVvR! Twee nachten hotel maakten deel uit van het pakket, inclusief, jawel, bijkomende uitgaven zoals het restaurant en enkele biertjes. Reiskosten werden uiteraard terugbetaald en er was een bescheiden onkostenvergoeding. Sterker nog: elke spreker kon, indien gewenst, een maand van tevoren een opleiding presentatietechnieken volgen op kosten van de organisatie! 's Middags was er weliswaar geen uitgebreid buffet met wijn à la belge, wel de bekende broodjes met bittergarnituur, en voor de liefhebbers een glaasje karnemelk. Er lag dan ook niemand te slapen tijdens de workshops. Bij de koffie kregen we koek en fruit; op alle tafels stonden bokalen met drop.

Over de Nederlanders doen heel wat clichés de ronde, te veel eigenlijk, maar dat ze slechte organisatoren zijn, dat heb ik nog nooit iemand horen beweren. Nu Europa op vele fronten onder vuur ligt, is het meer dan ooit aangewezen om te kijken wat ze aan de andere kant van de grens anders en misschien beter doen. Er zit natuurlijk een addertje onder het gras. De Nederlandse Vereniging voor Radiologie investeert bijzonder veel in deze vierdaagse. De jaarlijkse lidmaatschapsbijdrage is dan ook navenant: 1.000 euro, versus 400 bij onze vaderlandse BSR.

Tijdens een sandwichcursus worden vier dagen lang presentaties en workshops gegeven over nieuwe ontwikkelingen in het vakgebied. Het brood, dat zijn twee identieke dagen bij het begin en het eind van de vierdaagse; dit jaar gingen die over de thorax. Het vlees daartussen was het abdomen. En net zoals er in België Ethiek en Economie is bij de meeste nascholingen, was er een workshop over de grote wereld rondom de dagelijkse praktijk: Redefinition of Radiogy; de toekomst, zeg maar. De Nederlandse Vereniging voor Radiology (NVvR) had daarvoor nota bene twee Belgen uitgenodigd, Erik Ranschaert van het Heilig-Hartziekenhuis in Mol en mijzelf. Dankzij mijn co-presentator kon een achttal assistenten-in-opleiding uit België de cursus volgen tegen ledentarief.Waarom ik u dit vertel? Om verschillende redenen eigenlijk. Een stoomcursus voor beginners en gevorderden (het niveau 1 tot 3 werd aangegeven) brengt je direct weer op het juiste spoor. Nu wordt er in ons land ook heel wat nascholing georganiseerd, maar een dergelijk coherent geheel is mij niet bekend. En er zijn nog meer verschillen. De vierdaagse liep van dinsdag tot vrijdag. Ik vroeg de organisatoren waarom iets dergelijks niet in het weekend plaatsvindt. Dan komt er niemand, luidde het antwoord, nascholing is immers een onderdeel van het werk. De mededeling dat in België artsen hun weekends en avonden opofferen, stuitte op ongeloof en onbegrip. Jullie maken al zulke lange dagen, en dan gaan jullie in je vrije tijd nog meer werken? Een ander markant verschil was de omgang met sprekers. Uitgenodigd worden om een lezing te geven, wordt bij ons gezien als een eer. Het inschrijvingsgeld wordt kwijtgescholden, maar daar houdt het zo ongeveer op. Niet zo op de sandwichcursus van de NVvR! Twee nachten hotel maakten deel uit van het pakket, inclusief, jawel, bijkomende uitgaven zoals het restaurant en enkele biertjes. Reiskosten werden uiteraard terugbetaald en er was een bescheiden onkostenvergoeding. Sterker nog: elke spreker kon, indien gewenst, een maand van tevoren een opleiding presentatietechnieken volgen op kosten van de organisatie! 's Middags was er weliswaar geen uitgebreid buffet met wijn à la belge, wel de bekende broodjes met bittergarnituur, en voor de liefhebbers een glaasje karnemelk. Er lag dan ook niemand te slapen tijdens de workshops. Bij de koffie kregen we koek en fruit; op alle tafels stonden bokalen met drop.Over de Nederlanders doen heel wat clichés de ronde, te veel eigenlijk, maar dat ze slechte organisatoren zijn, dat heb ik nog nooit iemand horen beweren. Nu Europa op vele fronten onder vuur ligt, is het meer dan ooit aangewezen om te kijken wat ze aan de andere kant van de grens anders en misschien beter doen. Er zit natuurlijk een addertje onder het gras. De Nederlandse Vereniging voor Radiologie investeert bijzonder veel in deze vierdaagse. De jaarlijkse lidmaatschapsbijdrage is dan ook navenant: 1.000 euro, versus 400 bij onze vaderlandse BSR.