Het zijn de kinderen die plots op de wachtdienst verschijnen, een nachtje blijven slapen en dan geplaatst moeten worden in het ziekenhuis omdat ze nergens anders heen kunnen: omdat thuisblijven niet meer mogelijk is of omdat hun huidige opvangplaats geen optie meer is.

Inderdaad komen deze kinderen nog te vaak terecht in een ziekenhuisbed op de kinderafdeling. Zoals voor elk ander kind doet het team zijn best om hen zo goed mogelijk te ontvangen. Vaak is er zelfs sprake van extra engagementen, bovenop de al hoge werklast. Aan liefde en zorgzaamheid ontbreekt het dus zeker niet, toch heb ik de indruk dat we tekort schieten voor deze kinderen.

Kunnen we voortaan afspreken dat die gezonde kinderen niet meer langdurig in een ziekenhuis geplaatst worden?

Voornamelijk omdat een ziekenhuisbed ook op de kinderafdeling precies is wat de naam al zegt: het is een bed om een zieke in op te vangen. Hoewel er, onder meer via het 'Handvest Kind en Ziekenhuis', werd gewerkt om van dit bed een kindvriendelijk bed te maken, blijft het een bed voor een ziek kind. Een kinderafdeling is opgebouwd vanuit het perspectief van dat zieke kind, en een gezond kind past niet helemaal binnen datzelfde stramien. Behoeften zoals privacy, geborgenheid en spel, en rechten zoals naar school kunnen gaan, kunnen wel enigzins verzorgd worden, maar de ziekenhuisafdeling kan hierin niet het niveau behalen dat een gemiddeld gezond kind verdient. Daarenboven is een plaatsing voor elk kind, ongeacht zijn leeftijd, een zeer ingrijpende gebeurtenis waarbij het uit zijn gewone omgeving wordt ontrukt. Een ziekenhuis kan een ronduit beangstigende omgeving vormen voor het geplaatste kind, wanneer het bijvoorbeeld in contact komt met ziekten die het niet begrijpt. Die psychologische belasting mag zeker niet onderschat worden. Ook op dit vlak heeft een kinderafdeling te weinig aangepaste zorg te bieden.

Het ziekenhuis is dus een oplossing bij gebrek aan beter. Het vinden van een meer geëigende verblijfplaats voor deze kinderen is helaas moeilijk, zeker wanneer ze speciale noden hebben. Als pediater in spe ontvang ik elk kind met open armen, maar het doet pijn om deze kinderen op de afdeling te zien. Kunnen we voortaan afspreken dat die gezonde kinderen niet meer langdurig in een ziekenhuis geplaatst worden?

Het zijn de kinderen die plots op de wachtdienst verschijnen, een nachtje blijven slapen en dan geplaatst moeten worden in het ziekenhuis omdat ze nergens anders heen kunnen: omdat thuisblijven niet meer mogelijk is of omdat hun huidige opvangplaats geen optie meer is.Inderdaad komen deze kinderen nog te vaak terecht in een ziekenhuisbed op de kinderafdeling. Zoals voor elk ander kind doet het team zijn best om hen zo goed mogelijk te ontvangen. Vaak is er zelfs sprake van extra engagementen, bovenop de al hoge werklast. Aan liefde en zorgzaamheid ontbreekt het dus zeker niet, toch heb ik de indruk dat we tekort schieten voor deze kinderen.Voornamelijk omdat een ziekenhuisbed ook op de kinderafdeling precies is wat de naam al zegt: het is een bed om een zieke in op te vangen. Hoewel er, onder meer via het 'Handvest Kind en Ziekenhuis', werd gewerkt om van dit bed een kindvriendelijk bed te maken, blijft het een bed voor een ziek kind. Een kinderafdeling is opgebouwd vanuit het perspectief van dat zieke kind, en een gezond kind past niet helemaal binnen datzelfde stramien. Behoeften zoals privacy, geborgenheid en spel, en rechten zoals naar school kunnen gaan, kunnen wel enigzins verzorgd worden, maar de ziekenhuisafdeling kan hierin niet het niveau behalen dat een gemiddeld gezond kind verdient. Daarenboven is een plaatsing voor elk kind, ongeacht zijn leeftijd, een zeer ingrijpende gebeurtenis waarbij het uit zijn gewone omgeving wordt ontrukt. Een ziekenhuis kan een ronduit beangstigende omgeving vormen voor het geplaatste kind, wanneer het bijvoorbeeld in contact komt met ziekten die het niet begrijpt. Die psychologische belasting mag zeker niet onderschat worden. Ook op dit vlak heeft een kinderafdeling te weinig aangepaste zorg te bieden.Het ziekenhuis is dus een oplossing bij gebrek aan beter. Het vinden van een meer geëigende verblijfplaats voor deze kinderen is helaas moeilijk, zeker wanneer ze speciale noden hebben. Als pediater in spe ontvang ik elk kind met open armen, maar het doet pijn om deze kinderen op de afdeling te zien. Kunnen we voortaan afspreken dat die gezonde kinderen niet meer langdurig in een ziekenhuis geplaatst worden?