Patiëntveiligheid dat is een zaak van iedereen! Althans dat is wat we onze medewerkers bijbrengen. De poetsvrouw, de verpleegkundige, de collega die de maaltijden brengt, de chirurg,... Iedereen heeft op een bepaald moment een leven in handen.

Het stopt echter niet aan de muren van het ziekenhuis. Wanneer een huisarts ons niet gaat melden dat zijn patiënt postoperatief (verkorte ligkuur, weet u wel) een wondinfectie ontwikkelde, is dat voor ons een blinde vlek in onze dienstverlening en kan er niet worden bijgestuurd.

Er is de laatste jaren een grote dynamiek ontstaan binnen de ziekenhuizen als het op kwaliteit en patiëntveiligheid aankomt. Uit de overtuiging dat transparantie kan helpen nemen heel wat ziekenhuizen vrijwillig deel aan het vip2 initiatief. Sommigen echter niet voor alles, wat meteen ook interessante informatie oplevert! Het is, vanuit een kwaliteits oogpunt, moeilijk te verklaren dat men ziekenhuizen per indicator de keuze laat om al dan niet deel te nemen. Alles of niks zou in deze het motto moeten zijn. Deze registratie/datacollectie mag dan wel heel wat middelen opeisen maar meten is weten en transparantie is heilig!

Quasi alle ziekenhuizen zijn inmiddels ook geaccrediteerd of bevinden zich in de laatste rechte lijn. Volledig vrijwillig, uit overtuiging van de noodzaak en de intrinsieke wil om het elke dag wat beter te doen. Voor de Vlaamse overheid een bijzonder zuinige oplossing ook, een soort outsourcing van het toezicht op de kwaliteit van de ziekenhuizen. Binnen de commissie quality & safety van Zorgnet-Icuro zijn de ziekenhuizen vragende partij om een frequenter toezicht van de zorginspectie. Het jongste nalevingstoezicht is echter alweer een drietal jaar geleden. De sector en de administratie, een verschillende dynamiek?

Ziekenhuizen die zich niet laten accrediteren zullen door zorginspectie voor 31 maart 2018 (!) worden gecontacteerd om een systeemtoezicht in te plannen. Ziekenhuizen die reeds een survey planning hebben, bezorgen zorginspectie driemaandelijks een rapport met voortgang van de actiepunten. Benieuwd of zorginspectie de mankracht heeft om ook deze verslagen inhoudelijk op te volgen.

Sector en overheid hebben hetzelfde doel als het om patiëntveiligheid aankomt, daar was ik ten stelligste van overtuigd, tot voor kort...

Ook de federale overheidsdienst doet zijn inbreng, ze slaagden er mee in om ook Brussel en Wallonië enthousiast(er) te krijgen in het streven naar een accreditatie. In het kader van het contract patiëntveiligheid vraagt de overheid, in ruil voor de centen, heel wat data op onderandere rond het aantal en soort incidenten, ingedeeld volgens een uitgebreide taxonomie. Uitgebreide grafieken staan mooi in het jaarlijkse rapport.

Ik lever de data altijd met plezier aan, ook al vraagt het wat tijd. Tijd die ik liever zou gebruiken om aanwezig te zijn op de werkvloer en daar de zorg veiliger te maken. Maar ik doe het, deels omdat er broodnodige centen aan vasthangen (we draaiden als ziekenhuis al op voor de kosten van de accreditatie en de datacollectie, weet u wel) maar ook deels omdat ik telkens hoop op enige specifieke feedback, uitwisseling van best practices,...

Maar sector en overheid hebben hetzelfde doel als het om patiëntveiligheid aankomt, daar was ik ten stelligste van overtuigd, tot voor kort...

In de media verschenen berichten over patiënten die na een oftalmologische routine ingreep blind waren geworden. Het ziekenhuis in kwestie communiceerde transparant en was de zaak nog aan het onderzoeken toen het persbericht verscheen. Uit een eerste analyse bleek een gebruikte vloeistof mogelijk aan de basis van het incident te liggen.

Ongetwijfeld zal elke ziekenhuis onmiddellijk hebben nagekeken of dergelijke ingrepen ook bij hen gebeuren en of dezelfde producten gebruikt worden.

Ik controleerde dagenlang vruchteloos mijn mailbox. Ik had verwacht dat er onmiddellijk na de eerste analyse een mail zou worden gestuurd door een van onze overheidsdiensten. Zowel op Vlaams niveau (zorginspectie) als op federaal niveau (cel patientsafety van de FOD volksgezondheid) beschikken we namelijk over een structuur die dit zou kunnen opnemen, als we tenminste niet in de discussie van bevoegdheidsmaterie verzeild geraken.

Het bleef echter opnieuw stil, zoals ook bij eerdere incidenten waar we als sector hadden kunnen uit leren. Een gemiste kans!

Het blijft telkens een vreemde vaststelling, want patiëntveiligheid dat is toch een zaak van iedereen?!

Bij deze een warme oproep aan beleidsmakers. Een dergelijk systeem opzetten waarbij risico's of incidenten in binnen-en buitenland snel aan de sector worden overgemaakt, dat zou het verschil kunnen maken als het op patiëntveiligheid aankomt! Laat ons leren van elkaar in plaats van het risico op het meemaken van dezelfde incidenten! Op wie kunnen de ziekenhuizen en hun patiënten rekenen om deze rol op te nemen?

Patiëntveiligheid dat is een zaak van iedereen! Althans dat is wat we onze medewerkers bijbrengen. De poetsvrouw, de verpleegkundige, de collega die de maaltijden brengt, de chirurg,... Iedereen heeft op een bepaald moment een leven in handen.Het stopt echter niet aan de muren van het ziekenhuis. Wanneer een huisarts ons niet gaat melden dat zijn patiënt postoperatief (verkorte ligkuur, weet u wel) een wondinfectie ontwikkelde, is dat voor ons een blinde vlek in onze dienstverlening en kan er niet worden bijgestuurd.Er is de laatste jaren een grote dynamiek ontstaan binnen de ziekenhuizen als het op kwaliteit en patiëntveiligheid aankomt. Uit de overtuiging dat transparantie kan helpen nemen heel wat ziekenhuizen vrijwillig deel aan het vip2 initiatief. Sommigen echter niet voor alles, wat meteen ook interessante informatie oplevert! Het is, vanuit een kwaliteits oogpunt, moeilijk te verklaren dat men ziekenhuizen per indicator de keuze laat om al dan niet deel te nemen. Alles of niks zou in deze het motto moeten zijn. Deze registratie/datacollectie mag dan wel heel wat middelen opeisen maar meten is weten en transparantie is heilig!Quasi alle ziekenhuizen zijn inmiddels ook geaccrediteerd of bevinden zich in de laatste rechte lijn. Volledig vrijwillig, uit overtuiging van de noodzaak en de intrinsieke wil om het elke dag wat beter te doen. Voor de Vlaamse overheid een bijzonder zuinige oplossing ook, een soort outsourcing van het toezicht op de kwaliteit van de ziekenhuizen. Binnen de commissie quality & safety van Zorgnet-Icuro zijn de ziekenhuizen vragende partij om een frequenter toezicht van de zorginspectie. Het jongste nalevingstoezicht is echter alweer een drietal jaar geleden. De sector en de administratie, een verschillende dynamiek? Ziekenhuizen die zich niet laten accrediteren zullen door zorginspectie voor 31 maart 2018 (!) worden gecontacteerd om een systeemtoezicht in te plannen. Ziekenhuizen die reeds een survey planning hebben, bezorgen zorginspectie driemaandelijks een rapport met voortgang van de actiepunten. Benieuwd of zorginspectie de mankracht heeft om ook deze verslagen inhoudelijk op te volgen.Ook de federale overheidsdienst doet zijn inbreng, ze slaagden er mee in om ook Brussel en Wallonië enthousiast(er) te krijgen in het streven naar een accreditatie. In het kader van het contract patiëntveiligheid vraagt de overheid, in ruil voor de centen, heel wat data op onderandere rond het aantal en soort incidenten, ingedeeld volgens een uitgebreide taxonomie. Uitgebreide grafieken staan mooi in het jaarlijkse rapport.Ik lever de data altijd met plezier aan, ook al vraagt het wat tijd. Tijd die ik liever zou gebruiken om aanwezig te zijn op de werkvloer en daar de zorg veiliger te maken. Maar ik doe het, deels omdat er broodnodige centen aan vasthangen (we draaiden als ziekenhuis al op voor de kosten van de accreditatie en de datacollectie, weet u wel) maar ook deels omdat ik telkens hoop op enige specifieke feedback, uitwisseling van best practices,...Maar sector en overheid hebben hetzelfde doel als het om patiëntveiligheid aankomt, daar was ik ten stelligste van overtuigd, tot voor kort...In de media verschenen berichten over patiënten die na een oftalmologische routine ingreep blind waren geworden. Het ziekenhuis in kwestie communiceerde transparant en was de zaak nog aan het onderzoeken toen het persbericht verscheen. Uit een eerste analyse bleek een gebruikte vloeistof mogelijk aan de basis van het incident te liggen. Ongetwijfeld zal elke ziekenhuis onmiddellijk hebben nagekeken of dergelijke ingrepen ook bij hen gebeuren en of dezelfde producten gebruikt worden.Ik controleerde dagenlang vruchteloos mijn mailbox. Ik had verwacht dat er onmiddellijk na de eerste analyse een mail zou worden gestuurd door een van onze overheidsdiensten. Zowel op Vlaams niveau (zorginspectie) als op federaal niveau (cel patientsafety van de FOD volksgezondheid) beschikken we namelijk over een structuur die dit zou kunnen opnemen, als we tenminste niet in de discussie van bevoegdheidsmaterie verzeild geraken.Het bleef echter opnieuw stil, zoals ook bij eerdere incidenten waar we als sector hadden kunnen uit leren. Een gemiste kans! Het blijft telkens een vreemde vaststelling, want patiëntveiligheid dat is toch een zaak van iedereen?!Bij deze een warme oproep aan beleidsmakers. Een dergelijk systeem opzetten waarbij risico's of incidenten in binnen-en buitenland snel aan de sector worden overgemaakt, dat zou het verschil kunnen maken als het op patiëntveiligheid aankomt! Laat ons leren van elkaar in plaats van het risico op het meemaken van dezelfde incidenten! Op wie kunnen de ziekenhuizen en hun patiënten rekenen om deze rol op te nemen?