De kinderen die we gisteren in Korogwe hebben opgepikt, gaan vandaag onder het mes. Het is de bedoeling dat we vanochtend de ingreep bijwonen.

'Oude' technieken

Maar de dag In Moshi begint zoals de vorige... De bus die ons naar KCMC moet brengen, laat op zich wachten. Een misverstand zo blijkt. We maken dan maar van de nood een deugd en drinken nog een koffietje in de ochtendzon. Communicatieverantwoordelijke Lien van Light for the World licht intussen de werking van de ngo verder toe. Zo leren we onder meer dat de organisatie regelmatig gepensioneerde Belgische oogartsen inschakelt om hier in Tanzania jonge oogartsen op te leiden.

Goed nieuws over de baby die te horen kreeg dat er geen hulp kon baten voor haar hoornvliesprobleem. Het kleintje kan gered worden met een hoornvliestransplantatie

Waarom gepensioneerden? Omdat zij de 'oude' technieken voor de operatie van cataract nog kennen, en dat is wat de jonge dokters hier moeten aanleren. Het gaat hier immers vaak om vergevorderde gevallen waarbij de ooglens verbrijzeld moet worden via een grotere incisie, een techniek die jonge artsen bij ons niet meer gebruiken.

Intussen komt er een telefoontje uit het ziekenhuis: de jongens kunnen deze ochtend niet meer geopereerd worden, want tegen de instructies in hebben hun mama's hen maïspap als ontbijt gegeven. Aangezien er een volledige narcose voorzien is voor de ingreep, stelt dat een probleem. Het is dus wachten op de verdere planning - Henry van KCMC overlegt met de anesthesist en zal ons op de hoogte houden.

Albino

We gooien de planning om en vertrekken richting Mwereni School, een instelling voor inclusief onderwijs waar 80 blinde en slechtziende kinderen school lopen samen met 520 andere kinderen. Onder hen ook 30 albino's en een aantal kinderen met XP-syndroom. Om die albino's te beschermen is de hele school overigens omringd door een muur. Bijgeloof in Tanzania wil immers dat het opdrinken van een drankje waarin ledematen van albino's zijn verwerkt rijkdom zou opleveren. Een hardnekkige mythe, zo vertelt schooldirecteur Damas Fidelis. Zo hardnekkig dat de kinderen zich enkel veilig voelen achter een hoge muur...

Iets na de middag komt er een telefoontje van Henry: de operatie van de jongens kan dan toch nog vandaag plaatsvinden. We verlaten de school en spreken af dat we morgen opnieuw langskomen om een paar klassen te bezoeken.

Geen typisch geval van cataract

Bij aankomst in het ziekenhuis ligt Faustin net op de operatietafel. We trekken een steriel pak en masker aan en nemen voorzichtig plaats rondom de tafel. Dokter Heiko legt uit wat hij juist doet, we volgen zijn handelingen op een computerscherm. De ingreep duurt iets langer dan voorzien, het gaat niet om een typisch geval van cataract, zo blijkt. Maar uiteindelijk verloopt alles vlot, en wordt Faustin uit de operatiezaal gereden. Na hem is Athuman aan de beurt. We zien beide jongens achteraf nog even in de ziekenzaal, waar ze samen met hun moeders recupereren van de ingreep. We nemen afscheid en beloven om morgen nog even langs te komen, als het verband weggehaald wordt.

Faustin op de operatietafel

Hoornvliestransplantatie

We hebben nog een laatste gesprek met dokter William Makupa. En die heeft goed nieuws over de baby die gisteren te horen kreeg dat er geen hulp kon baten voor haar hoornvliesprobleem. Volgens het diensthoofd in KCMC kan het kleintje gered worden met een hoornvliestransplantatie - het is enkel wachten op een geschikte donor. Binnen het jaar zou de operatie moeten kunnen plaatsvinden. Een opkikker als afsluiter van opnieuw een intense dag.

De kinderen die we gisteren in Korogwe hebben opgepikt, gaan vandaag onder het mes. Het is de bedoeling dat we vanochtend de ingreep bijwonen.Maar de dag In Moshi begint zoals de vorige... De bus die ons naar KCMC moet brengen, laat op zich wachten. Een misverstand zo blijkt. We maken dan maar van de nood een deugd en drinken nog een koffietje in de ochtendzon. Communicatieverantwoordelijke Lien van Light for the World licht intussen de werking van de ngo verder toe. Zo leren we onder meer dat de organisatie regelmatig gepensioneerde Belgische oogartsen inschakelt om hier in Tanzania jonge oogartsen op te leiden. Waarom gepensioneerden? Omdat zij de 'oude' technieken voor de operatie van cataract nog kennen, en dat is wat de jonge dokters hier moeten aanleren. Het gaat hier immers vaak om vergevorderde gevallen waarbij de ooglens verbrijzeld moet worden via een grotere incisie, een techniek die jonge artsen bij ons niet meer gebruiken.Intussen komt er een telefoontje uit het ziekenhuis: de jongens kunnen deze ochtend niet meer geopereerd worden, want tegen de instructies in hebben hun mama's hen maïspap als ontbijt gegeven. Aangezien er een volledige narcose voorzien is voor de ingreep, stelt dat een probleem. Het is dus wachten op de verdere planning - Henry van KCMC overlegt met de anesthesist en zal ons op de hoogte houden.We gooien de planning om en vertrekken richting Mwereni School, een instelling voor inclusief onderwijs waar 80 blinde en slechtziende kinderen school lopen samen met 520 andere kinderen. Onder hen ook 30 albino's en een aantal kinderen met XP-syndroom. Om die albino's te beschermen is de hele school overigens omringd door een muur. Bijgeloof in Tanzania wil immers dat het opdrinken van een drankje waarin ledematen van albino's zijn verwerkt rijkdom zou opleveren. Een hardnekkige mythe, zo vertelt schooldirecteur Damas Fidelis. Zo hardnekkig dat de kinderen zich enkel veilig voelen achter een hoge muur...Iets na de middag komt er een telefoontje van Henry: de operatie van de jongens kan dan toch nog vandaag plaatsvinden. We verlaten de school en spreken af dat we morgen opnieuw langskomen om een paar klassen te bezoeken.Bij aankomst in het ziekenhuis ligt Faustin net op de operatietafel. We trekken een steriel pak en masker aan en nemen voorzichtig plaats rondom de tafel. Dokter Heiko legt uit wat hij juist doet, we volgen zijn handelingen op een computerscherm. De ingreep duurt iets langer dan voorzien, het gaat niet om een typisch geval van cataract, zo blijkt. Maar uiteindelijk verloopt alles vlot, en wordt Faustin uit de operatiezaal gereden. Na hem is Athuman aan de beurt. We zien beide jongens achteraf nog even in de ziekenzaal, waar ze samen met hun moeders recupereren van de ingreep. We nemen afscheid en beloven om morgen nog even langs te komen, als het verband weggehaald wordt.We hebben nog een laatste gesprek met dokter William Makupa. En die heeft goed nieuws over de baby die gisteren te horen kreeg dat er geen hulp kon baten voor haar hoornvliesprobleem. Volgens het diensthoofd in KCMC kan het kleintje gered worden met een hoornvliestransplantatie - het is enkel wachten op een geschikte donor. Binnen het jaar zou de operatie moeten kunnen plaatsvinden. Een opkikker als afsluiter van opnieuw een intense dag.