Onze huisartsenkring debateerde recent over heel wat vragen en bedenkingen met betrekking tot de concrete toepassing van de GDPR in de praktijk. Hoe gaat dat in zijn werk? Moet elke patiënt individueel de toestemming geven via een patiënt consent, dat zijn behandelende (huis)arts zijn persoonlijke gegevens mag verwerken in zijn medisch dossier? Kan en mag de arts zijn patiënt informeren over de resultaten van een onderzoek of van een labotest via e-mail of telefoon zoals het momenteel heel veel gebeurt?
Zo ja, mag de arts commentaar bijvoegen in de marge van dit resultaat? Of dient deze informatieuitwisseling te gebeuren via een absolute beveiligde digitale weg, bv. een praktijksite waarbij de patiënt zijn resultaten zelf kan opvragen? Wat indien de patiënt geen PC bezit, geen e-mailadres heeft, of niet in staat is deze informatie op te vragen? Mag de partner medische data opvragen van zijn wederhelft of dient de patiënt zelf individueel zijn informatie te halen bij zijn behandelende arts?
Heel wat vragen die duidelijk ongerustheid teweegbrengen bij onze huisartsen waarop niet direct een passend praktisch antwoord kan gegeven worden. Het is duidelijk dat de huidige digitale (r)evolutie een aangepast werkbaar juridisch kader vergt. Het is evident dat een organisatie zoals de Nationale Raad van de Orde der Artsen haar leden dient te informeren om een groter bewustzijn te creëren over het omgaan met privacygegevens en met vertrouwelijke persoonlijke en medische gegevens, wat een verhaal is van rechten en plichten van de arts.
Vertrouwelijkheid van medische gegevens
Artsen zijn wettelijk verplicht een medisch dossier van elke patiënt op te maken en bij te houden, het aan te passen en aan te vullen bij elk contact, alsmede desgevraagd medische gegevens te delen met collega's in bv. een wachtverband of met een specialist bij een doorverwijzing voor verdere behandeling of diagnosestelling. De medische gegevens zijn niet alleen persoonsgegevens, doch vooral gevoelige vertrouwelijke gegevens die nuttig en noodzakelijk zijn voor de gezondheid van de individuele patiënt en voor de volksgezondheid in het algemeen.
De GDPR roept heel wat vragen en ongerustheid op bij huisartsen
De verwerking van medische gegevens omvat enerzijds een geheel van bewerkingen m.b.t. persoonsgegevens zoals het verzamelen, het vastleggen, het ordenen, structureren, opslaan, bijwerken of wijzigen, het opvragen, het raadplegen, het delen door middel van doorzending of op een andere wijze ter beschikking stellen van persoonsgegevens.
Anderzijds zijn medische gegevens gevoelige vertrouwelijke gegevens die wettelijk beschermd zijn door het beroepsgeheim. De arts van zijn kant is eraan gehouden het beroepsgeheim te waarborgen en te beschermen. De verwerking van de persoonsgegevens en de bescherming ervan door het beroepsgeheim zijn een absolute garantie voor de vertrouwelijkheid van medische gegevens in een medisch dossier.
Informeren over labo- of onderzoeksresultaten
Toch blijven heel wat artsen vragen hebben bij de concrete toepassing van deze verwerking van gegevens, meer bepaald inzake het informeren van een patiënt over resultaten van labo of bijkomend onderzoek. Het kan niet de bedoeling zijn dat elke patiënt bijna verplicht wordt om opnieuw zijn arts hiervoor te raadplegen, wat dikwijls praktisch niet haalbaar is en voor de maatschappij ook niet betaalbaar. Mag een arts zijn patiënt telefonisch of digitaal via e-mail informeren over zijn toestand?
Ik denk dat het van uiterst groot belang en wettelijk noodzakelijk is dat elke individuele patiënt zijn vrijwillige en weloverwogen toestemming geeft over de wijze waarop hij wenst geïnformeerd te worden. De arts kan dit realiseren en implementeren in het medisch dossier van zijn patiënt d.m.v. de elektronische identiteitskaart. Zo geeft de patiënt een informed consent aan zijn arts om zijn vertrouwelijke persoonsgegevens te verwerken en desgevallend te delen met andere zorgverleners.
Het is van uiterst groot belang en wettelijk noodzakelijk dat elke individuele patiënt zijn vrijwillige en weloverwogen toestemming geeft over de wijze waarop hij wenst geïnformeerd te worden
De verantwoordelijken voor de medische informatica dienen ervoor te zorgen dat het notuleren van een dergelijk informed consent van de patiënt op een heel eenvoudige en niet tijdrovend wijze kan gebeuren.
Deze verordening (AVG) brengt met zich mee dat een patiënt het recht heeft, voorafgaand aan de verwerking, op transparante wijze geïnformeerd te worden, dat hij het recht heeft op inzage en afschrift van zijn persoonsgegevens volgens de Wet op de Patiëntenrechten, dat hij het recht heeft te weten welke personen, artsen of andere zorgverleners, zijn dossier hebben geraadpleegd. Verkeerde of onvolledige gegevens kan hij vragen te verbeteren of aan te passen. Hij heeft niet zomaar het recht om te weigeren dat bepaalde medische gegevens in zijn dossier worden opgenomen.
Tot slot zou het wellicht nuttig en wenselijk zijn dat de koepel van de organisatie waartoe de artsen behoren, in casu de Nationale Raad van de Orde van Artsen, in een advies een concreet antwoord zou formuleren op een aantal (hierboven weergegeven) praktische vragen.
Zo ja, mag de arts commentaar bijvoegen in de marge van dit resultaat? Of dient deze informatieuitwisseling te gebeuren via een absolute beveiligde digitale weg, bv. een praktijksite waarbij de patiënt zijn resultaten zelf kan opvragen? Wat indien de patiënt geen PC bezit, geen e-mailadres heeft, of niet in staat is deze informatie op te vragen? Mag de partner medische data opvragen van zijn wederhelft of dient de patiënt zelf individueel zijn informatie te halen bij zijn behandelende arts? Heel wat vragen die duidelijk ongerustheid teweegbrengen bij onze huisartsen waarop niet direct een passend praktisch antwoord kan gegeven worden. Het is duidelijk dat de huidige digitale (r)evolutie een aangepast werkbaar juridisch kader vergt. Het is evident dat een organisatie zoals de Nationale Raad van de Orde der Artsen haar leden dient te informeren om een groter bewustzijn te creëren over het omgaan met privacygegevens en met vertrouwelijke persoonlijke en medische gegevens, wat een verhaal is van rechten en plichten van de arts. Vertrouwelijkheid van medische gegevensArtsen zijn wettelijk verplicht een medisch dossier van elke patiënt op te maken en bij te houden, het aan te passen en aan te vullen bij elk contact, alsmede desgevraagd medische gegevens te delen met collega's in bv. een wachtverband of met een specialist bij een doorverwijzing voor verdere behandeling of diagnosestelling. De medische gegevens zijn niet alleen persoonsgegevens, doch vooral gevoelige vertrouwelijke gegevens die nuttig en noodzakelijk zijn voor de gezondheid van de individuele patiënt en voor de volksgezondheid in het algemeen.De verwerking van medische gegevens omvat enerzijds een geheel van bewerkingen m.b.t. persoonsgegevens zoals het verzamelen, het vastleggen, het ordenen, structureren, opslaan, bijwerken of wijzigen, het opvragen, het raadplegen, het delen door middel van doorzending of op een andere wijze ter beschikking stellen van persoonsgegevens. Anderzijds zijn medische gegevens gevoelige vertrouwelijke gegevens die wettelijk beschermd zijn door het beroepsgeheim. De arts van zijn kant is eraan gehouden het beroepsgeheim te waarborgen en te beschermen. De verwerking van de persoonsgegevens en de bescherming ervan door het beroepsgeheim zijn een absolute garantie voor de vertrouwelijkheid van medische gegevens in een medisch dossier. Informeren over labo- of onderzoeksresultatenToch blijven heel wat artsen vragen hebben bij de concrete toepassing van deze verwerking van gegevens, meer bepaald inzake het informeren van een patiënt over resultaten van labo of bijkomend onderzoek. Het kan niet de bedoeling zijn dat elke patiënt bijna verplicht wordt om opnieuw zijn arts hiervoor te raadplegen, wat dikwijls praktisch niet haalbaar is en voor de maatschappij ook niet betaalbaar. Mag een arts zijn patiënt telefonisch of digitaal via e-mail informeren over zijn toestand? Ik denk dat het van uiterst groot belang en wettelijk noodzakelijk is dat elke individuele patiënt zijn vrijwillige en weloverwogen toestemming geeft over de wijze waarop hij wenst geïnformeerd te worden. De arts kan dit realiseren en implementeren in het medisch dossier van zijn patiënt d.m.v. de elektronische identiteitskaart. Zo geeft de patiënt een informed consent aan zijn arts om zijn vertrouwelijke persoonsgegevens te verwerken en desgevallend te delen met andere zorgverleners. De verantwoordelijken voor de medische informatica dienen ervoor te zorgen dat het notuleren van een dergelijk informed consent van de patiënt op een heel eenvoudige en niet tijdrovend wijze kan gebeuren. Deze verordening (AVG) brengt met zich mee dat een patiënt het recht heeft, voorafgaand aan de verwerking, op transparante wijze geïnformeerd te worden, dat hij het recht heeft op inzage en afschrift van zijn persoonsgegevens volgens de Wet op de Patiëntenrechten, dat hij het recht heeft te weten welke personen, artsen of andere zorgverleners, zijn dossier hebben geraadpleegd. Verkeerde of onvolledige gegevens kan hij vragen te verbeteren of aan te passen. Hij heeft niet zomaar het recht om te weigeren dat bepaalde medische gegevens in zijn dossier worden opgenomen. Tot slot zou het wellicht nuttig en wenselijk zijn dat de koepel van de organisatie waartoe de artsen behoren, in casu de Nationale Raad van de Orde van Artsen, in een advies een concreet antwoord zou formuleren op een aantal (hierboven weergegeven) praktische vragen.
